Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De luitjes van Liliane
BAZAAR BIZAR | O.A. ZA 10/03 LOMMEL, VR 23/03 ZEMST, ZA 24/03 MOL, DI 03/04 BERCHEM | WWW.MANDOLINMAN.BE
M isschien kent u haar vooral van de hit Soldiers of Love uit 1987, maar ook vandaag – op haar 69ste – staat Liliane Saint-Pierre nog met plezier op het podium. Zoals straks in Bazaar Bizar met het mandolinekwartet MandolinMan. En met de deugnieten Jan De Smet en Herr Seele! MandolinMan “MandolinMan kende ik vooraf niet. Met Andries Boone, hun bezieler, had ik al eens samengewerkt voor een duet met Guido Belcanto in de AB. Toen Andries me vroeg om te gast te zijn bij de volgende tournee van zijn mandolinekwartet, fronste ik even de wenkbrauwen. Een mandolineband, wat moest ik me daar bij voorstellen? Kwam bij dat ook Jan De Smet en Herr Seele als gasten waren gevraagd. Op het eerste gezicht een bijzondere combinatie, niet?” “Toch kwam de invulling van Bazaar Bizar vrij vlot tot stand. We kozen voor een retro insteek met Frans en Engels repertoire. Het gaat om liedjes als Insjallah van Adamo of Could it be Magic van Barry Manilow. Van mezelf zing ik alleen Soldiers
of Love, dat wilde men er absoluut bij. Inmiddels 31 jaar oud, is dat nummer intussen ook al retro (lacht).” Soldiers of Love “Dat nummer, waarmee ik in 1987 voor België deelnam aan het Eurovisiesongfestival, hebben we nu in de studio akoestisch opgenomen met uitsluitend mandolines. In deze sobere versie komt de tekst beter tot uiting, waardoor sommigen misschien eindelijk naar de inhoud van het lied gaan luisteren. Het thema van de kindsoldaten blijft actueel.” “Soldiers of Love betekent heel veel voor mij. Na al die jaren staat het nummer nog altijd overeind. Toen ik mijn draai niet kon vinden in de nummers die me toegezonden werden voor het Songfestival, suggereerde producer Marc De Coen om zelf eens een poging te wagen. Hoewel ik geen noten ken, en zelf geen muziekinstrument bespeel, heb ik dat gedaan. En zie, Soldiers
of Love was het eerste liedje dat ik zelf heb geschreven, tot de tekst toe. Het tekstuele gedeelte geef ik meestal uit handen, maar sindsdien heb ik nog veel liedjes zelf gemaakt.” Jimi Hendrix “Als 15-jarige nam mijn carrière een vliegende start in 1964. Op podia in Duitsland stond ik meteen naast grote namen als Roy Orbison, The Bee Gees en Jimi Hendrix. Die laatste heb ik ontmoet in 1967. Ik werkte toen vooral in Duitsland, en Jimi had dezelfde tourmanager. Hij was wel gecharmeerd door mij, en omgekeerd, maar wij hebben samen niks gehad. Al stond er ‘s anderendaags in de krant bij onze foto wel: “Wordt zij de ware van Jimi?” (lacht) Hij was een echte rockartiest, maar ook een lieve man. Ik zong toen schlagers, maar daar haalde Hendrix zijn neus niet voor op. Als men ergens in vakjes denkt, dan toch vooral in België.” Melancholicus “Gevraagd welke periode ik professioneel het gelukkigst was, zeg ik resoluut: vandaag. Al wat ik nu doe, doe ik bijzonder graag, omdat het volledig uit mezelf komt. Na het overlijden van mijn man in 2010 heb ik Daglicht opgenomen. Die plaat baadt in melancholie. Hoewel me de laatste jaren veel goede vrienden zijn ontnomen, en dat me droevig stemt, ademt het grootste deel van mijn repertoire weemoed.” “Sommige liedjes, zoals het overgrote deel van mijn Nederlandstalige repertoire uit de jaren 60, breng ik niet meer. De twintig songs die ik in 1968 met Claude François hebben opgenomen liggen me wel nog nauw aan het hart. Vandaag maak ik mijn nummers in eigen beheer. Voor 2019 staat er een project op stapel met contrabassist Nicolas Rombouts als producer. Ja, op mijn 69ste ben ik meer dan ooit bezig met muziek.”