Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Nog één keer feesten in legendarische club La Rocca
Iconische discotheek La Rocca sluit na dertig jaar de deuren
Het doek valt over de legendarische danstempel La Rocca in Lier. Na het afscheidsweekend deze week blijft de toekomst voor de geplande restyling in een nieuwbouw onzeker, nu de bouwvergunning werd geweigerd. Met de sluiting van dit dansicoon eindigt een tijdperk van megadancings. Een terugblik op dertig jaar La Rocca.
La Rocca was bijna dertig jaar een begrip tot mijlenver buiten Lier. De iconische discotheek stond synoniem voor extravagantie. Sinds 1988 was het de onbetwiste place to be voor housefanaten. Zeker op zondag danste het hippe volkje er tot het ochtendgloren, ravend op de beats van de beste dj’s, omringd door schaars geklede danseressen, dragqueens en andere kinky verschijningen, badend in een heerlijk decadent sfeertje. Maar dat is verleden tijd. Het publiek van weleer slinkt en de jongeren gaan niet meer wekelijks naar de discotheek.
“Vroeger kwamen mensen van heinde en verre partyen. Nu beginnen jongeren thuis te feesten, om dan naar een locatie op maximaal 30 kilometer te trekken, zodat de taxi betaalbaar blijft”, heeft eigenaar Wim Van Ouytsel tot zijn spijt moeten vaststellen.
Dat noopte hem in januari al tot stopzetting van de befaamde zondagavonden in La Rocca. En nu plant Van Ouytsel een nieuw concept. Het bestaande gebouw op de Antwerpsesteenweg wordt wellicht afgebroken. Beneden zou een winkelcomplex komen met daarboven een restaurant, een rooftop La Rocca en een evenementenzaal, die kunnen worden afgehuurd.
“Normaal zou op 20 april de afbraak starten, maar omdat we geen bouwvergunning kregen, steken we onze plannen in de koelkast”, betreurt Van Ouytsel. “Daarom verhuren we de huidige ruimte vanaf 10 april als evenementenhal. Op vrijdagen blijven de R&B-events van Forever Funky behouden.”
En wat met de toekomst van La Rocca? “In het beste geval begint de sloop begin september. Maar die timing is nog onzeker. Ik ben pas gerust zodra de bouwvergunning er is. Al ben ik er vrij zeker van dat het in orde komt.”
Nick Wymeersch, nu zaakvoerder van La Rocca, was er zelf klant in de roemrijke jaren negentig. “Ongetwijfeld waren dat de gloriejaren, die zullen nooit terugkomen. Toen was deze dansclub qua originaliteit, sfeer en clienteel veruit de meest extravagante.”
Extravagant: het is de omschrijving die we het meest horen wanneer mensen over La Rocca praten. Dat beaamt ook Kristiaan (“mijn familienaam is niet belangrijk”). Hij werkte in de nineties een aantal jaren in La Rocca.
“Dat was een fantastische tijd. Elke week drie dagen boordevol sfeer, met dj’s van over de hele wereld, van wie er velen nu sterren zijn. We kregen de meest flamboyante mensen over de vloer. De bad boys en de knappe vrouwtjes. Wat een gigantisch verschil met de klassieke discotheken die muziek uit de seventies en eighties op het menu zetten. Ook de decoratie in La Rocca was vaak subliem. Het was een van de eerste discotheken die zich omtoverden
Wim Van Ouytsel Eigenaar La Rocca ‘‘Het valt me emotioneel zwaar, afscheid nemen van de grote La Roccafamilie. Er komt wel weer iets nieuws, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn.’’
tot een Tomorrowland avant la lettre.”
Ettelijke jaren was dj Marko Longin hét gezicht van La Rocca. “Een echt natuurtalent”, vindt Kristiaan. “En hij bracht ook een heleboel schoon volk mee.”
Champagne en xtc
Onder het personeel heerste volgens Kristiaan een fantastische sfeer. “Ik heb nog veel contact met mensen die er hebben gewerkt. Een topper destijds was een trip naar Ibiza met het personeel en een aantal vaste klanten. Onvergetelijk.”
In La Rocca vloeide de champagne rijkelijk en ook de partydrug xtc vond er in de nineties een publiek. “Maar drugs werden hier stevig onder controle gehouden, ook bij het personeel: wij moesten clean zijn en maandelijks plastests ondergaan.”
Kristiaan vond tussen het harde werk door toch de tijd om ten volle van de clubambiance te genieten. “Tot 23u was het er rustig, maar dan barstte het feestje los, om pas om 8u ’s morgens te stoppen. Wij dansten bovenop de bar, de beruchte toog 2. Bij de ingang vond je een andere bar, waar de meesten bleven hangen, maar de grootste ambiance vond je aan toog 2. Die was voor de diehards, de dansers die de tent sloten.”
David Vekemans was zo’n overtuigde La Rocca-fan begin jaren negentig. “Mij vond je er elke zondag. Er was toen in onze contreien geen vergelijkbare dancing. Vroeger kwam er veel specialer volk dan de laatste jaren,
mensen met standing ook. De muziek was altijd bijzonder, zoals de heerlijke deep house. Een geweldig moment altijd: om een uur of zes in de ochtend gingen de kandelaars aan, het normale licht in de zaal. Dan wisten de meesten wat er stond te gebeuren. De dancing zat nog nokvol en die menigte begon te roepen en fluiten tot het licht geleidelijk weer dimde. Die laatste uren galmde de zwaarste muziek uit de boxen. Geen kat die dan aan huiswaarts keren dacht, iedereen danste tot de sluiting.”
David zag onder meer met de komst van de gsm’s en het rookverbod de sfeer veranderen. “Nu rinkelen de telefoons op de dansvloer en zetten de mensen zich even apart, of ze gaan in groep buiten roken. Zo kun je geen sfeer meer creëren. Ik heb echt de beste tijd van de dancings meegemaakt. Zonde, met de sluiting van La Rocca wordt een tijdperk afgesloten.”
Echtgenote als souvenir
Tussen 2001 en 2015 gaven megadiscotheken als Zillion, Cherry Moon, Illusion, Extreme en Noxx de geest. Ook Boccaccio is dood en begraven. Met La Rocca zet nu ook de laatste discotheek in een legendarisch rijtje er een punt achter. Al hield David er wel een bijzonder souvenir aan over. “Mijn vrouw Peggy”, lacht hij. “In La Rocca leerde ik haar kennen, gaf haar de eerste kus en intussen zijn we al 23 jaar samen.”
David werkte jarenlang in de horeca. Het was bekend dat op zondag de horecalui, nightlifebazen, samen met trendy kappers die daags nadien hun wekelijkse sluitingsdag hadden, uit de bol gingen in La Rocca. Zo ook Veerle Pieters, die toen in de horeca werkte. “Maandag was mijn vrije dag en dus was La Rocca jarenlang elke zondag mijn feestplek. Dat was the place to be, extravaganza ten top. De muziek was opzwepend, er werd ook echt gedanst toen. Het was de eerste discotheek in dit land die professionele danseressen een podium gaf.”
Een van hen is Nadie Verhaert, die er tussen 2012 en 2015 haar fraaie lijf overgaf aan de beats. “Ik was ook voordien al tien jaar lang kind aan huis in La Rocca”, vertelt zij. “Telkens weer inspireerde die geweldige muziek me tot dansen, tot ze me letterlijk moesten buitenzetten. Ook de danseressen onderling maakten veel plezier. La Rocca blijft voor mij de beste club, en ik heb er veel gezien. Het voelde als thuis, ik kende er iedereen en iedereen kende mij. Echte kippenvelmomenten waren de nummers voor sluitingstijd: iedereen danste dan echt als een familie samen.”
Als een van de bijzondere momenten haalt dj Alec Ven Nieuwjaar 2014 aan. “Dat was zowat een dansmarathon van 48 uur”, herinnert hij zich. Alec draait al 25 jaar in La Rocca, ook de laatste weken nog. “Maar ik was niet in residentie, ik wisselde af met andere clubs. Ik heb er op zijn zachtst gezegd uitbundige feestjes meegemaakt en een legertje BV’s de revue zien passeren. Ook voor topsporters was zondag dé uitgaansavond: Tom Boonen en de broers Mpenza zag je hier bijvoorbeeld regelmatig.”
Dineren met Grace Jones
Qua grote namen zijn er enkele die er uitspringen: Grace Jones en Rihanna. “Grace Jones is zowat een persoonlijke vriendin van mij geworden”, vertelt Wim Van Ouytsel. “Ze kwam meermaals langs in de beginjaren van La Rocca en begaf zich zonder poespas tussen het volk. Het was ‘dikke Marianne’ die haar introduceerde. Deze Antwerpse was haar Europese manager en goede vriendin. Later kreeg ik een telefoontje terwijl ik aan het koken was: Grace Jones, of ik zin had om met haar entourage mee te dineren. Maar wat moest ik doen, mijn patatten waren net klaar”, lacht hij.
“Ik heb in de loop der jaren trouwens ondervonden dat de echte grote sterren bescheidener zijn dan de ‘wannabees’. Zo ook Rihanna. Zij was na een optreden in het Sportpaleis afgezakt naar de Petrol met haar muzikanten en danseressen. Wat later belde haar management me met de vraag om hen uit de nood te helpen: La Ri- hanna zocht iets beters om te gaan feesten. De vipruimten in La Rocca zaten al vol en ik ben dan beleefd aan een paar mensen gaan voorstellen: ik geef je een fles champagne als je elders gaat zitten. Tot ze hoorden voor wie dat was en ze ook zonder bubbels hun plaats afstonden. Rihanna bleek een heel sympathieke vrouw en bedankte me voor mijn gastvrijheid. Ze moet zich goed geamuseerd hebben: ze is pas ’s ochtends weer vertrokken.”
Van Ouytsel blikt ook terug op de grote dj’s die al te gast waren in La Rocca. “Neem nu de beroemde Franse dj David Guetta. Rond 2005, voordat hij een wereldster was, heeft hij een residentie gehad in La Rocca. Dat waren zijn eerste stappen in een grote club en die smaakten naar meer.”
Van Ouytsel wordt stil. “Ik neem met gemengde gevoelens afscheid van La Rocca. Het valt me emotioneel erg zwaar. Niet alleen zet ik een punt achter een groot deel van mijn persoonlijke geschiedenis, het is ook een vaarwel aan de hechte La Rocca-familie. Ach ja, het is een dooddoener: voor elke deur die dichtgaat, opent er een andere. Er komt iets nieuws, maar dat is niet hetzelfde. Het wordt niet meer de stamdancing die je elk weekend kan frequenteren. Nooit meer La Rocca van weleer.”
Wim Van Ouytsel Eigenaar La Rocca ‘‘Het was in La Rocca dat David Guetta zijn eerste stappen zette in een grote club. Daarna werd hij een wereldster.’’