800 gezinnen hebben recht op geld, 200 krijgen het

Families met gehandicapt kind weten deze maand of ze assistentiebudget van 38.000 euro ontvangen

Achthonderd gezinnen met een gehandicapt kind krijgen deze maand te horen of ze een budget krijgen om assistentie in te huren. Ze hebben er allemaal hebben recht op, maar toch is er slechts geld vrijgemaakt voor tweehonderd nieuwe persoonlijke assistentiebudgetten (of PAB’s). “Ouders worden verplicht de zorg op zich te nemen tot ze eronderdoor gaan.”

De Vlaamse Overheid maakte eind vorig jaar 7,6 miljoen euro vrij, goed voor zo’n tweehonderd extra budgetten. Gemiddeld gaat om 38.000 euro per jaar. Deze maand wordt beslist welke gezinnen dat geld krijgen. Maar dus ook welke gezinnen uit de boot vallen. Sommigen wachten al meer dan tien jaar.

Gemiddelden wachten ouders vierenhalf jaar op een PAB. Stuk voor stuk proberen zij hun gehandicapte kind zo veel mogelijk thuis op te vangen. Op papier hebben ze allemaal het recht assistentie in te huren om de zorg draaglijk te houden. Maar voor velen stelt dat recht in de praktijk niets voor.

Volgens de laatste cijfers staan gezinnen op de wachtlijst. Achthonderd ouders deden begin dit jaar een nieuwe aanvraag. Op de wachtlijst staan volstond immers niet om in aanmerking te komen voor het vrijgemaakte geld. “Keer op keer moeten ouders hun miserie motiveren in de hoop de steun te krijgen waarop ze eigenlijk al jaren recht hebben”, zegt Koenraad Depauw, directeur van de vzw Onafhankelijk Leven. “Schrijnend.”

Geen rechtvaardige verdeling

De verdeling van het beschikbare budget gebeurt door commishet sies waarin ook mensen uit de gehandicaptenzorg zelf zitten. Zij staan voor de hele lastige taak om het geld te verdelen, op basis van een aantal vaste criteria. Hoe beter (groot)ouders het kind omrin1.191

Koenraad Depauw Vzw Onafhankelijk Leven ‘‘Het is schrijnend dat ouders telkens opnieuw hun miserie moeten motiveren.”

gen, hoe kleiner de kans op een budget bijvoorbeeld. Wat veel ouders het gevoel geeft dat ze gestraft worden voor hun inzet. Kinderen die in gevaar zijn of een ouder hebben die er niet meer voor hen is, krijgen voorrang.

“Een rechtvaardige verdeling tussen al die mensen in nood is een illusie”, zegt Depauw. “Zolang er onvoldoende geld is, krijg je pijnlijke situaties. We zien veel gezinnen die ontwricht raken door een gebrek aan steun. Ouders gaan uit elkaar, ze moeten hun huis verkopen of ze trekken het mentaal niet meer.”