Gazet van Antwerpen Stad en Rand
M.A.D., of het gesprek van de laatste kans
Sofie Decleir en Willy Thomas kruisen degens bij Zuidpool
We schrijven 2029. De gewapende vrede is verstoord en de machthebbers van China en de VS hebben een ultiem gesprek. Wat daarin gezegd zou kunnen worden, hoort u in M.A.D. van Zuidpool en Arsenaal/Lazarus. Willy Thomas en Sofie Decleir kruipen in de huid van de president van Amerika en de presidente van China.
Willy Thomas is sinds 2016 artistiek
b leider van Arsenaal/Lazarus. Sofie Decleir schitterde in zowat alle producties van Zuidpool van het afgelopen decennium, maar werkt sinds een jaar als freelance actrice. In maart zijn de twee samen te zien in De Dag (Telenet/Vier), een prestigieuze fictiereeks van Woestijnvis rond een gijzeling in een bank. Maar eerstdaags is er
M.A.D., een theaterstuk op een nieuwe tekst van Jorgen Cassier. Peter Seynaeve, Jorgen Cassier en Koen van Kaam, die eerder dit seizoen samen al
Hiroshima mon amour maakten, staan in voor de regie.
“M.A.D. staat voor ‘Mutual Assured Destruction’ of ‘Gegarandeerde Wederzijdse Vernietiging’”, vertelt Sofie Decleir. “De afkorting verwijst naar een principe uit de Koude Oorlog dat het militaire gebruik van kernwapens moest ontraden. In eerste instantie wilde Jorgen Cassier een stuk schrijven over diplomatie. Alvorens hij aan M.A.D. begon te schrijven, heeft hij zich erg goed gedocumenteerd.”
Willy Thomas: “In het stuk treffen twee wereldleiders - de president van Amerika en de presidente van China, dochter van de huidige president van China - elkaar in 2029. Door een bepaalde spanning tussen de twee grootmachten heeft Amerika zijn raketten in plaats van op het water op het land gericht. Onmiddellijk reageert China door ook zijn rakettenarsenaal bij te stellen. Ver van de camera’s zitten de wereldleiders in het stuk aan tafel om het te hebben over de toekomst. Brengt het ultieme gesprek redding?”
Nog 15.000 raketten
Sofie Decleir: “Dat het stuk in de toekomst speelt, laat ons toe een loopje te nemen met de werkelijkheid, maar door heersende prognoses zitten we er ook niet zo ver vanaf. Toch doet
M.A.D. geen grote uitspraken over wat er vandaag aan de hand is.”
Willy Thomas: “De toeschouwers zijn getuige van een gesprek tussen twee wereldleiders, waarvan de wereld hoge verwachtingen heeft. Maar tegelijk heeft de geschiedenis geleerd dat er tijdens zo’n gesprekken niets gezegd wordt. Achter de schermen is alles immers al lang bedisseld.”
Een situatie als die in M.A.D. doet denken aan de wapenwedloop in de periode van de Koude Oorlog. Hoe sterk is die nucleaire dreiging nog?
Willy Thomas: “M.A.D. is dichterbij dan we denken. De dreiging is nog steeds aan de orde. ”
Sofie Decleir: In de jaren tachtig waren er 66.000 raketten, nu nog 15.000. Er zijn dan weliswaar veel minder wapenkoppen, de kracht van een bom is nu wel duizend keer groter dan in de jaren tachtig. Uiteindelijk zijn we dus slechter af. Voorheen was het ook duidelijker wie de vijand was: het kapitalistische westen stond lijnrecht tegenover het communisme uit het oosten. Door de val van de Muur zijn die relaties vertroebeld. Wie is vandaag onze vijand? Dat antwoord is minder vastomlijnd.”