Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Je weet nooit, het is het enige wat ik voor Nathalie kan doen”
Vader Geijsbregts post 27 jaar na verdwijning emotionele oproep op Facebook
Op 9 februari zou Nathalie Geijsbregts 37 jaar zijn geworden, mocht ze op 26 februari 1991 niet ontvoerd zijn geweest. Vader Eric grijpt beide data aan voor een Facebookoproep voor nieuwe tips in de cold case.
Nathalie Geijsbregts: haar naam zit in het collectief geheugen van elke Vlaming. En bij die naam hoort de opsporingsfoto van het tienjarige meisje met de zachte blauwe ogen en de ietwat verlegen glimlach. Je weet dat ze ontvoerd werd, maar hoe ging het ook weer verder?
Alleen nog gedenksteen
“Dat is het net”, zegt vader Eric Geijsbregts uit Wuustwezel. “Veel mensen weten niet meer dat haar lichaam nooit gevonden werd. Wij hebben geen graf om naartoe te gaan, alleen een gedenksteen op de plaats waar ze op 26 februari 1991 rond halfacht ’s morgens aan de Tervuursesteenweg in Leefdaal (Bertem) door een ‘vijftiger’ in grijze wagen werd meegenomen. Die leeftijd plakte een getuige op de dader, maar het is moeilijk om iemand te schatten. Mocht die vijftig jaar kloppen, dan zou de dader nu al zo’n 77 jaar zijn. Als hij nog leeft, of iemand uit zijn omgeving iets weet, dan mogen we niet te lang meer wachten.”
Donkere periode
Geijsbregts grijpt de voor hem emotionele maand februari aan om mogelijke getuigen via Facebook te bereiken. “Het is een heel donkere periode. Een vriend laat zich vrijdag inslapen – hij koos voor euthanasie – en een familielid van mijn petekind is op haar dertigste plots overleden. En dan zijn er nog die twee sleuteldata rond Nathalie. Child Focus heeft eens berekend dat je via sociale media slechts zes stappen verwijderd bent van elk vermist kind. De verdwijning van onze dochter onder de aandacht blijven brengen, is het enige wat ik nog voor Nathalie kan doen. In 1991 bestond Facebook nog niet. De mensen hadden zelfs nog geen mobiele telefoon.”
Wachten op een teken
De voorbije jaren kwamen er verschillende verdachten in beeld, met als laatste de trucker en kindermoordenaar Michel Stokx, die in 2001 overleed in de gevangenis van Scheveningen, zonder bekentenis.
“Die piste is stilgevallen, omdat hij er niet meer is. In Nederland stopt het onderzoek als de verdachte overlijdt. Dat is spijtig, want zijn computer die hij in de cel had, is hierdoor nooit onder- zocht. Maar we mogen niet uitsluiten dat de dader iemand anders is geweest, iemand die mogelijk nog leeft, of die kennissen heeft die nog leven en ons de rust kunnen schenken na al die jaren. Want zonder lichaam, blijft het verwerkingsproces voor ons heel moeilijk. Ik ga niet beweren dat ik die voorbije 27 jaar nooit gelukkige momenten heb gekend, want dan zou ik liegen. Maar het blijft moeilijk. Op 26 februari ga ik om halfacht naar de plaats waar ze verdween. Hopelijk ontvang ik een teken dat ons iets wijzer kan maken.”
Geijsbregts doet het ook als steun voor de ouders van de slachtoffers van Marc Dutroux, nu zijn advocaat vorige week bekendmaakte dat hij de kindermoordenaar ten laatste in 2021 vrij wil krijgen. “Alleen al het idee dat zo iemand ooit zou kunnen vrijkomen: het houdt niet op voor die ouders.”