Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Vroeger bouwden de studenten veel betere feestjes”
Universiteitsbuurt verwelkomt tijdens opencampusdagen duizenden geïnteresseerden
Een les Chinees of privaatrecht op zaterdag? Vandaag kan het op de Antwerpse universiteit. Tijdens de opencampusdagen dit weekend komen duizenden studenten eens snuffelen aan het studentenleven in Antwerpen. Met 48.000 studenten is Antwerpen na Gent de grootste studentenstad van Vlaanderen.Leuven dé studentenstad? Antwerpen is met 48.000 studenten in het hoger onderwijs de studentenstad aan de Dijle voorbijgestoken. In Antwerpen kan je overal studenten tegenkomen, van campus Spoor Noord tot de Karel de Grotecampus aan het Zuidstation. Maar dé studentenbuurt in Antwerpen, die ligt nog altijd vlak bij de universiteit aan de Ossenmarkt. “Op onze universitaire campus in de stad zelf lopen er 10.741 studenten rond”, zegt Sabine Mous (34) van de communicatiedienst van de universiteit Antwerpen. “En tellen we alle campussen van de universiteit mee, dan komen we aan 20.165 studenten. De universiteit blijft grote aantallen studenten naar Antwerpen lokken.” Toch zijn er buurtbewoners die zich de tijd herinneren dat de eerste studenten de straten begonnen onveilig te maken. “Wij hebben al 63 jaar een zaak hier”, zegt Juul Sneyers (85), de man achter broodjeszaak Jean-Pierre, genoemd naar zijn zoon die vandaag ook smoskes aan de studenten verkoopt. “Mijn zaak is ouder dan de universiteit. Ik herinner me nog goed hoe de eerste studenten hier de bloemetjes kwamen buiten zetten.” In 1965, meer dan een halve eeuw geleden dus, werd de SintIgnatius Handelshogeschool omgevormd tot Faculteit Economische Wetenschappen van de pasgeboren UAntwerpen. “In de beginjaren liepen er hier geen tienduizend, maar twee- of driehonderd studenten rond. Dus begonnen wij broodjes te smeren om te verkopen. Die eerste studenten, die waren minder braaf dan die vandaag. Het waren vaak jongens van rijke komaf die hier economie kwamen studeren, en die durfden wel te drinken en te feesten. Als ze ’s morgens mijn winkel binnenkwamen, was ik soms bang dat ze door de etalage zouden vallen van zattigheid.” Nee, geef Juul dan maar de studenten van vandaag. “Ze zijn braaf geworden, het gaat er veel zachter aan toe vandaag de dag. En het zijn er veel meer dan vroeger, ja. Vroeger had je ook nog geregeld buurtbewoners die hier iets kwamen kopen, nu zijn het allemaal studenten. In de zomer is het hier heel stil...” Dag juffrouw Het is bijna vrijdagmiddag, en dan is het allesbehalve rustig bij Juul en Jean-Pierre. “Dag juffrouwkes”, begroet Jean-Pierre de studentes die binnenkomen. “We komen liever voor twaalf uur, dan moeten we niet aanschuiven”, zegt juffrouw Velma, studente wijsbegeerte, die samen met haar vriendin Astrid de honger komt stillen. “Ja, ‘juffrouw’, zo noemen ze mij nergens anders. Ze zijn hier altijd heel vriendelijk en doen graag een babbel. En een smos voor 2 euro, waar vind je dat nog? Ik neem hier het liefst een warm kaasbroodje. En een stuk appelcake, superlekker en het kost ook maar iets meer dan een euro. Elke dinsdagavond hebben we les tot 20u, hedendaagse analytische wijsbegeerte. Zo’n stuk cake zorgt ervoor dat ik telkens genoeg energie heb tot het einde van de les.” De appeltjes voor de cake, die schilt Juul nog elke morgen zelf. “Om zeven uur sta ik hier al. Ik maak de koffie, schil de appels, kook de eieren voor de broodjes… Hoeveel wij er hier elke dag smeren en hoeveel cakes wij bakken, dat tel ik al lang niet meer. En soms zeggen de mensen weleens dat we meer moeten vragen, maar het zijn studenten, hé, die hebben geen groot budget.” “We zijn een keer moeten verhuizen, toen de universiteit uitbreidde en een sportzaal wilde bouwen waar wij onze winkel hadden. Maar sindsdien zitten we hier aan de Grote Kauwenberg, dit gebouw is van ons. Dat zorgt er ook voor dat we goede prijzen aan de studenten kunnen geven.”
Schoonste meisjes
Zelfs na zestig jaar is Juul het nog niet beu om in de zaak een hand te komen helpen. “Hier komen de schoonste vrouwen van heel België… Elk jaar opnieuw, al die mooie jonge meisjes die hier over de vloer komen, ik kan mij geen schonere job bedenken. Wat moet ik anders doen, thuis in de zetel zitten? Nee, hier ben ik in mijn element. Het doet mij ook altijd veel plezier als er oud-studenten passeren. En zo zien we er veel: zo’n tien per dag. Die komen uit nostalgie nog eens langs als ze in de buurt zijn. En nog een smos of een stuk cake meenemen, natuurlijk.” De smoskes van Juul en JeanPierre zijn een monument op zich. Maar andere vaste waarden op de campus zijn met de jaren verdwenen. “Vroeger hadden we altijd een studentenarts die rond de middag spreekuur had op de campus”, zegt Sabine Mous van de communicatiedienst van de universiteit. “Maar omdat de huisartsen die dat op zich namen daar geen tijd meer voor hadden, besloten we vijf jaar geleden die traditie stop te zetten. We verwijzen de studenten nu door naar de huisartspraktijken hier in de buurt zelf.” Een ander monument, de studentenhome Ten Prinsenhove die