Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Er werd zelfs met geld geschoten”
Opkomst en verval van de Zillion: kan de film de realiteit evenaren?
Er komt een film van de Zillion, de beruchtste discotheek van Antwerpen, die van 1997 tot 2001 elk weekend duizenden bezoekers uit binnen- en buitenland trok. En waar de wildste verhalen de ronde over deden. “Je kon er als meisje best niet alleen naartoe gaan. Op de dansvloer zaten ze toch altijd rap onder mijn rok.”
In 2001 was het feestje gedaan. Toch leeft de Zillion nog steeds, zo blijkt uit de succesvolle ‘reüniefeestjes’ in onder andere het Sportpaleis. En nu wordt er dus er zowaar een film over gemaakt. Regisseur Robin Pront (bekend van
D’Ardennen, in 2016 de Belgische inzending voor de Oscars) kreeg zopas het groene licht - en centen van het Vlaams Audiovisueel Fonds. De opnames gaan, met Woestijnvis als coproducent, begin 2019 van start en Matteo Simoni tekende alvast voor de rol van pornokoning Dennis Black Magic, destijds een vaste klant van de Zillion.
De discotheek telde nog heel wat andere beroemde feestvierders. Zelfs prins Laurent waagde zich aan een danspasje en Boy George stond er achter de draaitafels.
Aquariums
De Zillion ging open in oktober 1997, in een voormalige sportzaal op het Zuid, en was meteen een schot in de roos. Het geheim van het succes? Een combinatie van technologische hoogstandjes, inclusief een bewegende dansvloer en een indrukwekkende lichtshow-, gerenommeerde resident dj’s zoals Sven Lanvin en Dave Lambert en vooral héél decadente party’s, met de nodige drank en drugs. Aquariums, confettikanonnen en (blijkbaar illegaal) vuurwerk waren de kers op de taart.
“Die aquariums herinner ik me nog goed”, vertelt Ellen De Cloedt, destijds een vaste klant van de Zillion. “Daar zwommen danseressen in rond, ofwel in bikini ofwel topless. Ik denk dat ze zeemeerminnen moesten voorstellen. Tijdens de feestjes op zondag (de beruchte
Zundays, red.) ging het er naar het schijnt nog heel wat losser aan toe, met veel seks op de dansvloer. Maar dat heb ik zelf nooit gezien. Ik kwam er met een nogal kapitaalkrachtige vriend en dan werd je met alle égards behandeld. Niet moeilijk als je weet dat een fles champagne 200 euro kostte…”
“Aan de andere kant kon je er als meisje best niet alleen naartoe gaan. Ik ben een beetje mollig, maar op de dansvloer zaten ze toch altijd rap onder mijn rok. Al bij al was de Zillion gewoon graaf: de lichtshow, de muziek en vaak verrassingen. Ik herinner me dat er zelfs met geld werd geschoten, uit een kanon met het hoofd van Jean-Pierre Van Rossem. Het was geweldig plezant.”
Joke Benda werkte drie jaar als serveerster in de Zillion en houdt daar alleen goede herinneringen aan over. “Ik moest ook lichtgevende gadgets uitdelen. En dat was, net zoals alles in de Zillion, heel strak georganiseerd. Je moest op een bepaald uur op een vaste plek staan en pas na een lichtsignaal mocht je beginnen uitdelen terwijl de dj een speciale plaat opzette en het vuurwerk werd afgestoken. Dat was elke keer een topmomentje. Maar o wee als je te vroeg begon met uitdelen. Dan mocht je op het matje komen.”
Ook leuk: het verkleden. “Zowat elke nacht had een thema en dus kregen we aangepaste kostuums waar we helemaal in opgingen. Zo heb ik nog in de schminkstoel naast Veronique De Kock gezeten.”
Levende konijntjes
Tijdens de paasperiode hadden ze in de Zillion dan weer het idee om levende konijntjes los te laten op de dansvloer. Uiteindelijk werd besloten om dat toch maar niet te doen en dus bleven die beestjes backstage. Ik zag een konijntje dat er zwak uitzag, heel zielig. En dus vroeg ik aan mijn baas of ik dat mocht adopteren. Dat was voor hem geen probleem, maar helaas heeft het beestje de nacht niet overleefd. Een prettigere herinnering is de keer dat de politie een razzia deed en de bezoekers gewoon op straat verder feestten.”
In verband met het onder de rok zitten: “Dat was voor de #metooperiode he. Destijds wist je als meisje dat je van je af moest bijten. En natuurlijk is het altijd verstandiger om in groep naar een discotheek te gaan, wat ook gewoon leuker is. Verder ben ik ervan overtuigd dat als er echt een probleem was, je altijd bij de security terecht kon. In de Zillion deden die - in tegenstelling tot in sommige andere discotheken - echt hun job. Ook wat drugs betreft. Mensen werden aan de inkom grondig gecontro- leerd, al waren er natuurlijk altijd mensen die spul wisten binnen te smokkelen. Waar vraag is, volgt aanbod.”
Ze leerde er ook haar toekomstige echtgenoot Erik kennen: “Ik had een oogje op hem en hij op mij. Uiteindelijk heeft onze eerste relatie niet zo lang geduurd, maar we zijn elkaar na de Zillion nooit uit het oog verloren. En ondertussen zijn we al vijf jaar getrouwd. Ik werk al een hele tijd als jeugdwerker in Wilrijk, maar we lachen en rollen nog altijd met onze ogen als het woord Zillion valt.”
Bouwovertredingen
Helaas waren er in de Jan van
Gentstraat nog andere problemen, gaande van ettelijke bouwovertredingen over fraude en nachtlawaai tot openbare zedenschennis. Al in maart 1998 werd de Zillion door het stadsbestuur voor het eerst gesloten, maar na de nodige aanpassingen ging het feestje verder. Toch bleef zo’n megadiscotheek in een woonzone problematisch en ook op wettelijk vlak was niet alles even koosjer, zodat in december 2001 het doek viel over de Zillion.
Joke: “Dat einde was voor iedereen echt een zure appel. De sfeer was uniek en zal nooit meer terugkomen.” In 2002 werd de inboedel openbaar verkocht, al werden er in de daaropvolgende jaren af en toe nog kleinschalige feestjes gegeven.
In 2010 kocht de stad Antwerpen het gebouw, dat inmiddels is afgebroken. Eind vorig jaar werd er begonnen met de bouw van The Residence, een complex dat bijna honderd appartementen, een hotel, een supermarkt en een benzinestation zal huisvesten.
Ellen De Cloedt
Vaste klant
‘‘Tijdens de feestjes op zondag ging het er naar het schijnt nog heel wat losser aan toe, met veel seks op de dansvloer. Maar dat heb ik zelf nooit gezien.”