Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben getrouwd met mijn werk, dat gaat voor alles”
Secretaresse Turnhouts advocatenkantoor denkt na 75 jaar dienst nog lang niet aan pensioen
Terwijl heel wat mensen uitkijken naar hun steeds opschuivende pensioenleeftijd, begint Lea Huygens (92) deze week aan haar vijfenzeventigste werkjaar bij hetzelfde Turnhoutse advocatenkantoor. “Ik heb nog geen minuut spijt gehad dat ik hier in 1943 ben begonnen.”
“Ze vindt het maar niks, al die drukte”, glimlacht Silke, terwijl haar twee generaties oudere collega Lea aan een fotoshoot wordt onderworpen. “Een paar maanden geleden zijn we overgeschakeld naar een ander computerprogramma en daar was ze direct mee weg. Of we haar soms op een fout betrappen? Nee hoor, zij wijst ons op onze fouten.”
Genieten van het leven
“Als ik fouten begin te maken, stop ik ermee”, zegt Lea zelf. Haar feliciteren met haar lange staat van dienst hoeft niet. “Dat is toch maar de gewone gang van zaken. Het geheim om zo lang aan de slag te blijven? Ten eerste moet je het graag doen, het moet je blijven interesseren. Ten tweede moet je optimistisch zijn. En ten derde moet je willen genieten van het leven.”
Lea wordt niet uit liefdadigheid aan het werk gehouden door meester Schuermans en zijn confraters. Op haar bureau liggen dossiers die meer dan vuistdik zijn. “Ik hou me vooral bezig met de zware financiële zaken die gedurende vele jaren lopen. Het helpt als je dan de hele voorgeschiedenis kent.”
Begonnen in 1943
Toen de vrouw van wijlen meester Raymond Schuermans zwanger was van haar derde kind, ging de advocaat op zoek naar een nieuwe secretaresse in de Turnhoutse school Heilig Graf. “Ik heb nog geen minuut spijt gehad dat ik ‘ja’ heb geantwoord op de vraag om haar plaats in te nemen.”
De eerste dag ging nochtans niet van een leien dakje. “Ik moest een brief in steno opnemen en daarna uittypen. Maar ik kon niet meer lezen wat ik geschreven had.”
Lea ging aan de slag bij advocatenkantoor Schuermans in het oorlogsjaar 1943. “Wat er sindsdien allemaal veranderd is? Mijn uiterlijk al zeker (lacht). In het begin kreeg ik hulp van iedereen, vandaag werk ik helemaal zelfstandig. We hadden een telex, een typemachine en een fotokopieerapparaat waarbij je het papier nog moest weken in een bad. Dat is vandaag natuurlijk allemaal vervangen.”
‘‘Pas als ik fouten begin te maken, stop ik ermee.’’
Getrouwd met het werk
Uitgekeken naar haar pensioen heeft ze nooit. “Ik woon samen met mijn zus Lieve, die is vijf jaar jonger. Van de zeven kinderen waren wij de enige twee die niet getrouwd zijn. Lieve heeft Frans gegeven aan het Heilig Graf. Ze doet al het werk thuis, onderhoudt onze tuin in Zevendonk, zingt in het koor, gaat naar lezingen en is lid van het Davidsfonds. Zulke nevenactiviteiten heb ik niet. Ik ben getrouwd met mijn werk, dat gaat voor alles.”
Ook deze week, 75 jaar na haar indiensttreding, ontfermt Lea zich over haar dossiers, elke voormiddag twee uur en een kwartier. “Toen ik op pensioen ging, was dat het maximum dat mocht. Ondertussen mag je zoveel werken als je wilt maar ik ben content zoals het nu gaat. Ik ben gelukkig, ik waardeer heel erg de vriendschap en de genegenheid van de advocaten en van mijn collega’s. Dat sommige van hen mijn kleindochters zouden kunnen zijn? Ja, je kunt wel zeggen dat ik de oma van dit kantoor ben”, sluit Lea glimlachend af.
(zie kader, red.)