Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Iedereen in de familie haat verliezen”
Jaak Pieters hoopt dat zoon Thomas de Masters wint
Overmorgen is het weer Masters-time. Het belangrijkste golftornooi ter wereld gaat donderdag in Augusta van start. Thomas Pieters zou zijn ijzer 9 opeten voor een zege. “Maar de concurrentie is nergens zwaarder”, weet ook vader Jaak Pieters. “Thomas heeft me gezegd dat ik pas mag komen kijken naar de Masters nadat hij er één keer gewonnen heeft.”
We ontmoeten Jaak Pieters op Millennium Golf in Paal-Beringen. Pieters senior is voorzitter van de club waar Thomas op zijn zestiende clubkampioen werd. Maar samen een rondje lopen aan de oevers van De Paalse Plas, zit er niet vaak meer in. “Dat is intussen al een jaar of twee geleden”, lacht Jaak. “Ik moet er echt om vragen, anders komt het er niet van. Vind ik niet zo heel erg, hoor. Na zijn carrière zullen we meer tijd hebben om samen te gaan golfen.”
Jouw zoon heeft een superdruk leven en vliegt letterlijk de wereld rond.
“Nu is het hectisch, omdat Thomas in deze periode ook langer in de VS verblijft. Hij combineert de European Tour en de PGA Tour. Omdat hij niet alleen in Amerika wil spelen en wonen, ook al zou dat meer opbrengen. Thomas is geen broodspeler. Hij heeft zijn familie nodig. Hij weet niet eens wat er op zijn rekening staat. Als Thomas dan een keer thuis is, heeft hij hier ook een druk programma. Sponsorverplichtingen, kinesist, krachttraining, golftraining… Onlangs zijn we er even tussenuit geweest. Toen ben ik hem in München gaan oppikken en zijn we met heel de familie gaan skiën.”
Even ontspannen is ook belangrijk.
“Zeker. Maar ook weer niet te veel. Er moet een beetje spanning blijven. In competitiemodus leeft hij als een pater.”
Heeft hij dan nog tijd voor iets anders?
“Niet zo heel veel. Thomas leest graag biografieën. Van sportmannen en politici bijvoorbeeld. Romannekes zijn niet aan hem besteed. (lacht) In zijn vrije tijd kijkt hij ook vaak golf, bijvoorbeeld om een baan nog beter te leren kennen. Ik ben er zeker van dat Thomas in deze periode naar de Masters van vorige jaren op YouTube kijkt om alle holes te visualiseren. Hij droomt de verschillende slagen. Net als F1-rijders elke bocht van elk circuit uit het hoofd kennen.”
Ga je supporteren tijdens de Masters?
“Neen, ik kijk thuis op tv. Thomas heeft
me gezegd: ‘Als ik de Masters één keer gewonnen heb, mag je ter plaatse komen kijken’. Als ik er zou zijn, voelt hij zich misschien verplicht om rekening met mij te houden. Als ik er niet ben, kan hij zich volledig op het tornooi concentreren.”
Bij de Ryder Cup was je er wel. Brooks Koepka sloeg zelfs een balletje op je rugzak.
“De Ryder Cup is anders, dan wordt er in teamverband gespeeld en is de formule ook anders. Matchplay is een ander verhaal dan strokeplay. Maar ook van de Masters heb ik vorig jaar op tv geen minuut gemist, hoor.”
Zie je dan aan je zoon of hij in vorm is?
“Meteen. Als hij in beeld komt,
weet ik wat het gaat worden.”
Aan wat merk je
dat?
“Aan zijn blik. Hij volgt zijn bal na een slag dan op een geconcentreerde manier en blijft zijn club omhoog houden.”
Ben je dan zelf zenuwachtig?
“Nee, nooit. Waarom zou ik? Ik weet dat Thomas alle moeite van de wereld doet om dat groene jasje (de iconische trofee op de Masters, red.)
te mogen aantrekken. Meer kan je toch niet vragen?”
Ook al speelt de absolute wereldtop op de Masters, Thomas trekt naar daar om te winnen.
“Hij beweert ook dat hij de Mas- ters kan winnen. Toen Thomas met wijlen Jos Vanstiphout (Hasseltse
mental coach, red.) samenwerkte, vroegen we naar Jos zijn gage.
Hij antwoordde: ‘Tien procent
van zijn eerste major-zege’.
(lacht) We zijn ervan overtuigd dat Thomas inderdaad een major kan winnen. De
vraag is alleen wanneer.”
Thomas is een winnaar. Hij noemt de tweede plaats die van ‘de eerste verliezer’.
“Dat klopt. Hij werd de beste rookie ooit op de Ryder Cup. Eigenlijk een historische prestatie, maar toch vond Thomas het maar niks. Want Europa had van de VS verloren.”
Was hij als kind ook al zo?
“Ik heb dat niet gemerkt, want niemand in de familie vindt verliezen
leuk.” (lacht)
Stond hij als kereltje al voortdurend op de golfbaan?
“Hij speelde graag, maar niet overdreven vaak. We verplichtten hem ook om andere sporten te blijven doen, zoals voetbal en basketbal. Op zo een jonge leeftijd alleen maar golf spelen, is niet goed. Een golfer staat de hele tijd scheef, een beetje naar achteren leu-
nend. Als een kind dat te vaak doet, loopt het mis. Ik heb daar ook op gewezen bij de federatie. Thomas speelde zijn eerste wedstrijd pas op zijn tiende.”
Wanneer besefte je dat hij beter speelde dan de rest?
“Pas rond zijn zestiende, zeventiende. Voordien was hij niet beter dan zijn leeftijdsgenootjes, eindigde hij meestal tweede of derde. Maar degenen die toen wonnen, spelen nu geen golf meer. Thomas werkt hard en dat loont. Hij is niet snel tevreden. Als hij boven par speelt, is hij slecht gezind. Ook al eindigt hij
in de top tien.”
Welk advies geef je hem nog mee voor
de Masters?
“Elke keer als hij vertrekt, zeg ik hem: ‘Geniet ervan!’ Dat blijft het belangrijkste: plezier hebben. Fun, fun,
fun! Mijn echtgenote en ik zijn in een vorig leven beiden sportleraar geweest. Coaching was dus ons beroep. We proberen het beste uit mensen te halen. Dat hebben we ook met al onze kinderen gedaan, niet alleen met Thomas. Zonder te pushen, want dat helpt toch niet. Ik heb een vader zijn zoon ooit zien verrot schelden nadat die een putt miste. Ongelooflijk.”
De familie Pieters is een hechte familie, die ook meewerkt aan het succes van Thomas.
“Mensen praten vaak over ‘The Pieters
Family’. En over hoe we dat aanpakken. Lieselotte doet media en management, Pieter-Jan is de creatieve geest en mijn schoonzoon bekommert zich over het financiële. Daar krijg je niemand tussen, hé.” (lacht)
Ook Thomas’ caddie Adam Marrow is een belangrijke schakel.
“Sinds zijn komst is Thomas nog beter gaan spelen. Een caddie is voor hem meer dan een zakdrager. Thomas heeft zelf bijvoorbeeld geen boekje met baaninfo bij zich, maar vertrouwt helemaal op Adam. Adam reikt een club aan, Thomas doet de slag. Ik heb ooit enkele holes met de tas van Thomas gezeuld omdat zijn caddie geblesseerd was aan de knie. Na hole vier zei Thomas: ‘Papa, ik zal hem zelf wel dragen.’ (lacht) Ik ben zijn ouder, niet zijn caddie of coach. We voelden dat het niet werkte.”
Golf wordt nog altijd, vaak onterecht, aanzien als een elitaire sport. Als vader van de beste golfspeler in België…
“...krijg je vaak vragen over geld. Dat is zo. Een voetballer die 200.000 euro per week verdient, daar wordt geen heisa rond gemaakt. Thomas komt ook aan dat bedrag, maar doet er veel langer over. (lacht) De carrière van een golfspeler kan 25 jaar duren. Op zijn 30e zou die op zijn top moeten zijn. Thomas draait nu al vijf jaar mee in het profcircuit, hij is zich aan het ‘zetten’. Hij staat voor op schema, nu moet hij zich in de top 50 van de wereld handhaven. Thomas zegt vaak: ‘Dit is nog maar het begin’. Van wat precies, weet hij ook niet.”
Als Thomas swingt, zie je dan golfkwaliteiten van jezelf terug?
“Neen, dat zie ik zelf niet. Natuurlijk heb ik altijd balgevoel gehad, als tennisser en volleybalspeler. Maar ik ben pas beginnen golfen toen ik al veertig jaar was. Intussen heb ik al opnieuw aan afstand ingeboet. Vroeger sloeg ik meer dan 200 meter met een ijzer 3. Nu haal ik dat amper met de driver.”
Thomas woont in Antwerpen. Heeft hij nog een band met Limburg?
“Mijn echtgenote en ik zijn rasechte Limburgers, afkomstig uit Opoeteren en Maaseik. We zijn daar ook fier op. We wonen al sinds de jaren tachtig in Nijlen, maar Thomas voelt zich Limburger door ons. Soms probeert hij nog een woordje Limburgs te praten met zijn broer. Maar als ik echt plat Maaseiks praat, verstaat hij er niks van. (lacht) Voor zijn loopbaan is het handiger dat Antwerpen zijn uitvalsbasis is. Niet Nijlen, en ook niet Beringen. In de VS kunnen ze die plaatsnamen niet eens uitspreken. Antwerpen, dat kent iedereen. In het begin was Thomas daar lastig over, nu heeft hij zich erbij neergelegd.”
Jaak Pieters (vader van Thomas Pieters)
‘‘Als Thomas op tv in beeld komt, zie ik meteen aan zijn blik wat het gaat worden.”
Jaak Pieters (vader van Thomas Pieters)
‘‘Voor zijn zestiende of zeventiende was Thomas niet beter dan zijn leeftijdsgenootjes. Maar degenen die toen wonnen, spelen nu geen golf meer.”