Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Juichen, huiveren en genieten in de Match van het Jaar
Manchester City Manchester United
Eén keer per jaar is hij er: de match van het seizoen. Manchester City-Manchester United leverde zaterdag in het Etihad geen kampioen, maar wel tien laureaten op. Wij konden alleen maar applaudisseren en ervoor zorgen dat na afloop alle beeldjes bij de juiste mensen terechtkwamen.
Beste vrouwelijke hoofdrol Dame Fortuna
City - United was zo’n wedstrijd die de magie van voetbal in haar zuiverste vorm onthulde. Met dank aan Dame Fortuna die alle wijsneuzen en voetbalanalisten een neus zette. Tijdens de rust regende het tussentijdse commentaren over de “ultieme triomf” van Guardiola en de “definitieve begrafenis” van toptrainer Mourinho. Pientere analyses waar op dat moment geen speld tussen te krijgen was. Maar Dame Fortuna kreeg het laatste woord. Naar verluidt heet ze Fatima en is ze getrouwd met een Portugees.
Beste mannelijke bijrol Chris Smalling
De kans dat u hem in juni in Kaliningrad tegen België aan het werk ziet, is klein. Chris Smalling zeult in Engeland de reputatie mee van een uitgebloeid defensief talent. In de eerste helft was hij de risee toen hij zich door Vincent Kompany liet aftroeven in de lucht. Net als in 2012 verloor hij het kopbalduel dat leidde tot een derbygoal. Maar na de onverwachte comeback van United zette uitgerekend Smalling de kroon op het werk. Hij stond helemaal vrij toen hij op vrijschop van Alexis Sanchez de 2-3 mocht binnentrappen.
Beste vrouwelijke bijrol Ilkay Gündogan
Als een volmaakte ballerina, met een heerlijke pirouette, scoorde Ilkay Gündogan de 2-0 in het Etihad. Vorige woensdag in Anfield werd de Duitse middenvelder nog scheef bekeken. Niemand kon begrijpen dat Guardiola
hem boven man-in-vorm Raheem Sterling had verkozen. Maar zaterdag was het Sterling die de kansen miste en Gündogan die scoorde. Niet dat het iets aan het resultaat veranderde. Morgen tegen Liverpool zit de ballerina gewoon weer op de bank.
Beste bewerking van een bestaand scenario Vincent Kompany
Origineel was zijn goal niet, want hij deed in 2012 precies hetzelfde: met de kop scoren in de Manchester Derby, luttele weken van titelwinst. De kant van het veld, de periode van het jaar, de onmiddellijke tegenstander – Chris Smalling – tot de viering toe: een sprint langs de furieuze United-supporters in de richting van de Cityfans. Het was allemaal identiek. Door het nummertje opnieuw op te voeren zes jaar later zette Kompany zijn rol als kapitein en inspirator van drie titels in zes jaar in de verf. En dat na alle blessureleed. Het verhaal is geknipt voor Hollywood maar dit was voetbal. En dus zag Kompany zijn heldenverhaal in de tweede helft in de prullenmand verdwijnen.
Beste regie Pep Guardiola
Het eindresultaat is niet wat hij had gewenst, maar Pep Guardiola krijgt wel de prijs voor regisseur van de Match van het Jaar. Het begon vrijdag toen hij een bommetje dropte op zijn persconferentie en verklaarde dat manager Mino Raiola Paul Pogba en Henrikh Mkhitaryan te koop had aangeboden aan City. Guardiola weet dat Pogba en United-manager José Mourinho op gespannen voet leven en probeerde met zijn “onthulling” de tegenstander te destabiliseren. Zijn plannetje leek perfect uit te komen maar ontplofte finaal in zijn gezicht. Raiola ontkende de feiten. “Eén van hen liegt”, concludeerde José Mourinho als een halve heilige. “Maar het interesseert me niet te weten wie van hen twee de leugenaar is.”
Beste visuele effecten Ashley Young
In zijn kleine cameo als invaller speelde Kevin De Bruyne Sergio Agüero aan. Maar hij deed dat iets te scherp, waardoor Young met een vliegende tackle nog net bij de bal kon. Ref Atkinson oordeelde “geen penalty”. Maar op de herhaalde beelden bleek hoe Young hard doorging met geheven been en Agüero aan een aanslag ontsnapte.
Beste stuntwerk David De Gea
Na de 2-3 gooide Guardiola Kevin De Bruyne, Gabriel Jesus en Sergio Agüero in de strijd. Agüero kreeg nog een uitstekende kopkans, maar Uniteddoelman David De Gea reageerde met een ultieme reflex. De Match van het Jaar bevatte ook de Save van het Jaar.
Beste muziek This is how it feels (Inspiral Carpets)
Bij het ingaan van de rust verkeerden de City-fans in een titelroes. De stadion-dj speelde “This is how it feels” van de Inspiral Carpets, een jaren 90-groep uit Manchester. “Dit is hoe het voelt om eenzaam te zijn, dit is hoe het voelt om klein te zijn, dit is hoe het voelt als je woord helemaal niks betekent”, zongen de City-fans luidkeels. Hun sarcastische knipoog naar de United-supporters zou 45 minuten later een bitter accurate samenvatting van hun eigen situatie worden.
*** The Sequel(s)
Manchester City moet minstens tot zondag wachten om kampioen te worden. Dan moet het zaterdag winnen op Tottenham én moet Manchester United de dag erop thuis verliezen tegen West Brom. United kan ook de woensdag erop verliezen in Bournemouth. City heeft dan weer een kans thuis kampioen te spelen op 22 april tegen Swansea. Maar als City verliest op Tottenham en Manchester United zowel wint tegen West Brom als Bournemouth – voorwaar geen onrealistisch scenario – wordt het titelfeestje meteen uitgesteld tot minstens 29 april op West Ham.