Lepe lastpost, maar ook loyale ploegspeler

De VIJF gezichten van winnaar Niki Terpstra

Het schoolvoorbeeld van een echte wolf: geslepen, wat ouder, maar o zo krachtig. Zo denken zijn ploegmaats over Niki Terpstra (33). Een topcoureur die je geen vijftien seconden cadeau doet. Een lastpost. Een renner die weerstand opwekt: dat is het zwart-witbeeld bij zijn tegenstanders. Terpstra is een renner met verschillende gezichten, maar vooral een man uit één stuk: een ijzersterk hoofd en dito benen. En de man die zondag de Ronde van Vlaanderen won na een ijzersterke solo van 26 kilometer. 1. Wolf in schaapsvacht

Niki Terpstra blijft erop hameren dat ook dit keer de ploeg de sleutel tot zijn succes is geweest.

“Als renner van The Wolfpack (de bijnaam van Quick.Step Floors, red.)

moet je geduld en vertrouwen in jezelf hebben. En ook het grotere plaatje zien. Je moet elkaar wat gunnen. En als je de mazzel hebt en goede benen, dan krijg je wat terug. We willen geen moment in het defensief gedrongen worden. Dan moet je soms demarreren als je kapot zit. Dus anticipeerde ik op die aanval van Nibali. Vorig jaar was ik hier anoniem derde, speelde ik achter Philippe Gilbert voor de remmende factor. Nu was het andersom.”

Ploegleider Wilfried Peeters ziet in Terpstra de ideale ploegmaat, eerder dan een kopman à la Boonen of Gilbert.

“Hij rendeert bij ons het best, omdat hij niet als leider wordt uitgespeeld maar wel zijn eigen ding kan doen. Soms zit hij bij de laatste vijf: dat doet een kopman niet. Maar als hij in conditie is, zijn er maar weinig die zo rap kunnen fietsen.”

Voor ploegbaas Patrick Lefevere is Terpstra dan weer “iemand op wie je altijd kunt rekenen. Als hij slecht is, zegt hij het ook rechtuit”.

2. Ettertje

Oorlog maken met de rest en voor zijn eigen ploegmaats door het vuur gaan: zo kreeg Terpstra het etiket ‘ettertje’ opgekleefd. Vorig jaar nog had hij het met Peter Sagan aan de stok in Gent-Wevelgem, waarbij ze elkaar – tot grote frustratie van ploegleider Peeters – in het verlies reden.

“Bepaalde media hebben hem toen neergezet als een keiharde, gevoelloze kerel”, verdedigt Ramona haar man. “Dat beeld klopt gewoon niet.”

“Voor de renners van andere ploegen is hij een vervelende coureur”, geeft Iljo Keisse toe. “Hij heeft een grote mond. Niki heeft in het verleden wel wat dingen gezegd, geroepen en gedaan die hem een bepaald imago gaven. Terwijl hij op dit moment die naam totaal niet verdient. Toegegeven: vroeger deelde hij al eens onnodig een kwak uit, of schold hij iemand verrot in de koers. Maar dat is lang geleden.”

Al zijn er ook veel renners die Terpstra wel sympathiek vinden.

“Neem nu zondag”, zegt Keisse. “Vijf kilometer voor de streep vroeg Bert Van Lerberghe me wie er gewonnen had. Ik zei: Terpstra. Waarop Van Lerberghe antwoordde:

Ik ben echt content, een topkerel. De meningen blijven dus verdeeld, maar in andere ploegen heb je ook zulke mensen, hoor.”

Lefevere grijnst. “We koersen niet om de liefste van het peloton te zijn. En ik denk dat veel andere ploegen de Terpstra van vandaag zouden willen. Ik ken geen betere teamspeler, hij heeft gewoon een beetje zijn imago tegen.”

Al is dat volgens Terpstra zelf wat gekeerd, zeker na zijn zege in de E3. “Na Harelbeke was iedereen erg lovend. Dat was leuk om te horen.”

3. Eigenwijze Hollander

Terpstra baande zich sinds 2006 een eigen weg naar de top. De baanrenner viel Lefevere een eerste keer op toen hij voor het piepkleine

Ubbink-Syn tec in Hoei de koninginnenrit won in de Baloise Belgium Tour.

“Toen al wilde ik hem, maar hij trok naar het Milram van Gerrie van Gerwen.”

“Toen die ploeg in 2010 stopte, had Niki keuzes zat”, zegt zijn vrouw Ramona, met wie hij een zoontje en een dochtertje heeft. “Ik vroeg hem: Als je niet aan geld zou denken, waar zou je

dan het liefst rijden? Quick.Step, was zijn antwoord. Waarop ik hem zei dat hij niet moest twijfelen. Hij nam daarop zijn telefoon, belde zijn makelaar Paul De Geyter, en zo werd hij ploegmaat van Boonen.”

De manier waarop hij zich opwerkte tot dé Nederlandse kasseicoureur van deze eeuw, is ook altijd dezelfde: hij gaat en gaat en gaat.

“En hij maakt het ook nog altijd af ook”, stelt Lefevere vast. “Hij is niet alleen sterker, maar ook slimmer geworden.”

4. Comeback Kid

Flashback naar het WK in Bergen 2017, waar Terpstra voor het eerst opnieuw het juiste gevoel had. Dat vertaalde zich niet in een medaille. Hij werd 24ste. Vaderlijk trots richtte hij zich bij de finish tot zijn zesjarig zoontje Luca. “Heb je naar mij gekeken? Ja, antwoordde Luca kwaad. Je was écht

slecht!”

Ramona lacht smakelijk als ze aan de hilarische scène terugdenkt. “Alleen winnen is goed genoeg voor Luca.”

Het gezinnetje Terpstra - Van der Lecq wordt niet graag herinnerd aan vorig jaar. Tot drie keer toe viel Terpstra hard op zijn hoofd en daarenboven had Ramona nog een zware ingreep aan de knieschijf.

“Vorig jaar was heftig. Ik liet Niki zijn ding doen, zei niets. Maar vaak twijfelde ook ik of hij ooit nog zijn vroegere niveau zou halen. Na de Omloop had hij een aantal dingen aan zijn hoofd waaraan hij zich ergerde. Ik zei hem: Focus nu

gewoon op jezelf. Denk niet aan zaken waar je geen invloed op hebt. Of aan wat anderen

over jou zeggen.” Terpstra zelf is kort over 2017. “Het was gewoon een

kutjaar. Ik speelde niet meer mee. Ik wilde dat rechtzetten. En dat is dubbel en dik gelukt. Maar het zit ook in een klein hoekje. Zondag reed ik drie keer ongeveer middenin een valpartij. Kom ik één meter later, dan lig ik er tussen. Het moet allemaal op zijn plaats vallen.”

5. Bard

De Nederlandse oermens is geen man van ronkende volzinnen, maar na zo’n zege durft hij wel als een bard flarden van liedjesteksten op te zeggen. En dan nog het liefst tegen de eerste reporter die hem durft vragen hoe hij de wedstrijd heeft beleefd.

“Wat na mijn zege in Dwars door Vlaanderen vier jaar geleden voor de fun begon, is ondertussen aan het hypen”,

zegt Terpstra. Toen reageerde

hij met volledige strofen

uit Als je wint, heb je vrienden van Herman Brood en Henny Vrienten. Na de E3 Harelbeke koos hij voor een liedje van Jebroer: Gaan

met die banaan. En zondag pakte hij uit met zijn Liefde voor de koers, een variant op Raymond van het Groenewouds Liefde voor muziek.

“Ik hoop dat ik op deze manier ook Vlaanderen en België met mij heb verzoend. Als renner en als mens.”