Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wij zijn geen slachtoffers, maar overlevers”
Beatrice (19) verloor beide benen bij aanslagen, maar maakt statement door rechtstaand indrukwekkende speech te geven Beatrice de Lavalette Slachtoffer aanslagen 22/3 “Zij hebben gefaald. Wij zijn sterker en groter dan de individuen die ons wilden vern
“Voor jullie staat de meest zwaargewonde overlevende van de aanslagen. Maar ik kan jullie zeggen: ik heb het overleefd en ik ben gelukkig.” Met een beklijvende speech had Beatrice de Lavalette (19) gisteren één overduidelijke boodschap aan de terroristen van 22/3: ze hebben gefááld. Ook al verloor de jonge vrouw haar beide benen, toch staat ze sterker in het leven dan ooit tevoren. “Ze hebben ons niet gebroken. Wij zijn overlevers, geen slachtoffers.”
“Ik heb iets om te bewijzen. Ik, Beatrice De Lavalette zal niet worden gestopt. Ik heb mijn doelen. Ik studeerde op tijd af van mijn middelbare school. Ik stond op en wandelde, zelfs toen sommige dokters me verteld hadden dat ik nooit meer zou kunnen wandelen. Ik rijd terug paard en heb het doel om ooit naar de Paralympische Spelen te gaan en een medaille te winnen.”
Applaus en tranen toen de 19-jarige ‘Béa’ gisterochtend in de vertrekhal van Zaventem terugblikte op de aanslagen twee jaar geleden. In een rolstoel kwam ze het podium op. Maar ze stónd erop om recht te staan, als statement tegen de terroristen. Geholpen door drie agenten rechtte ze haar rug en zo bleef ze negen minuten staan op de witte sneakers onder haar twee prothesen. “Ik was slechts een paar meter verwijderd van de eerste bom”, deed ze haar relaas. “Mijn benen waren verbrijzeld en later werden ze geamputeerd. Ik had meerdere blijvende letsels opgelopen en was verbrand over 35% van mijn lichaam. Later ontdekten we dat ik niet meer zelfstandig kon wandelen. Nog niet. Heb ik geweend? Ja. Heb ik gedacht dat mijn leven voorbij was? Ja. Ik heb mezelf verloren in een zeer donkere tunnel, maar na verloop van tijd realiseerde ik me dat dit zinloos was. We kunnen de dingen die gebeurd zijn niet veranderen. Maar we kunnen wél verdergaan.”
“Levenslange reis”
De kracht en de moed die Beatrice uitstraalde, betekende voor tal van slachtoffers en nabestaanden van de aanslagen in Brussel en Zaventem eindelijk iets positiefs. Zo’n jong meisje, dat zo dicht bij de dood stond, bezorgde al die mensen, mogelijk voor het eerst, een gevoel van hoop.
Op 22 maart 2016 is het leven van Beatrice nochtans volledig omgeslagen. Voordien was ze een gewone tiener van 17. Dol op haar paard Deedee, doelvrouw in de voetbalploeg van haar school, gemengd Frans-Amerikaans maar wonend in de rand rond Brussel. “Toen ik twee jaar geleden door de deuren van Brussels Airport stapte, dacht ik dat ik op reis ging naar Florida”, vertelde ze. “Maar wist ik veel dat ik aan een levenslange reis zou beginnen. Velen onder ons hebben een enorm groot trauma en verlies opgelopen dat anderen zich niet eens kunnen inbeelden. Op 22 maart 2016 heb ik dingen gehoord en gezien die ik nooit zal kunnen vergeten. Het helpt me om te weten dat ik dit echter niet alleen moet doorstaan. Ik heb fantastische mensen ontmoet die me elke dag opnieuw tonen dat het geen zin heeft om bedroefd te zijn. We moeten vooruit. We moeten elkaar blijven aanmoedigen.”
Sneer naar overheid
Beatrice wil ook helemaal geen medelijden krijgen. “Lange tijd snapte ik niet waarom dit mij moest overkomen. Maar ik ben er eindelijk achter gekomen: ik ben sterk. Ik kan hier vandaag voor jullie staan als de meest zwaargewonde overlevende van de aanslagen in Brussel. Maar ik kan zeggen: ik heb het overleefd en ik ben gelukkig.”
Daarop volgde een niet mis te verstane boodschap aan de terroristen. “Zij hebben gefaald. Wij zijn sterker en groter dan de individuen die ons wilden vernietigen. Ze hebben ons gebogen, maar níét gebroken.”
Revalideren doet de jonge vrouw nog steeds elke dag in Florida, in een militair centrum voor oorlogsveteranen. Opmerkelijk: ze deelde gisteren wel nog een sneer uit naar de Belgische overheid, die volgens haar de slachtoffers in de steek heeft gelaten. “Wat er gebeurd is op 22 maart zal nooit worden vergeten. Zelfs als de overheid dat probeert”, zegt ze. “Maar ik geloof dat we allemaal onze doelen zullen bereiken. Ik geloof dat we de wereld kunnen genezen.”