Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De stilte en de rust opzoeken, we doen het steeds vaker in een klooster
Vooral vrouwen gaan in vol pension bezinnen op het ritme van trappisten en trappistinnen
Twee kinderen, een drukke kinepraktijk én dj in het nachtleven tot 2016 joeg Caroline Andriesen (38) uit Hoboken zich een weg door het leven. Tot ze uit het niets een kleine beroerte kreeg. Het zou voor haar zomaar eens van de ene tel op de andere gedaan kunnen zijn. “Op zo’n moment schrik je enorm”, zegt Caroline. “De keuze om dan van heel druk naar heel rustig te gaan, is niet moeilijk. Je moet gewoon.”
“Ik wilde de échte rust opzoeken, echte stilte, en voor mij lag de abdij van Westmalle voor de hand. Ik kwam er vroeger al als kind, omdat mijn grootouders de paters kenden. Ik kon er tussen de koeien spelen - het was de mooiste tijd van mijn leven. In mijn studententijd ben ik wel eens teruggekeerd om er geconcentreerd te studeren. Het leven van de broeders, de structuur, het
ontzag dat ik voor hun manier van leven heb ook; ook al ben ik niet gelovig.”
En dus werd Caroline een van de vele vrouwen die de stilte opzoekt in een religieuze context. Ook mannen doen dat, maar het percentage vrouwen ligt toch hoger.
Niet evident
“Ze combineren heel veel dingen en willen even los van alle prikkels en van altijd maar móeten. Ze willen op adem komen, heel sober, wat lezen, wat wandelen”, legt Leen Bollen, directeur van bezinningscentrum Hof Zevenbergen in Ranst, uit. Daar wonen vijf zusters samen met drie gezinnen op het domein, en samen zijn zij er voor hun gasten. “Voor jonge ouders is het niet altijd evident om een retraite in te plannen”, zegt Leen. “Dan wachten ze soms te lang, tot ze een burn-out hebben. Dan komt er begeleiding aan te pas, en dat bieden we niet. Wel een luisterend oor voor wie daar nood aan heeft. We zien geregeld vrouwen die uit een burn-out aan het komen zijn. Vijftig- en zestigplussers kunnen hun verblijf makkelijker plannen, ze hebben meer tijd en komen naar hier om zich vragen
te stellen over het leven. Sommige blijven een dag, anderen een week, een paar weken of zelfs een paar maanden.”
Tijd voor jezelf
Caroline Andriesen trok een paar dagen uit om te bezinnen op het ritme van de Westmalse trappisten. Ze boekte er een kamer in vol pension. “Ik at samen met de andere gasten en we deden samen de vaat. Maar voorts respecteert iedereen dat het tijd voor jezelf is. Ik las wat, ik ging wat wandelen. En iedereen is welkom om samen met de paters te bidden.” In sommige abdijen wordt het van de gasten verwacht, dat ze mee bidden. Andere laten de gasten vrij, maar de meeste mensen zijn gewoon nieuwsgierig naar hoe dat eraan toe gaat. Zeker op speciale momenten zoals nu. “De gasten die hier nu zijn, komen voor de liturgie”, zegt gastenpater Ivo Cleiren van de abdij van Tongerlo. “De Goede Week is toch heel bijzonder. En voorts zeggen we aan onze gasten: doe alsof jullie thuis zijn. Bidden moet niet maar we zijn er wel heel blij mee. En als je niet voor jezelf wil bidden, mag het ook voor ons.” “Vroeger waren de
bezoeken die Leen Bollen, directeur van bezinningscentrum Hof Zevenbergen in Ranst, ziet dat jonge ouders die tegen een burn-out aanlopen te laat op retraite komen.
Caroline Andriesen
we hier kregen veelal van andere religieuzen, nu zien we vooral mensen die rust kunnen gebruiken, die alles op een rijtje willen zetten of belangrijke beslissingen moeten nemen op het gebied van werk of relaties. Steeds meer mensen calculeren het in, vier keer per jaar bijvoorbeeld.”
Onwennige stilte
Waar het kan, maken de religieuzen nog zelf het eten voor de gasten klaar, maar vaak is het een professionele keuken die de warme maaltijden levert. Voor vol pension, reken op een 40 tot 50 euro per dag. In Hof Zevenbergen is het iets duurder, voor een kamer met ontbijt, middag- en avondmaal en twee keer koffie en thee betaal je 57 euro.
“Een verblijf in een abdij kost alleszins minder dan de dure ‘rustgevende’
Kinesist en dj ‘‘Ik had een beroerte. De keuze om dan van druk naar rustig te gaan, is niet moeilijk. Je moet gewoon.’’
cursussen waarmee men je om de oren smijt tegenwoordig”, zegt Caroline. “Ze zoeken het soms ver: op yogavakantie op Ibiza. Ik geloof daar niet in. Het is simpeler dan dat.”
“Ik ga zeker nog terug, maar nu al neem ik veel van de rust van toen mee naar het dagelijks leven. Mijn prioriteiten zijn veranderd, ik heb leren genieten van niks, en kies bijvoorbeeld ook voor rustige vakanties in plaats van citytrips.”
“Er is te veel geluid”
“Mensen die hier voor het eerst komen, schrikken soms met wat de echte stilte met je doet”, zegt zuster Carmen van Hof Zevenbergen. “Ik kom uit een slotklooster en heb dus veel in stilte geleefd. Mij valt op hoeveel geluid er tegenwoordig is: in de fitness, als je gaat zwemmen, in de winkel overal staat er muziek op of is er achtergrondlawaai. Dan kan stilte heel onwennig voelen. Maar het doet ook veel deugd, merken de mensen die na het verblijf naar huis gaan. Ze hebben hun gsm afgezet, en kunnen daardoor dieper over het leven nadenken. Dan ben je een ander mens.”