2m31 90 kilo Half mens, half ladder

Kan 17jarige Roemeen nieuwe NBAsensatie worden?

17 jaar oud en 2m31 groot: ziehier Robert Bobroczkyi, de grootste tiener ter wereld. Is die overvloed aan centimeters een vloek of een zegen? Dat eindeloze lijf vult zijn hoofd met NBAdromen, maar het kwelt de jonge Roemeen evenzeer in zijn dagelijkse bestaan. Tomas Van Den Spiegel, met zijn 2m14 een ervaringsdeskundige, vertelt hoe zo’n XXXLleven eruitziet.

Half mens, half ladder. Enigszins oneerbiedig, die omschrijving, maar wel passend. Robert Bobroczkyi is niet alleen buitengewoon lang, maar met zijn schamele 90 kilogram ook extreem mager. Een stevig dieet van vijfduizend calorieën per dag moet hem elke maand minstens een halve kilogram laten bijkomen.

“Op die leeftijd was ik ook heel tenger”, aldus Tomas Van Den Spiegel, met zijn 2m14 een van de grootsten uit de Belgische basketbalgeschiedenis. Ook VDS stak als tiener boven al zijn leeftijdsgenoten uit. “Ik was 2m10 en woog geen 90 kilogram, terwijl mijn latere competitiegewicht 133 kilogram bedroeg.”

Dat merkwaardige gestel is een van de redenen waarom Robert Bobroczkyi in Amerika belandde. Hij groeide op in Arad, een stad in het westen van Roemenië. Zijn vader Zsigmond, zelf 2m17 groot, is een voormalig basketinternational. Op zijn negende mat Robert al 1m80, op zijn twaalfde kon hij dunken en groeide hij boven papa uit.

Toen basketbalcoach Bob Bossman een YouTube-video ontdekte van een jonge Roemeense gigant die losjes de driepunters binnenknalde, nam hij via Facebook contact op. In 2016 stuurde Bossman een uitnodiging naar Bobroczkyi en zijn familie om naar de States te komen. Sindsdien traint de jonge Roemeen in het Spire Institute, een sportcomplex in Ohio.

Verlegen reus

Overal waar Bobroczkyi opduikt, lokt hij blikken. Kinderen klampen hem aan, volwassenen halen hun smartphones boven, gesprekken vallen stil. Zijn ploegmaats proberen hem zo veel mogelijk te beschermen, maar voor de verlegen reus, duizenden kilometers van zijn familie in Roemenië, is het leven niet gemakkelijk.

“Als tiener had ik zelf niet al te veel problemen met mijn gestalte”, verklaart Van Den Spiegel. “In het basketbal stak ik niet zo veel boven mijn leeftijdsgenoten uit en je kweekt een stukje immuniteit bij die aanhoudende blikken. Maar er is sowieso nog een verschil tussen een 17-jarige van 2m10 en eentje van 2m31. Die jongen krijgt nog veel extremere reacties dan ik en de impact zal nog zo veel groter zijn. Geloof me, mensen kunnen heel onbeleefd zijn. Achter je rug hoor je ze praten. Ze komen naast je staan voor een foto. Je hoort voortdurend flauwe grappen. Al moet ik wel zeggen dat het fel verminderd is de voorbije jaren. Ik ben ook om andere

redenen in the picture gekomen dan voor mijn lengte (Van Den Spiegel won in 2012 de Slimste Mens ter Wereld, red.).”

Het Spire Institute betaalt niet alleen Bobroczkyis jaarlijkse beurs van 55.000 dollar, het zorgt ook voor medische en psychologische begeleiding. Heupen, knieën en onderrug van Big Rob hebben geleden onder die extreme groeispurt. Dokters volgden zijn ontwikkeling van nabij, maar levensbedreigende aandoeningen bleek hij niet te hebben. Toch blijft voorzichtigheid geboden. De coaches ontwierpen speciale programma’s om zijn kracht, souplesse, snelheid en coördinatie te verbeteren. Zo moet hij drie keer per week het zwembad in om spieren bij te kweken. Langer dan tien minuten staat hij tijdens wedstrijden zelden op het veld.

2m14 en meer: op krantenredacties, bankkantoren of politiebureaus torent een mens dan snel boven zijn collega’s uit. Maar op en rond basketvelden is dat niet noodzakelijk het geval.

“Toen ik bij CSKA Moskou speelde, waren er alleen al binnen onze ploeg drie jongens groter dan ik”, zegt Van Den Spiegel. “En ik heb vaak tegen centers gespeeld met een pak meer centimeters dan ikzelf. Zoals de 2m31 grote Roemeen Gheorghe Muresan, toen ik in 2001 bij Oostende zat en hij bij het Franse Pau-Orthez. Voor mij was dat een heel bizarre ervaring. Er bestaan foto’s waarop ik als het ware in de oksel van Muresan kruip. Toen ervoer ik voor het eerst hoe mensen met een gewone lengte naar mij moeten kijken.”

Tomas Van Den Spiegel,

ervanringsdeskundige “Mensen kunnen heel onbeleefd zijn. Ze praten achter je rug,

komen naast je staan voor een foto. Maar je kweekt

immuniteit tegen die aanhoudende blikken.”

FOTO RR