Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wil KV weer groot maken”
German ‘El Tanque’ Mera, Colombiaanse krachtpatser met een missie
Hij groeide op in een van de gevaarlijkste steden ter wereld, verloor al vroeg zijn vader, werd als voetballer in Colombia meermaals met de dood bedreigd. Overleven zit in het DNA van Germán Mera. Dan moet een strijd tegen de degradatie ook wel lukken zeker? Maak kennis met ‘El Tanque’. Een blok graniet met één tere plek: zoontje Matías.
Beer van een vent, boze blik, stalen handdruk. Het is even slikken als we Germán Mera na de training aanklampen voor een interview. De vorige pogingen botsten op een kordate ‘no’ en ook dit keer lijkt de Colombiaanse wintertransfer weinig zin te hebben. Gelukkig kregen we een gouden tip vanuit Brugge. “Vraag hem naar zijn zoontje. Dan laat hij zijn pantser zakken.” En kijk: als we de naam Matías laten vallen, verandert de stoere krijger in een onschuldig lachebekje. “Matías? (stralende glimlach) Haha, een goeie jongen. Interview? Oké, no problema.”
Gehard in Cali: “Voetbal was mijn redding”
Cali, Colombia. Fans van de Netflixserie Narco’s kennen de geboortestad van Mera ongetwijfeld. Befaamd als wereldhoofdstad van de salsa, maar vooral berucht als een van de meest gewelddadige plekken op aarde. Moorden (meer dan duizend in 2017) zijn er dagelijkse kost, vooral in de armere buitenwijken waar Mera opgroeide en waar drugkartels en gewapende bendes de plak zwaaien. Geen plek voor doetjes. “Het was niet altijd makkelijk”, vertelt Mera, die op jonge leeftijd ook nog eens zijn vader verloor. “Als kind kan je er heel snel op het foute pad belanden, maar ik heb geluk gehad. Dankzij mijn familie. Zij hielden me weg uit de gevaarlijkste buurten. Als kleine jongen wa- ren er plaatsen waar ik onder geen beding mocht komen. Gelukkig heb ik geluisterd. Al mijn tijd stak ik in het voetbal. Eerst op de pleintjes met mijn vrienden en vanaf mijn achtste op de academie van Cali. Het voetbal was mijn redding. Zo kon ik op het rechte pad te blijven. Ik dank God en mijn familie dat ik die kans heb gekregen.”
Bedreigd met de dood: “Als het slecht gaat, lynchen ze je”
Mera doorliep de hele opleiding van Cali en mocht op zijn achttiende debuteren. Na vijf uitleenbeurten brak hij er in 2015 definitief door als sterkhouder achterin. Door zijn bikkelharde speelstijl en zijn imposante bouw kreeg hij koosnaam-
pjes als ‘El Tanque’ (de tank), ‘La Roca’ (de rots) en ‘La Muralla’ (de muur). Bij de fans van rivaliserende clubs was hij heel wat minder geliefd. In 2010 en 2017 werd Mera volgens de kranten zelfs met de dood bedreigd nadat hij een tegenstander van het veld had getrapt. “Dat zit in de Colombiaanse voetbalcultuur. Als het goed gaat, word je op handen gedragen. Maar als het slecht gaat, willen ze je bijna lynchen. Leuk is dat natuurlijk niet. Daarom vind ik het zo mooi dat het publiek van KV Mechelen ook in moeilijke tijden achter de spelers blijft staan. Het is de eerste keer dat ik zoiets meemaak.”
Ontdekt door Preud’homme (maar gepasseerd door Leko): “Driemansdefensie? Kende ik niet”
In de winter van 2016 ziet Michel Preud’homme in Mera de ideale opvolger voor Engels. Club betaalt 3 miljoen euro voor Mera en zijn ploegmaat Palacios, maar Cali eist dat Mera het seizoen bij hen uitdoet. Als hij zes maanden later de Atlantische Oceaan oversteekt, is Preud’homme al weg. “Ik vond dat spijtig. Ik was gekomen op zijn vraag, maar heb hem nooit als trainer meegemaakt.” Opvolger Leko voerde al snel een driemansdefensie in. Een systeem waarin Mera moeilijk zijn draai vond. “Ik kende dat niet, ik had nog nooit zo gespeeld. Daardoor ben ik vrij snel op een zijspoor beland. Ik vind het jammer dat ik in Brugge nooit op mijn beste positie heb kunnen spelen.” Ook Denis van Wijk koos in zijn eerste match bij KV voor drie man achterin, maar schakelde - gelukkig voor Mera - snel over naar vier verdedigers. “De laatste matchen gaat het al beter, maar de beste Mera hebben ze nog niet gezien. Ik werk keihard om mijn topniveau te halen. Op mijn 27e heb ik nog wel wat progressiemarge. Hopelijk kan ik dat hier bewijzen. Ik ben gearriveerd in een moeilijke periode, maar ik ga alles doen om KV Mechelen weer op de rails te krijgen. Het doel is het behoud. Vanaf volgend seizoen starten we hopelijk met een propere lei en mikken we hoger. Deze club hoort niet onderin te staan. Het is mijn missie om ze terug te brengen naar waar ze thuishoort.”
Ontdooid in Mechelen: “Ik geniet van de rust”
Na zes maanden Brugge verhuisde Mera in januari naar het centrum van Mechelen. “Een prachtige stad. Ik hoop dat ik hier nog lang kan blijven, want mijn vrouw en mijn zoontje voelen zich al helemaal thuis.” Van heimwee naar Colombia heeft Mera naar eigen zeggen geen last. “Het is een totaal andere wereld. In het begin was het wel wat wennen. Vooral de kou. (lacht) Maar de Europese stijl van leven ligt me wel. In Colombia zijn de mensen veel heviger, maar zelf ben ik eerder rustig van karakter. We wonen in het midden van de stad en toch is het rustig. Daar geniet ik van. Als ik niet train, zit ik het liefst thuis met mijn gezin. Ik ben een echte familieman. Het liefst zou ik heel mijn familie naar hier halen. Mijn moeder, drie zussen en broer wonen nog in Cali. Als ik ooit de kans krijg, laat ik ze allemaal overkomen. Het leven is hier toch net iets aangenamer.” Hét obstakel voor Mera is de taalbarrière. Ondanks een seizoen bij de Colorado Rapids in de Verenigde Staten spreekt hij amper Engels. Ook de Nederlandse lessen op KV laat hij voorlopig links liggen. “Dat is voor later. Nu wil ik enkel focussen op het voetbal. Op het veld behelp ik me wel met gebaren en wat Engelse woorden.”
In tegenstelling tot zijn vader spreekt zijn vijfjarig zoontje Matías wel al een behoorlijk mondje Nederlands. “Geweldig om te horen. (lacht) Hij leert het op school en via hem pik ik ook wat woordjes op. Dingen als ‘goedemorgen’ en ‘dank u wel’. Kabouter Plop? (schatert) Ja, die ken ik ook!”