Diepvrieskost op het veld, warm feest ernaast

Rouches van coach Sa Pinto halen beker binnen na fletse finale van 120 minuten

De bekerzege van Standard was het resultaat van een pijnlijk slechte match, die lang leek af te stevenen op een strafschoppenreeks. Tot Renaud Emond in de verlengingen de verlossende treffer ijzig koel in doel kopte. De Rouches leken daarna wel bevroren. Niet omwille van de koude, maar omdat ze zo veel mogelijk tijd wilden verspillen. Ze ontdooiden pas toen de achtste beker in de geschiedenis van de Luikse club binnen was.

De Genkse fans hadden de voormatch nochtans op punten gewonnen. Met 20.000 blauwe vlaggen en een knappe tifo van hun club- en cupicoon Domenico Olivieri.

kregen de spelers nog als boodschap mee. Ze zou in dovemansoren vallen.

Niet dat de Limburgers geen aanspraak konden maken op de overwinning. Integendeel, over 120 minuten waren de beste kansen voor Genk. Het nam niet weg dat er op een winterse Heizel fletse diepvrieskost geserveerd werd. De bijzonder gesloten wedstrijd, waarin de verdedigers het haalden van de aanvallers, paste wonderwel bij het decor. Het werd een pleidooi voor de definitieve terugkeer van de finale van maart naar

schrijven geschiedenis

Winnaars mei, waar hij thuishoort.

Niet alleen de winterse kou en de harde grasmat waren nefast voor het spektakel. Ook de twee ploegen hadden daar zelf een hand in.

Bij Standard speelde Carcela erg diep, eerder naast dan achter Emond. Zo kreeg Genk in principe een mannetje meer op het middenveld. Daar ving een verkleumde Seck, die de meeste ruimte kreeg, te weinig mee aan. Pozuelo had dan weer problemen met de strikte dekking door Cimirot. Ook de Genkse buitenspelers Buffel en Ndongala geraakten zelden of nooit voorbij hun mannetje. Een pijnpunt, want voor Karelis werd het weer te vaak vechten tegen de bierkaai. Zijn grootste kwelduivel: Christian Luyindama. Een Congolese brok graniet van pakweg honderd kilo, die tot bloedens toe zijn doel(man) verdedigde.

Innige omhelzingen

Ook op stilstaande fases. Want van daar kwam de belangrijkste Genkse dreiging. Maar de bal wilde er niet in en enkele Luikse judogrepen werden door de (video)ref met de mantel der liefde bedekt.

De Rouches leken wakker te schieten na rust. Edmilson, Fai en Emond gingen hun kans, maar zetten Vukovic uiteindelijk niet één keer aan het werk.

Genkcoach Philippe Clement moest ingrijpen en deed dat

met de intrede van

Ricardo Sa Pinto (trainer Standard)

“Of ik nu gauw bijteken? Eerst het seizoen afwerken. Maar ik hou van deze club.”