Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Heerlijke nostalgie in hedendaags jasje
SLISSE EN CESAR TOT ZO 18/03 | ELCKERLYC | WWW.UITGEZONDERD.BE
Slisse en Cesar: het moet het beroemdste duo uit de Vlaamse theatergeschiedenis zijn. Weinig fictieve personages maken zo deel uit van het collectief geheugen als dit vriendenduo. Al zestig jaar keert de voorstelling dan ook regelmatig terug in de zalen. Een groot deel van het publiek weet welke scène er volgt. Sommige replieken hoor je in de zaal weerklinken nog voor de acteur de kans krijgt om ze te zeggen.
En toch staat dat publiek voor een aangename verrassing, want deze nieuwe productie van Slisse en Cesar is anders. De authentieke Vlaamse humor bleef bewaard in deze voorstelling over de flamboyante Slisse en zijn naïeve vriend Cesar, die iets te veel kind aan huis is bij Slisse naar de zin van diens echtgenote Melanie. Zij wil hem binnen de kortste keren de deur uit krijgen, zeker nu de dochter op het punt staat zich te verloven met de zoon van de chique Madam Flour.
Regisseur Stany Crets toont in zijn aanpak veel respect voor het Vlaamse erfgoed dat
Slisse en Cesar is, zodat de toeschouwer die zich zit te verkneukelen in de herkenbaarheid op zijn of haar wenken bediend wordt. Dit is heerlijke nostalgie ten top. Maar Crets heeft de zestig jaar oude voorstelling tegelijk mooi afgestoft. De snedige en speelse aanpak zorgt ervoor dat er extra vaart in de voorstelling zit.
Aan sommige personages is gesleuteld. Zo is de meid Valerie behoorlijk onherkenbaar in vergelijking met vroeger, en dat zorgt voor extra pit. Inventieve ingrepen als een onverwachte flashback vormen een meerwaarde. Het publiek wordt rechtstreeks aangesproken, en dat werkt in dit geval uitstekend.
De cast knalt ook door de vierde muur. De voorstelling staat of valt met de chemie tussen de twee titelrolspelers. Sven De Ridder en Warre Borgmans waren zo verstandig om geen vroegere versies te bekijken. Met hun ijzersterke interpretaties van rollen waarvan de moeilijkheid vaak onderschat wordt, verzekeren ze zich van een plaatsje in de Vlaamse theatergeschiedenis.
Ook de andere castleden zorgen voor vuurwerk. Alleen al de entree van Greet Rouffaer is memorabel, en Dirk Lavrysen is hilarisch als de facteur die zichzelf graag aan nog een druppel jenever helpt. De toeschouwer moet echt niet uit de tijd van de paardentram komen om dit monumentaal stuk in sappig Antwerps dialect naar waarde te schatten. Dankzij deze niet te missen vijfsterrenproductie kan Slisse en Cesar weer zestig jaar mee!