Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Fotografe met vader naar Zuidpool als eerbetoon aan overleden moeder
Met je vader naar Antarctica reizen om het overlijden van je moeder te verwerken, fotografe Greetje Van Buggenhout deed het enkele jaren geleden. Die ingrijpende ervaring wil ze nu delen met het grote publiek. “Het is een tijdloze reis”, zegt ze.
Greetje en haar vader Tony Van Buggenhout groeiden op in Tisselt. Nu is ze in Antwerpen samen met Kristien In-’t-Ven de drijvende kracht achter ‘Dingenzoekers’. Via hun website en boeken geven ze tips voor betere uitstappen en reizen met kinderen. Een trip naar de Zuidpool past niet echt in dat plaatje, maar toch verschijnt het reisverslag van Greetjes trip nu op de website.
“Kristien vond dat ik iets moest doen met die ervaring. Het is een tijdloze reis, het maakt niet uit dat het vier jaar geleden is. Mijn moeder was een jaar daarvoor overleden. Op een bepaald moment vertelde mijn vader me dat hij altijd naar Antarctica had willen reizen, maar hij kreeg mijn moeder nooit mee. Ik besprak het eerst even met mijn man en mijn dochter, want zo’n reis maak je niet zomaar. Daarna stelde ik mijn vader voor om de trip samen te maken. Dat vond hij natuurlijk fantastisch, 76 was hij toen.”
Dat is mooi. Maar naar de Zuidpool reizen, hoe doe je dat? “Je bent een jaar bezig met de voorbereidingen. De reis begint met het vliegtuig naar Buenos Aires, dan verder door naar Ushuaia – de zuidelijkste stad ter wereld – waar de boot vertrekt. Dat is al meteen pittig en riskant. Die boot vaart door de wildste zee ter wereld. Een week na het vertrek kom je aan op de Zuidpool. Dat is een fenomenaal gevoel.”
De vraag klinkt misschien wat gek, maar staat er dan een hotel om in te checken? “Nee, er is daar niets. Je verblijft op de boot, daar gebeurt alles. Met kleine motorbootjes ga je dan een paar keer per dag aan land. Daar zijn de regels zeer streng om de natuur niet te belasten. Je mag er alleen – letterlijk – je voetafdruk achterlaten, en je moet speciale laarzen dragen. Er staat ook een limiet op het aantal bezoekers per periode. En aan land gaan, kan niet zomaar. Pinguïns met een nest mag je bijvoorbeeld niet verstoren.”
En hoe zat het dan met de emotionele lading van de reis? “Het is daar zo ongerept. Je hoort er niets, alleen het geluid van de dieren. Alles is er zuiver, van het water tot de lucht. De sterrenhemel is niet te vatten. Alleen maar samen zijn met die natuur, dat werkt helend. Het is echt ongelooflijk om dat samen met je vader te mogen beleven. Je weet ook dat je zoiets nooit nog samen zal meemaken. Ik ben daarna ook niet meer samen met hem op reis geweest. Gewoon omdat we dat moment nooit meer zouden kunnen verbeteren. En voor mij alleen was het ook heel bijzonder. Ik had er een kajak gehuurd, en op een bepaald moment vaarde ik in de buurt van een walvis, onvergetelijk natuurlijk. Die ervaringen wil ik nu delen met de bezoekers van Dingenzoekers. Het is geen tip in de zin van: allen daarheen. Het is geen reis die je met kleine kinderen kan maken. Ik wil ook het belang van het behoud van natuur meegeven. Ik vernam dat steeds meer Russen en Chinezen naar Antarctica willen reizen, dat is niet de bedoeling, denk ik. Ik hoop dat de wereld met heel veel respect met dat continent blijft omgaan.”