Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Er is nog hoop voor Molenbeek
Deze tederlichte kinderfilm raakt aan loodzware onderwerpen en charmeert in zijn naturel.
Als Rosie verveeld uit het raam staart, kleurt ze de grijze stad in met haar verbeelding als penseel. Net zo geeft de vertederende kinderfilm Rosie en Moussa een beschermend likje verf aan het gekneusde imago van Sint-JansMolenbeek en ons geknakte geloof in de toekomst. Na afloop kun je er weer even tegen.
Acteur, schrijver en KVS-directeur Michael De Cock schreef het scenario op basis van zijn eigen verhalenreeks over twee stadskinderen die er het beste van maken.
Fans zullen de illustraties van Judith Vanistendael missen, maar regisseuse Dorothée Van Den Berghe bewaarde wel de geest van de boeken.
Het werd een oefening in eenvoud voor de regisseuse van toch ambitieuzere films als
My Queen Karo en Meisje. Het vergt lef hoe ze haar film pretentieloos en fragiel houdt, terwijl ze zoekt naar de juiste toon om het voor kinderen vanaf een jaar of zeven te hebben over niet al te makkelijke onderwerpen. De acteur voor Moussa vond ze met een street casting in Brussel; haar Rosie is de dochter van actrice Charlotte Vanden Eynde, die de hoofdrol speelde in
Meisje.
Rosie verhuist met haar moeder (Ruth Beeckmans) naar een flatgebouw in Molenbeek. Buurjongen Moussa neemt haar maar wat graag op sleeptouw. Tegen hem zegt ze dat haar vader op reis is in het exotische Katapulco. In werkelijkheid zit hij (Titus De Voogdt) in de gevangenis, voor zaakjes in een autogarage. Bij Moussa woont dan weer oom Ibrahim (Mourade Zeguendi), die een innemende glimlach heeft, maar geen papieren.
Zachte soundtrack Le Motel
In deze film maken kinderen zich zorgen, net als in het echt. Toch is het allesbehalve kommer en kwel. Zo is er de zachte soundtrack van Le Motel, die een mondje hulp kreeg van Zwangere Guy en Témé Tan – Brussel boven. En op tijd en stond is er altijd nog een vleugje verbeelding om leven te blazen in de zingende Mexicaanse muzikant van Rosies sneeuwbol. Die naïviteit wringt niet in een kinderfilm, maar is net gepast. Kinderen zijn overlevers, ze trekken zich op aan kleine dingen. En aan elkaar.
Er zijn volwassen mensen die beweren dat de multiculturele samenleving mislukt is. Maar voor Rosie en Moussa is ze er, en ze hebben daar geen moeilijke woorden voor nodig. Rosie en Moussa is een tedere grootstadsfilm voor de kinderen die onze toekomst zijn. (js)