De dag dat woorden tekort schieten

Dit had een titel voor Peter Sagan moeten zijn. De manier waarop de wereldkampioen zijn eerste Parijs Roubaix won, was er eentje voor de geschiedenisboeken. Helaas gaat het vandaag niet over Sagan. Michael Goolaerts, een 23jarige renner uit Hallaar, overleed tijdens Parijs Roubaix, vermoedelijk aan de gevolgen van een hartstilstand. Het noodlot fietst te vaak mee in het peloton. Wouter Weylandt in de Giro, Rob Goris in de Tour, Kristof Goddaert op training… Jongens die ik kende, de ene al wat beter dan de andere. Weggerukt uit het leven, zonder enig verweer. Zo ook gisteren. Een valpartij werd gemeld, derde kasseistrook, die van SaintPython. Er wordt wel vaker gevallen in Parijs Roubaix, zeker in de hectische eerste stroken. Michael Goolaerts wordt gemeld als een van de slachtoffers. Jammer. Tot beetje bij beetje de details doordringen. Hartstilstand, reanimatie, geëvacueerd per helikopter. Dan weet je dat de zaken ernstig zijn, héél ernstig.

De sfeer aan de bus van Veranda’s Willems was meer dan bedrukt na afloop van de wedstrijd. Het nieuws over hun ploegmaat drong beetje bij beetje door tot de renners. Een nietsvermoedende Wout van Aert werd door het team en zijn vriendin Sarah gevraagd om de pers niet te woord te staan en meteen de velodroom te verlaten. Dit was niet de afsluiter die de schitterende campagne van Wout van Aert verdiende. Waar een glimlach op zijn plaats was geweest, vloeiden nu vooral tranen. De altijd lachende jongen die ze ’s ochtends voor de start nog een bemoedigende klop op het achterwerk hadden gegeven, vocht nu voor zijn leven. Tevergeefs, zou later

blijken. Hoe wreed kan de koers zijn? Het went nooit en het slaat altijd diepe wonden, keer op keer. We leven mee, in eerste instantie met de familie en vrienden van Michael Goolaerts. We leven mee met het team Veranda’s Willems, pas sinds vorig jaar in koers en dan gebeurt zoiets. Dit verdient niemand. Met Wout van Aert, die met vlinders in de buik op vakantie had moeten vertrekken na een waanzinnig voorjaar. Met zijn manager ook, Jef Van Den Bosch. Eerst Wouter Weylandt, dan Rob Goris, nu Michael Goolaerts… De band tussen renner en manager gaat altijd verder dan het louter zakelijke. Ook voor hem moet dit een zware klap zijn.

Het leven gaat verder, zeggen ze. Ook de koers ging verder. Oerendhard zelfs. Met een magistrale Peter Sagan die het aandurfde om op 55 kilometer van de wielerpiste voor de aanval te kiezen. Met Quick.Step dat enkele kleine foutjes maakte en daarvoor cash werd afgerekend. Met Belgen die sterk reden maar niet eens op het podium stonden. Met Wout van Aert die eens te meer met de grote jongens meefietste en zonder materiaalpech had meegespeeld voor een plek op het podium. Maar al het mooie wat de koers zondagmiddag te bieden had, werd eindeloos overschaduwd door wat een 23jarige jongen uit Hallaar owas overkomen. De Hel van het Noorden heeft er zelden grimmiger uitgezien dan op zondag 8 april 2018.