“Ik kan ze in België niet laten slachten”

Jan Verbraecken (55) van taverne en hoeveslagerij De Slappen Uier in Nijlen begon in 2013 met de kweek van Amerikaanse bizons. Slachten gaat voorlopig nog niet, hij verkoopt ze aan Tsjechië.

Hoewel er Amerikaanse bizonsteaks op de menukaart staan bij De Slappen Uier, moet Jan het gezond cholesterol- en caloriearm bizonvlees nog altijd invoeren, terwijl hij zelf een complete kudde van 25 stuks heeft lopen. “Maar hun schedel is zo dik, dat ze niet op de klassieke manier met de pin geslacht kunnen worden. Ik kan ze in principe wel halal laten slachten in het slachthuis – dus laten kelen – maar dat weiger ik. Van mij moeten ze verdoofd geslacht worden. Voor een wild dier als een bizon is het transport naar het slachthuis ook veel te stresserend. Daarom heb ik aan het Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid gevraagd om ze thuis op de wei te mogen laten slachten met een bladschot recht in het hart, en ze dan binnen de twee uur naar het slachthuis te laten afvoeren. Oogsten op het veld, zoals dat heet. Het enige dat ik in afwachting kan doen, is mijn jonge dieren als ze ongeveer zeven maanden oud zijn, aan een Belgische bizonhouder in Tsjechië verkopen. Daar mogen ze wel op de wei geslacht worden.”

Stier van bijna 1 ton

Jan Verbraecken verzorgt de Amerikaanse bizons samen met zijn zonen Iljitsj (23) en Oleg (31). “Onze bizonkoe Twisty is vrij tam. Maar het blijven wilde beesten. Het zijn vluchtdieren en ze kunnen tot 60 kilometer per uur rennen. Onze stier weegt 950 kilo. Ze hebben ook een strikte hierarchie in de kudde. Zieke of verzwakte dieren mogen pas als allerlaatste komen eten. Dat is echt nog zoals in de natuur. Wij waken er dan over dat die toch geplette haver bij krijgen.”

FOTO JOREN DE WEERDT Jan en zijn zoon Iljitsj bij de kudde. “Hun schedel is zo dik, dat ze niet op de klassieke manier geslacht kunnen worden.”