Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De Mol is een ontzettende mindfuck”
Misdaadauteur en oud-deelnemer Bart Debbaut lanceert thriller gebaseerd op succesvolle tv-show
Negentien jaar geleden was misdaadauteur Bart Debbaut een van de tien kandidaten in de tweede reeks van De Mol. Hij viel als eerste af. De winnaar destijds was Marianne Dupont en Hugo Daemen was de saboterende mol. Nu heeft Debbaut een thriller geschreven met het succesvolle format als achtergrond. De ultieme vraag in De Mol blijft dezelfde: wie bedriegt hier wie?
het boek zijn tien kandidaten uit alle lagen van de bevolking afgezakt naar de Auvergne, een prachtige maar desolate streek in Zuid-Frankrijk. Daar zullen ze deelnemen aan een nieuw seizoen van De Mol. Ook de filmploeg staat op scherp. Een van de vrouwelijke kandidaten verdwijnt. De lezer weet dat zij onder een vals voorwendsel weggelokt werd. Een echte ontvoering hadden de makers niet voorzien. Moet de politie geïnformeerd worden? Moeten de opnames stilgelegd worden? Moeten de scenario’s herschreven worden? En dan verdwijnt er nog iemand.
Eigenlijk, vertelt Bart Debbaut, kwam het idee van de uitgever. “Na mijn vorige boek Sudoku wageschoteld ren we aan het brainstormen, toen hij met het idee kwam dat het interessant zou zijn om een tvprogramma als De Mol, waar alles rond verraad, leugens en bedrog draait, als achtergrond te gebruiken voor een misdaadverhaal.”
Verborgen aanwijzingen
“Het idee sprak me meteen aan, maar we beseften wel dat we niet zomaar de rechten en ook de naam van het programma konden claimen. Dus namen we contact op met Woestijnvis en SBS. Sneller dan we gedacht hadden, kwamen we tot een vergelijk. Natuurlijk moest mijn verhaal volledig fictie zijn en moest ik trouw blijven aan het concept. Daarom wou ik ook geen bestaande namen, zoals die van presentator Gilles De Coster, gebruiken. Ik was totaal vrij om binnen het format te schrijven wat ik wou. In het voorwoord vertel ik trouwens duidelijk dat mijn boek niks te maken heeft met de nieuwe reeks die binnenkort (op 25 maart, red.) begint en dat er ook geen verborgen aanwijzingen in zitten die daarnaar verwijzen. Maar ik heb in mijn verhaal natuurlijk wel enkele verborgen aanwijzingen geIn
stoken die de aandachtige lezer naar mijn mol kunnen leiden.”
Eerste afvaller
Dat Bart Debbaut ooit zelf kandidaat was voor De Mol, heeft hem wel geholpen om dit boek te schrijven. “Natuurlijk weet ik niet wie de tien nieuwe kandidaten zijn en aan welke proeven ze worden onderworpen. In mijn boek heb ik wel gebruikgemaakt van wat ik destijds – veel te kort weliswaar – heb meegemaakt. Ik ben er toen inderdaad als eerste uitgegaan. Ik was geen goede mollenvanger. Dat was nogal pijnlijk, want niemand wil als eerste afvallen. Maar ik was zo enthousiast om alle proeven die wij die voor-
Auteur Bart Debbaut en voormalig De Mol-presentator Michiel Devlieger tijdens de boekvoorstelling.
kregen goed te doen, dat ik vergat om echt op te letten wie de boel probeerde te saboteren. Toen na drie dagen de eerste eliminatieronde volgde met de twintig vragen die beantwoord moesten worden, was het voor mij puur giswerk. Sommige van die vragen die ik destijds op mijn bord kreeg, heb ik nu in het verhaal verwerkt. Hoewel het molverhaal voor mij maar drie dagen heeft geduurd, was het toch enorm emotioneel. Je leeft heel intens samen met elkaar en bent bijna volledig op elkaar aangewezen. Daardoor wil je elkaar zo graag vertrouwen terwijl je tegelijk ook beseft dat je eigenlijk niemand kan vertrouwen. Dat is een
vreemde mindfuck.
“Toen ik nadacht over een spannende plot binnen het kader van
De Mol kwam ik op de idee van een saboteur die de opnames dwarsboomt. Ik ging uit van het ultieme horrorscenario voor de makers, namelijk dat iemand hun programma saboteert en met hen een ingenieus en pervers spel speelt zodat zij de controle over het programma totaal verliezen. De tien deelnemers moesten dan weer een dwarsdoorsnede zijn van de maatschappij: man en vrouw, oud en jong, geschoold en ongeschoold. Toen ik meedeed, waren er zesduizend kandidaten. Honderd mensen werden uitgenodigd voor een gesprek. Ik wist dat ik moest opvallen als ik een kans wilde maken om bij de laatste tien te zijn. Tijdens het gesprek met twee medewerkers van het programma, was een van de dames die mij interviewde aan het roken en ze dronk -ook een pintje. In mijn jeugdige baldadigheid heb ik toen nogal cru gezegd dat ik drinkende en rokende vrouwen haat. Grootspraak natuurlijk, maar misschien heeft dat ervoor gezorgd dat ze die jonge branieschopper toch geselecteerd hebben.”
Religieuze kandidaat
Een van de tien mogelijke saboteurs in het verhaal van Bart Debbaut is een priester. “Dat vond ik een interessante keuze. Een man van de Kerk mag in principe niet liegen en bedriegen. Dat is, bedacht ik, voor de kandidaten ook weer heel dubbel. Ook zij redeneren natuurlijk dat zo iemand nooit de mol kan zijn. Maar net daarom is hij het misschien wel. En zo begint de mindfuck weer. Een priester moet zich trouwens houden aan het biechtgeheim, iets waar ik ook mee speel.”
“De grote uitdaging voor mij was om het verhaal niet alleen origineel en spannend te maken – het is tenslotte een thriller – maar ook om de fans van het programma niet teleur te stellen. Dus boeiende opdrachten verzinnen, originele vragen en intense interacties tussen de kandidaten. Een pluspunt was dat ik de crew mee in het verhaal kon betrekken en zo kon laten zien hoe het er achter de schermen van een succesvol programma aan toe kan gaan. Alleen hoop ik dat wat ik beschrijf nooit echt op tv te zien zal zijn.”