Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Igor kraakte kasteeltje en is er nu conciërge
Voormalig kraker Igor is conciërge in Huize Herbosch naast Provinciehuis, maar weet niet of hij mag blijven na verkoop Igor Todadze (40) was oorspronkelijk een kraker in het eclectische kasteeltje Huize Herbosch op de Koningin Elisabethlei. Hij verjoeg de
“Ik woon hier al bijna tien jaar”, zegt Igor. Het verhaal van de Georgiër is opmerkelijk. “Vanaf 2008 heb ik hier gewoond met andere krakers. Somaliërs, Venezolanen, Cubanen... Maar het huis stond vol rommel en werd helemaal niet onderhouden. Enkele krakers zijn een keertje stomdronken en onder invloed van drugs in slaap gevallen bij de open haard. De vloer in een van de zalen is toen afgebrand. En hun tenen ook...”
Nu is daar niets meer van te merken. Igor heeft nieuwe planken en een stijlvol tapijt op de parketvloer gelegd. “Ik kreeg af en toe ruzie met de andere krakers en ik heb hen soms moeten buitenzetten. Er kwamen zigeuners die mijn kleren stalen, die heb ik dan ook maar aan de deur gezet”, herinnert de Georgiër zich.
Sinds 2011 is hij de enige overblijvende kraker in het pand. De eigenaars lieten hem in het kleine kasteel wonen, omdat ze zagen dat hij het goed voorhad met het gebouw. Hij werd er een soort van conciërge.
Maar nu komt er mogelijk een einde aan dat verhaal. Huize Herbosch is verkocht en Igor weet niet wat de toekomst zal brengen.
Bij vastgoedkantoor CBRE praten ze in ieder geval heel positief over Igor. “Hij woont er al ettelijke jaren en kent de geschiedenis van het pand”, zegt Alexander Kortleve van CBRE. “Hij onderhoudt de tuin en het huis. Wij hebben altijd zeer aangenaam samengewerkt.” Maar nu het verkocht is, zal hij er op termijn misschien uitmoeten. “Wie weet komt hij nog tot een overeenkomst met de nieuwe eigenaar, maar in eerste instantie zal het pand leeggemaakt worden.”
Geen peukje op de grond
Hij hoopt toch te kunnen blijven, vooral de tuin is zijn ding. “Ik heb er een grote emotionele band mee”, zegt hij. “Er is geen takje of blaadje dat de tuin ooit verlaten heeft. Ik composteerde alles en gooide het resultaat terug in de tuin. Zie je hier ook maar een peukje of een zakje op de grond?”
Nadat hij ons waarschuwt voor de viooltjes op de grond, begint Igor uitgebreid te vertellen over het onderhoud van ‘zijn’ bloemen. Maar hoe komt het dat hij zo veel weet van fauna en flora? “Gewoon, door ieder jaar de tuin en de natuur te observeren”, zegt hij. Wat verder staan zowat dertig jonge bomen in bloempotten te groeien. Igor doet zijn werk duidelijk goed.
De conciërge van het stijlvolle kasteel richtte het ook in naar eigen smaak. “Ik vond op de Vrijdagmarkt of in de Kringloopwinkel heel goedkoop leuke meubels.” In het pand staan doosjes, meubels en andere ornamenten netjes uitgestald, om zo een huiselijk gevoel te creëren. Het is dan niet zijn huis, het is wel zijn thuis.
Het huis van Sinterklaas
Het historische karakter leent zich perfect voor televisiewerk. Igor krijgt dan ook vaak bezoek van productiehuizen. “Volgende week komen er Duitse studenten hier een film te draaien. En ook de openbare omroep komt met een grote ploeg opnames maken voor een reeks rond Sinterklaas.”
De vastgoedmakelaar wil niet kwijt wie de koper van het huis is, maar Igor heeft de nieuwe eigenaars al gezien. “Er zijn hier orthodoxe joden op bezoek geweest. Er is mij gezegd dat zij de kopers zijn. Ze zouden hier een school willen opstarten.”
De vraag is of hij dan mag blijven. “Als ze aan mij vragen om de tuin te onderhouden en mij het kamertje geven waar ik nu slaap, dan zie ik dat volledig zitten.”
En wat als Igor zijn zin niet krijgt? “Ik heb nog een tijdje voor ze komen, ik zal later wel beslissen wat ik dan doe. Het voelt als mijn kasteel, ik kan nu niet naar een appartementje. Boven heb ik trouwens nog mijn eigen meubilair, grote planten en enkele oude fietsen en scooters staan. Die passen gewoon niet in een flatje...”
Igor Todadze
Conciërge Huize Herbosch
“Sinds 2008 heb ik hier gewoond met andere krakers. Zij zijn een keertje stomdronken in slaap gevallen bij de open haard. De vloer is toen afgebrand. En hun tenen ook...”