Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Hernan Losada stopt met voetballen: “Nee, ik keer niet terug naar Argentinië. Ik hou van Antwerpen”
Hernan Losada (35) hangt voetbalschoenen aan de haak en wordt beloftetrainer op het Kiel
Hernan Losada (35) stopt na dit seizoen met voetballen. De Argentijnse publiekslieveling van Beerschot Wilrijk wordt volgend jaar coach van de beloften, onder het toeziend oog van zijn mentor Marc Noë. Bovendien wordt Losada ook opgenomen in de technische commissie van de club. “Ik had deze beslissing al genomen voor de finalewedstrijden tegen Cercle.”
“Als je een triestige Hernan had verwacht, dan ben je aan het foute adres”, vertelde de middenvelder gisteren op zijn persvoorstelling. “Ik heb hier heel goed over nagedacht en heb er met verschillende mensen over gesproken. Ik ben bijzonder enthousiast over mijn toekomst en die van de club.”
Je was dit jaar nog clubtopschutter in 1B en een van de fanatiekste aanjagers op het veld. Waarom stop je? Begon de leeftijd dan toch door te wegen?
“Neen, integendeel. Ik voelde me zelden fitter dan het voorbije seizoen. Mijn fysieke testen waren nog ongelooflijk goed en ik geef toe dat ik daardoor lang heb getwijfeld. Maar voetbal is meer dan dat. Ik ben aan mijn vijftiende seizoen als profvoetballer bezig en ik denk niet dat ik nog veel had kunnen ontdekken.
(mijmert) Het is mooi geweest. Ik wilde graag zelf beslissen wanneer ik zou stoppen. Liever zo dan dat het spelletje plots te snel voor me zou gaan en iedereen me zou vragen wanneer ik eindelijk zou stoppen. Ik vind deze timing perfect.”
Wanneer heb je de knoop doorgehakt?
“In december van vorig jaar heb ik met coach Marc Brys voor het eerst over een eventueel afscheid gepraat. Maar er was geen haast bij. Onze focus lag namelijk bij de promotie naar eerste klasse. Het was in de week voor de finalewedstrijden tegen Cercle Brugge dat ik de knoop heb doorgehakt. Toen ik begin maart mijn familie van de luchthaven ging halen, heb ik hen in de auto verteld dat ik na dit seizoen zou stoppen, ongeacht het resultaat van die twee finales. Zij hebben die wedstrijden dus beleefd alsof het mijn laatste als profvoetballer waren.”
Maar dat is niet het geval. Op 19 mei speel je je allerlaatste wedstrijd ooit. Op het Kiel, tegen Eupen.
“Het is natuurlijk fijn dat ik nog afscheid kan nemen van de supporters, maar het blijft jammer dat die promotie naar eerste klasse ons op de valreep is ontglipt. Dat zou echt de kers op de taart geweest zijn.”
“De club heeft gezegd dat ze iets speciaal wil organiseren voor mijn laatste match, maar dat hoeft voor mij niet. Al zal het wel een emotionele dag worden. Het is een droom om mijn carrière bij Beerschot Wilrijk te kunnen afsluiten. Ik heb hier de mooiste jaren uit mijn leven beleefd en het is de club van mijn hart.”
Geen schrik dat je het spelletje snel zult missen?
“Toch wel een beetje. Ik zal de sfeer in de kleedkamer en de verbondenheid met de ploegmaats missen. Ik zie dit niet als het einde, maar als een nieuw begin. In mijn nieuwe functie zal ik nog steeds in een kleedkamer vol ambitieuze voetballers staan. En ik zal in die andere rol hopelijk ook nog veel mooie momenten kunnen meemaken. Ik wil de jonge spelers van de club graag helpen om door te stoten naar het eerste elftal. DCA en het bestuur streven naar een eerste ploeg met een aanzienlijk percentage van spelers uit de eigen jeugd. En daar gaan we voor.”
Je wordt coach van de beloften en lid van de technische commissie, maar je stak je ambitie nooit onder stoelen of banken: je wil ooit hoofdtrainer worden op het Kiel.
“Klopt, ik ben ambitieus. Maar ik werk graag stap per stap. Dit is een fantastische opportuniteit om mezelf te ontwikkelen als trainer. Ik heb intussen al enkele trainersdiploma’s op zak en zal binnenkort deelnemen aan het examen UEFA A. Dan rest me alleen nog maar het behalen van een Pro License diploma om hoofdtrainer te mogen worden in eerste klasse. Ik heb tijdens die verschillende trainerscursussen overigens bijzonder veel opgestoken van mijn mentor Marc Noë (tegenwoordig coördinator van de beloften en de U18 bij Beerschot Wilrijk, red.) en ik kijk ernaar uit om binnenkort nog intenser met hem samen te werken. Er zijn groeimogelijkheden binnen deze club. Maar nogmaals: ik wil alles stap per stap doen.”
“Ik ben DCA en het bestuur dankbaar voor de kans die ze mij geven. En ik voel dat we op een kantelmoment zitten met de club. Ook dat hoort bij die juiste timing. Ik ben blij dat ik mee de toekomst van Beerschot Wilrijk kan schrijven. Als lid van de technische commissie zal ik bovendien opnieuw kunnen samenwerken met Jan Van Winckel, die ik nog ken van mijn tweede passage bij Beerschot. Hij was toen assistent-coach van Jacky Mathijssen en ik ben verheugd dat ik met zo’n ervaren en intelligente man mag werken.”
Je stopt als voetballer, maar je blijft bij de club. Heb je ooit overwogen om Europa te verlaten en terug te keren naar Argentinië?
“Nee, nooit. Ik hou van Antwerpen, mijn vriendin woont hier, ik heb hier mijn Foundation en ik moet mijn trainerscursus nog afmaken. Ik ben hier ongelooflijk gelukkig en denk nog lang niet aan een terugkeer naar Argentinië.”
Hernan Losada
‘‘De club heeft gezegd dat ze iets speciaal wil organiseren voor mijn laatste match, thuis tegen Eupen. Dat zal een emotionele dag worden.’’