Steeds meer wapenbezitters in Antwerpen

Bijna 3.000 extra wapens in twee jaar tijd

Terwijl er een tiental jaar geleden amper nieuwe schutters bij kwamen, schaffen steeds meer mensen zich nu een wapen aan. Ze vragen een vergunning aan en worden lid van een schietclub. In de provincie Antwerpen alleen al zijn er in twee jaar bijna drieduizend extra wapens vergund – het zijn er nu 63.110 in totaal. Al 21.404 inwoners van de provincie hebben één of meerdere wapenvergunningen op zak. Wapenhandelaars beamen de toegenomen interesse en zien in de clubs het aantal leden stijgen. “In de club waar ik kom zijn we in drie jaar van 200 naar 1.400 leden gegaan”, zegt wapenhandelaar Andreas Vandenhende uit Aartselaar.

Amerikaans president Trump wil de wapenwet in zijn land verstrengen en in ons land wil Justitie, via een amnestiemaatregel die gisteren is ingegaan, 100.000 illegale wapens witgewassen zien. Maar intussen nemen het aantal officiële wapens en het aantal wapenhouders de jongste jaren bij ons wel toe. “Wapens krijgen aandacht en dan worden mensen nieuwsgierig”, zegt Daniël Beets van de Wapenunie.

De provincie Antwerpen telt 23 erkende wapenhandelaars, enkele grotere en heel wat kleinere – mensen die in bijberoep wapens verkopen. “Je hoofdberoep ervan maken, is financieel vaak niet haalbaar”, zegt wapenhandelaar Andreas Vandenhende (75) uit Aartselaar, die al veertig jaar in het vak zit, eerst in bijberoep en nu als gepensioneerde. “Het is voor mij altijd wel wat vechten tegen de bierkaai geweest. Maar het is toch interessant genoeg gebleven. Ik heb in al die jaren veel zien passeren. Opvallend is dat er nu heel wat jonge mensen een wapen kopen. Dat zag ik vroeger nooit. De club waar ik kom, is in drie jaar tijd van 200 naar 1.400 leden gegaan.”

Het lijkt inderdaad een trend, bevestigt Daniël Beets van de Wapenunie, die de belangen verdedigt van de civiele wapensector. “Gemiddeld in België is er de jongste jaren sprake van een toename van de vergunde wapens van een tien procent, de provincie Antwerpen zit daar zelfs boven. Dat is opmerkelijk tegenover tien jaar geleden. Toen zagen we het aantal schutters ‘uitsterven’, zonder dat er nieuwe bijkwamen. Dat hebben we nu gelukkig wel.”

“Een verklaring? Wapens krijgen aandacht. Ook al is die aandacht negatief en geweldgerelateerd, mensen worden nieuwsgierig. Ze zien het in eerste instantie misschien als iets dat hun veiligheid verhoogt, maar eens ze gestart zijn, genieten ze van het spel. Schieten is je hoofd leegmaken. Mensen met stresserende jobs oefenen hun hobby soms zelfs tijdens hun middagpauze uit. Nog opmerkelijk: we verwelkomen ook steeds meer vrouwen in de schietclubs. Ze komen mee met hun partner en raken zelf gepassioneerd.”

Lid van Natuurpunt

Ook wapenhandelaar Leo Vermuyten van Hunting World in Kontich valt het op. “Tegenwoordig is een kwart van de schutters op de schietstand hier vrouw. Het is jammer dat wapeneigenaars in ons land nog het etiket van cowboys of marginalen krijgen. Want het zijn gewoon bakkers, dokters, wetsdienaars, noem maar op. Zet mensen niet zo gauw in een vakje. Zelf ben ik bijvoorbeeld jager, sportschutter, wapeneigenaar en -handelaar én groen lid van Natuurpunt.”

“Wie eens goed vertrokken is met schieten, schaft zich overigens vaak al gauw meer wapens aan. Er zijn diehardverzamelaars met dertig wapens – een kleine minderheid. Sportschutters hebben er toch dikwijls een paar reserve, tijdens wedstrijden. Maar ook in de recreatie is het leuk om af te wisselen, afhankelijk van de lengte van de schietbaan, 25 of 100 meter.”

Volautomatisch verboden

“Let op: schieten is een kostelijke hobby”, zegt Vermuyten. “Een laagkaliberpistool kost een 500 euro, en voor 5 euro heb je 50 patroontjes. Maar ga je naar een zwaarder kaliber, dan mag je het viervoudige rekenen, en de patronen kosten dan 15 euro voor 50 stuks. Die gaan er snel door. Tel daarbij het (verplichte, red.) lidmaatschap van een club – 250 euro, en als je daar een avondje gaat schieten, is er toch

‘‘Het is jammer dat wapeneigenaars in ons land nog het etiket van cowboys of marginalen krijgen. Want het zijn gewoon bakkers, dokters, wetsdienaars, noem maar op.’’

Hunting World, Kontich

LEO VERMUYTEN