Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Gemengd dubbelspel
Red Sparrow ★★☆☆☆ Van: Francis Lawrence Met: Jennifer Lawrence, Joel Edgerton, Matthias Schoenaerts 140 min. Matthias Schoenaerts is te zien naast The Hunger Gamesster Jennifer Lawrence in Red Sparrow, een spionagethriller op de rand van de wansmaak. Zij speelt een bloedmooie Russische exballerina die naar een spionnenschool wordt gestuurd door haar oom, Schoenaerts’ personage.
Jennifer Lawrence draagt wel eens een gewaagde jurk en wie daar commentaar op geeft, verdient een klap. Dat is ook de les uit Red Sparrow, een thriller waarin ex-ballerina Dominika (Jennifer Lawrence) wordt geleerd om haar lichaam en seksualiteit in te zetten als wapen. Zo wordt ze door een strenge juf (Charlotte Rampling) opgeleid tot een “mus”, jargon voor een spion. Tegen haar zin, maar het moet van oom Vanja, met messcherpe dreiging gespeeld door Matthias Schoenaerts.
Engels met Russisch accent
Die moet net als iedereen Engels spreken met een Russisch accent, wat de geloofwaardigheid niet ten goede komt van een plot met meer wendingen dan de Wolga. De scenarist van Revolutionary Road bewerkte het gelijknamige boek van een voormalige CIA-agent, maar je herkent toch vooral de handtekening van Francis Lawrence, die zijn bekendere naamgenote regisseerde in drie van de vier afleveringen van de tienerreeks The Hunger Games. Van daar nam hij ook de Vlaamse chef fotografie Jo Willems mee, die prachtige panorama’s schildert tussen de glamoureuze schouwburgen en groezelige martelkelders door. Hij geeft meer aanzien aan een eerder smoezelige affaire.
“Je lichaam behoort toe aan de staat”, doceert de juf, maar Dominika domineert liever, en daarvoor gebruikt ze vooral haar hoofd. Zij gelooft meer in knijpen dan pijpen: ze krijgt dingen van mannen gedaan niet door hen te plezieren, maar door hen te bedreigen. Ze is hen allemaal te slim af.
De film is echter lang niet zo vrijgevochten als hij zich voordoet: daarvoor moet Dominika te veel tegen haar zin doen en te vaak haar kleren uittrekken. Als er een band ontstaat met een CIA-agent (Joel Edgerton) ontstaat ook het trieste beeld van Russen als vrouwenhatende verkrachters en westerlingen als lieve mannen vol respect.
Bloedserieus
In zijn onsubtiele stijl is Red Sparrow soms best plezierig kijkvoer. Soms lijkt het een ontstaansgeschiedenis van een Bondgirl, met af en toe een sadistische afslag in de richting van B-film-geweld, maar dan zonder één vleugje humor. Het is dat wat de film nekt: als je gaat voor wansmaak, mag je jezelf niet zo bloedserieus nemen.
Toch is deze film leerzaam: als iemand een biopic durft te maken over Vladimir Poetin, zou Schoenaerts perfect zijn in de hoofdrol. Later dit jaar is hij weer te zien als een Rus, in Kursk. Die film heeft nog wat gemeen met Red Sparrow: de scenaristen schrapten telkens het personage Poetin uit het bronmateriaal. Het Kremlin heeft lange armen.