Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Eerst uur koukleumen voor trui of pet en dan naar hartverwarmend concert
Een Sportpaleis vol bleekscheten achter z’n kar hangen, bleek voor Kendrick Lamar (30) een eitje. Tezelfdertijd in een naar hiphopnormen minimalistische show losjes het concept ‘straffe stoot’ herdefiniëren, was de overtreffende trap. Ogen trekken, anderhalf uur lang. Koning Kendrick draagt z’n kroon met goddelijke allures. Wie een lesje in nederigheid had verwacht, kon bij de start al
beschikken. “I got hustle though, ambition, flow, inside my DNA”, kreeg het Sportpaleis naar het hoofd in opener DNA. Kendrick Lamar stoof in zijn uppie op het podium, meer preekgestoelte dan verlicht platform.
Minimum aan vuurwerk
Zijn liveband – de slimste zet in hiphop sinds hangende broeken – zat letterlijk in de coulissen weggeduwd. Daar en dan noemde Lamar zijn troonambities bij naam: het zou een onemanshow worden, gisteravond. Geen clichématige hiphopfranjes, godzijdank geen claxons, een minimum aan vuurwerk en visuals. Enkel ijzersterke rapsongs als ELEMENT., Swimming Pools
(Drank) en LOYALTY. “Kung Fu Kenny gonna practise his mothafuckin’ skills.” Excuses aan wie een scheet verderop kastanjes zat te roosteren bij Elbow in de Lotto Arena, maar toen al blies de Compton Kid ons dak op het hunne.
Olympisch niveau
Hoeft het nog betoog dat Kendrick een klein genie is? Klein, als in 1 meter 68. Genie, als in auteur van twee werken die briljant de zwarte cultuur propageren. DAMN. (2017) zwaaide de plak in de set, maar over armruimte moest het aardverschuivende To Pimp a Butterfly (2015) niet zeuren. King Kunta, wat ons betreft de parel der schuurschijven, schoof al als derde aan het buffet en benadrukte nog eens fijntjes wat Lamars wapens zijn. Zijnde: kontje schudden, kopje knikken en meebrulbare rijmelarij op olympisch niveau.
Stop de band
Haarscherp klonk hij, Kendrick, zonder één struikelpas over eigen tong of een wilde tros bro’s die tijdens adempauzes de gaten moest vullen. Daar zorgde het publiek wel voor. Zelden zo’n trouwe meute – overwegend zo blank als papier, overigens – gezien die ieder woord meelipte alsof ze het albumboekje van achter naar voor hadden geblokt. En dat wist Lamar. Megahit
HUMBLE. speelde een stop-debandronde, zelfs een keer of drie. “My left stroke just went viral!”, keelden de Sportpaleizanen. Nogmaals: sorry, Elbow-fans.
Als opwarmertje had King Ken hofnar James Blake meegenomen. Ook straf spul, maar geen seconde van gezien. Zo overbevolkt was het dat Lamar z’n show een half uur moest uitstellen voor iedereen goed en wel binnen was. Zelfs aan de frisdrankautomaten stond het zes rijen dik. Geen haan die kraaide, geduld werd beloond.
Opperwezen
Rug aan rug waren XXX. en m.A.A.d. City de gladste raptweeling van de avond, LUST. speelde op het kleine podium op de lies. En toch, wie goed in z’n glazen bol had getuurd, wist al dat protestsong Alright ieder pleit zou winnen. Belgian Lives Matter. Toch, Kendrick?
GOD., de enige toegift, was meer statement dan bedankje aan de lieve heer. Lamar is het opperwezen, wij de volgzame lammetjes. Meer spektakel kon, maar was geen gemis. Laat de songs voor zich spreken. “Bitch,
sit down, be humble.” Wie bleef zitten, verdient een tik. En zoals gezegd: geen plaats voor nederigheid. Het vervolg krijgt u op Pukkelpop.