Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De ijskoude manager die de toon zet in de strijd tegen terreur en drugs
Stanny De Vlieger, gerechtelijk directeur van de federale gerechtelijke politie (FGP) in Antwerpen, is kandidaat om Catherine De Bolle op te volgen als commissaris-generaal van de federale politie. Dat is de hoogste politiefunctie in ons land. Maar wie is deze Waaslander? Een portret.
De Vlieger (51) deelde zijn vierhonderd manschappen afgelopen week mee dat hij postuleert voor de topjob. Tegenover de buitenwereld houdt hij zich op de vlakte. Hij bevestigt het nieuws wel aan onze redactie. Een vijfkoppige jury, onder wie Antwerps korpschef Serge Muyters, moet nu beslissen of hij al dan niet wordt aangesteld.
De Vlieger, afkomstig uit Sint-Niklaas, behaalde een licentiaat criminologie in Gent en heeft een MBA-diploma van de Vlerick Management School op zak. Hij begon zijn carrière bij de politie eind jaren tachtig als speurder en werd eind jaren negentig verantwoordelijk voor de afdeling ‘georganiseerde misdaad’ bij de gerechtelijke politie in Antwerpen. Aan het begin van het millennium werd hij hoofdcommissaris en later gerechtelijk directeur in Mechelen. Sinds 2008 is hij gerechtelijk directeur bij de FGP in Antwerpen, waar hij Erik Sack opvolgde.
Sharia4Belgium
Bij zijn aantreden bij de federale gerechtelijke politie liet De Vlieger zich meteen gelden als manager. Hij hervormde de structuur van de federale recherche en kreeg het meteen aan de stok met de vakbonden. De Vlieger zag toen al dat radicalisering en terreurdreiging in de toekomst belangrijk zouden worden. Hij breidde de afdeling tegen terrorisme uit met een aantal topspeurders. Dat team zou er later in slagen om het Sharia4Belgium van Fouad Belkacem veroordeeld te krijgen als terroristische organisatie. De Vlieger zette ook fors in de op de bestrijding van rondtrekkende dieven uit Oost-Europa, die in die periode een ware plaag waren in ons land. Onder De Vlieger boekte de federale politie ook een aantal grote successen in de strijd tegen cocaïnesmokkel en witwaspraktijken. Zo ontmaskerden zijn speurders de corrupte douanier Tim D. en konden zijn rechercheurs enkele topIT’ers arresteren die grote havenbedrijven hadden gehackt in opdracht van de drugsmaffia.
Torenhoge ambities
Binnen zijn eigen korps heeft De Vlieger de reputatie van een ijskoude manager, een ‘Vlerick-boy’ met torenhoge persoonlijke ambities. Sinds zijn aantreden schoof hij zonder pardon enkele gevestigde namen aan de kant. Onder wie diamantspeurder J.P., die door magistraten wordt omschreven als “een van de beste speurders van België”. Eind vorig jaar werd ook de chef van de terreurafdeling vervangen, ondanks hun indrukwekkende resultaten.
Maar hoofdcommissaris Stanny De Vlieger zette pas echt kwaad bloed met zijn beslissing om de vermiste laborant Bart Van Brugghe (47) al tien dagen na zijn verdwijning te ontslaan. De laborant verdween eind vorig jaar, nadat hij te horen had gekregen dat hij zou worden overgeplaatst. Van Brugghe schreef afscheidsbrieven naar al zijn collega’s en reed met een dienstwagen naar Oostenrijk, waar hij in alle eenzaamheid zelfmoord pleegde in een berghut. Pas enkele weken geleden werd zijn lichaam aangetroffen.
Stroomplan
Met het Stroomplan tegen de drugssmokkel in de haven van Antwerpen heeft Stanny De Vlieger zich
opnieuw op de wereldkaart weten te zetten, ook al verliep de opmaak van het plan achter de schermen niet helemaal zonder slag of stoot. Het is een publiek geheim dat de lokale politie in Antwerpen niet helemaal tevreden was met het eerste ontwerp door De Vlieger. Bovendien konden ze het in N-VA-kringen niet echt waarderen dat delen van het Stroomplan eerst op het kabinet van minister van Justitie Koen Geens (CD&V) terechtkwamen.
De selectieproeven voor de topjob bij de federale politie beginnen volgende week. Of De Vlieger de beste papieren heeft om Catherine De Bolle (die directeur van Europol wordt) op te volgen als commissaris-generaal bij de federale politie, is moeilijk in te schatten. Volgens ingewijden hebben zich enkele sterke tegenkandidaten aangemeld. “Sommige namen worden nooit genoemd”, zegt een bron in regeringskringen. “En de regel is: hoe minder over je gepraat wordt, hoe meer kans je hebt om het te worden.”