Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Sprookje zonder happy end
Beerschot Wirijk strandt op luttele seconden van promotie naar eerste klasse
Beerschot Wilrijk was zeven minuten lang kampioen. Maar een strafschop in het ultieme slot dompelde de ploeg alsnog in rouw. Blijkbaar kennen toch niet alle sprookjes een happy end. Trainer Marc Brys en heel Beerschot Wilrijk stranden zo op enkele luttele seconden van een godenstatus.
Wat een sprookje zou het zijn geweest. Vijf titels op rij. Na de (her)start van Beerschot Wilrijk in de zomer van 2013 in eerste provinciale pakte de club jaar op jaar de titel en bijhorende promotie. Van eerste provinciale in één ruk naar tweede klasse. Geen vier zonder vijf, dachten ze bij Beerschot Wilrijk. Maar die vijfde zag het in de laatste minuut van de finalewedstrijden tegen Cercle Brugge verloren gaan door een strafschopdoelpunt. Zuurder kan niet.
Wat een sprookje zou het zijn geweest. De trainer die zijn club de laatste grote triomf uit de geschiedenis bezorgde – met de bekerwinst van het toenmalige Germinal Beerschot in 2005 – die ‘zijn Beerschot’ terugbrengt naar eerste klasse. Als jeugdspeler van Beerschot VAV, ex-speler van KFCO Wilrijk én voormalig trainer van Germinal Beerschot is Marc Brys de verpersoonlijking van waar de fusieclub voor staat. In mei 2016 bij de club gehaald om ze terug naar eerste klasse te loodsen. Met een titel in de eerste amateurklasse vorig jaar loste Brys meteen de verwachtingen in. Maar dat was niet het hoofddoel. De club naar eerste klasse loodsen was dat wel. Tegen alle verwachtingen in stoomde Beerschot Wilrijk begin dit seizoen gewoon door op de manier waarop het de vorige vier door de competities walste. Recht naar die eerste periodetitel. Met den
Brys ist altijd prijs, een veelgebruikte uitdrukking op het Kiel die nu weer leek uit te komen. Helemaal na de goede uitgangspositie in de heenwedstrijd van de finalewedstrijden tegen Cercle Brugge (1-0). Maar zaterdag strandde de trainer op luttele seconden van de godenstatus op het Kiel. “Er is een uniek moment verloren gegaan, vijf titels op rij…”, zucht Brys.
Discutabele strafschop
Wat een sprookje zou het zijn geweest. Maar het was een strafschop in het ultieme slot die er anders over besliste. Een strafschop waar Marc Brys niet mee kon leven. “Op zo’n moment moet je niet zo’n discutabele strafschop fluiten. Dit gaat over miljoenen, over de toekomst van een club”, zegt Brys. “Ik zou een verlies kunnen aanvaarden, maar niet op deze manier. En dan heb ik het niet alleen over die strafschop. Na de rust werd het spel om de haverklap stilgelegd voor een speler van Cercle die op de grond liggen en verzorging nodig had. Amper vier minuten extra tijd werd bijgeteld, waarvan we er hooguit effectief twee speelden. Wat moet ik daarvan denken?”
En dan was er nog de zaak rond Alexander Maes, die in de heenmatch rood kreeg. “Er werd een voorstel gedaan van twee weken schorsing. Wij gingen daartegen in beroep. Plots stelde Cercle Brugge zich partij, wat aanvaard werd door de federatie. Hoe kan het toegestaan worden dat een club zich gaat bemoeien bij het bepalen van een strafmaat van een speler van een andere ploeg? Pas om half drie, enkele uren voor de aanvang van de levensbelangrijke wedstrijd, wordt dan beslist dat hij toch niet mag spelen. Ik vraag me af of met een speler van Anderlecht of van een andere topploeg hetzelfde zou kunnen gebeuren.”
Zelfs als we hem herinneren aan het prachtige parcours dat Beerschot Wilrijk eigenlijk aflegde, komt er geen glimlach op het gelaat van Brys. “Daar kopen we nu niets mee, hé. Wat wil je dat ik daar op zeg?” Hij had er nochtans alles voor over, voor de promotie. Twee weken lang pokerspel over spelers die al dan niet geblesseerd of inzetbaar waren – Maes en Placca voor de heenwedstrijd, doelpuntenmaker Van Hyfte voor de terugmatch – een stage in Spanje, een video met emotionele boodschappen aan het adres van de spelers vlak voor de heenwedstrijd,… Al weken, zo niet maanden was Brys gefocust op dit tweeluik. Alles voor de promotie. Maar die ontglipte hem in de laatste minuut van de allesbeslissende wedstrijd. “De klap is immens. Heel de Beerschotfamilie heeft er alles aan gedaan om deze twee finalewedstrijden tot een goed einde te brengen. Wij kunnen ons niks verwijten. Dat maakt dit zo zuur.”
Wat een sprookje zou het zijn geweest… Maar zaterdag was er geen plaats voor sprookjesverhalen. Alleen bittere realiteit. En die is dat Beerschot Wilrijk zich nu moet opmaken voor Play-off 2 en een extra seizoen in de Proximus League. “Play-off 2? Laat me daar alsjeblieft nog niet aan denken.”