Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Medicatie maakte een moordenaar van Hardy”
Topdokter Chris van der Linden legt ophefmakende getuigenis af
De bijwerkingen van de medicatie die Renaud Hardy neemt tegen Parkinson hebben ervoor gezorgd dat hij een moordenaar geworden is, stelt topdokter Chris van der Linden. “Dit is een zeer extreem geval, maar Hardy is sinds zijn medicatie een ander mens geworden.”
De bekende neuroloog Chris van der Linden (AZ Sint-Lucas, Gent), die al te zien was in het televisieprogramma Topdokters, bestudeerde Hardy’s dossier op vraag van diens advocaat. Hij bekeek ook de videoverhoren die van Hardy werden afgenomen. Wat hij zag, was het typische beeld van een Parkinsonpatiënt. Zijn trillende rechterhand, zijn verstarde houding, de uitdrukkingsloze expressie. “Ik wil benadrukken dat Parkinsonpatiënten helemaal niet agressief zijn, maar Renaud Hardy lijdt aan een impulscontrolestoornis, een van de bijwerkingen van de medicatie. 10% van de gevorderde Parkinsonpatiënten, meestal mannen, krijgt met die stoornis te maken. Ze vertonen obsessief gedrag, waar ze verslaafd aan raken. Meestal zijn dat mannen die al verslavingsgevoelig zijn en in het verleden klachten over depressie hebben gehad.”
Dat obsessieve gedrag kan heel onschuldig zijn, zoals schilderen of in de tuin werken, maar bij Hardy was het dus niet zo onschuldig. “Veel kenmerken die in de literatuur worden beschreven, zijn van toepassing op Renaud Hardy: sadomasochisme, voyeurisme, oncontroleerbare seksdrift, lustmoorden. De patiënten storten zich vaak obsessief op nieuwe hobby’s. Bij Hardy waren dat drones, fotografie en telegeleide autootjes. Dat gedrag wordt
punding genoemd: repetitief gedrag dat nutteloos is, maar iemand wel helemaal in beslag neemt. Vaak met zelfverwaarlozing tot gevolg. Aan de foto’s van Hardy’s appartement zie je dat het daar een chaos was.”
Bommetje in de rechtszaal
De neuroloog vond het heel treffend dat Hardy voor 2010 normale seksuele relaties had met vrouwen, en dat daarna de incidenten elkaar snel opvolgden. “Hij lijdt aan een ernstige gedragsverslaving, veroorzaakt door een combinatie van zijn persoonlijkheid, de ziekte van Parkinson en zijn medicatie. De versie van Hardy zou tijdens dit proces, de voorafgaande verhoren en het college van deskundigen niet serieus moeten worden genomen.”
De verklaring was als een bommetje dat in de rechtszaal werd gedropt en het was duidelijk dat de advocaten van de burgerlijke partijen sceptisch waren over de conclusies van van der Linden. “Alle seksuele seriemoordenaars hebben deze kenmerken, dat zijn toch niet allemaal Parkinsonpatienten?”, reageerde Jef Vermassen. “U weet allicht dat de gemiddelde seriemoordenaar 27 jaar is en al vaker in contact gekomen is met het gerecht”, antwoordde van der Linden. “Deze man pleegde zijn eerste moord pas toen hij 52 was. Daarvoor was hij een normaal persoon. Ik heb een patiënt die pedofiel geworden is door dezelfde stoornis. Hij is niet veroordeeld, omdat hij in behandeling is.”
“Het is ongelofelijk dat het bij Hardy zo ver is kunnen komen, de feiten zijn vreselijk. Hij is vermoedelijk onder de radar gebleven omdat je over zulke zaken niet snel openlijk praat. Dit is de meest extreme vorm die ik al gezien heb.”
Ook het gedrag dat Hardy in de rechtbank laat zien, en het incident met de politieman die hij vorige week aanviel omdat hij dringend naar het toilet moest, passen volgens de dokter in dat beeld, net zoals het constant liegen. Heel wat getuigen hebben verklaard dat ze de indruk hebben dat Hardy zich flink kan aanstellen. In januari zag een cipier van de gevangenis hoe Hardy nauwelijks vooruit kwam met zijn rollator, om even later op de binnenplaats vrolijk te gaan joggen. “Dat kan”, reageerde dokter van der Linden. “Goede en slechte momenten kunnen elkaar snel afwisselen en een andere omgeving kan een stimulerend effect hebben.”
Verschil tussen drang en dwang
Volgens toxicoloog Jan Tytgat is het voor de jury belangrijk om het verschil te maken tussen de drang om iets te willen doen en de
dwang om iets te moeten doen. “Bij een impulscontrolestoornis gaat het om drang, en dus niet om een verplichting.”
Dokter Wouter Van den Bogaert vond het riskant om agressie aan die stoornis te koppelen. “Dat is in een minderheid van de gevallen zo, en dan gaat het vooral over roepen en schelden, het typische driftkikkergedrag.”
Vandaag komen de psychiaters die Hardy hebben onderzocht, getuigen. Volgens hen is Hardy wel toerekeningsvatbaar en moet hij niet geïnterneerd worden. Ook neuroloog van der Linden komt nog terug naar de rechtbank.