Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vlaamse fictiereeksen steken massaal de grenzen over
Al halen we nog niet de status van de ‘Scandinavian noir’
Met Gevoel voor Tumor maakt alweer een Vlaamse fictiereeks de sprong naar het buitenland. En dat heeft alles te maken met kwaliteit, zo zeggen buitenlandse kopers van Vlaamse series. “Maar ‘Flemish’ is voor de buitenlandse kijker nog geen begrip. Daarvoor is het nog iets te vroeg.”
Salamander, Tabula Rasa, Beau
Séjour, Professor T. en zelfs series zoals 13 Geboden die we in eigen land nog niet te zien kregen: allemaal maken ze furore in het buitenland. Ook Gevoel voor Tumor, de tragikomische Eén-reeks rond een student geneeskunde die zelf kanker krijgt, is nu ook verkocht aan Nederland en de internationale distributeur Red Arrow.
“Vlaanderen levert tegenwoordig kwaliteit en op basis daarvan kopen wij series aan”, aldus Xiao Juan Zhou, CEO van de Canadese sales agent Attraction. “Wij hebben onder meer Code 37, 13 Geboden en De Bende van Jan De Lichte in onze portefeuille. Allemaal reeksen die we stuk voor stuk op hun kwaliteit hebben geselecteerd.”
Ook Walter Iuzzolino van Walter Presents, het bedrijfje dat series aankoopt voor het Britse Channel 4, prijst het niveau van Vlaamse producties. “Vlaams drama is verfrissend anders met een elegant laagje vernis waaronder een uitgekiend verhaal zit”, zegt Iuzzolino die zelfs zo ver gaat “Vlaanderen het nieuwe Scandinavië” te noemen, het wereldwijd geroemde kwaliteitslabel als het op donkere crimi’s aankomt.
Xiao Juan Zhou vindt dat laatste wat overdreven. “Aan ‘Vlaams’ of ‘Belgisch’ wordt door het publiek in het buitenland nog niet meteen een imago gekoppeld. Daarvoor is het succes nog te pril. Zelfs onder professionals staat wat uit Vlaanderen komt nog niet op dezelfde hoogte als een kwaliteitslabel van het genre ‘Scandinavian noir’. Vlaamse fictie wordt momenteel nog altijd reeks voor reeks op kwaliteit getaxeerd en al dan niet aangekocht.”
Globale tendens
Ook UGent-professor communicatiewetenschappen Stijn Joye ziet andere redenen voor de internationale opmars van Vlaamse tvfictie dan het feit dat ‘Vlaams’ een begrip zou zijn. “Vlaanderen profiteert mee van een globale tendens. Met de komst van platformen zoals Amazon en Netflix is iedereen op zoek naar nieuwe verhalen. Aangezien de vraag groot is, moéten streamingdiensten wel buiten de VS en Engeland kijken naar kleinere landen. Bovendien vormt onze taal, het Nederlands, niet langer een bezwaar. Vroeger moest je in Engelstalige territoria niet aankomen met ondertitels, maar dankzij Scandinavische series zoals
The Bridge en The Killing is het publiek daar gewoon aan geraakt.”
Joye onderstreept dat Vlaanderen sowieso in het zog van Scandinavië is meegesleept. “Tot de eerste reeksen die het goed deed in het buitenland, behoort Salamander. Niet toevallig een thrillerachtige serie in de trant van wat er uit Zweden en Denemarken komt.”
Interessante draai Ondertussen ziet hij wel een positieve evolutie. “We komen de Stijn Joye
Professor communicatiewetenschappen UGent
‘‘We komen de jongste jaren creatief uit de hoek en slagen erin een interessante draai te geven aan vertrouwde plots.’’
jongste jaren zeer creatief uit de hoek en slagen erin een interessante draai te geven aan vertrouwde plots. Neem nu De Dag.
In se gaat dat over een bankoverval, maar door er verschillende standpunten op los te laten, is er toch weer een boeiend hoekje af.”
Ook Xiao Juan Zhou onderstreept dat ‘net anders’-aspect van de Vlaamse tv-fictie. “Je merkt aan de straffe verhalen die jullie bedenken dat jullie Europeanen kunnen terugvallen op een rijke literaire traditie. Tegelijk stel ik ook vast dat er meer geld beschikbaar is voor fictie in Vlaanderen. De productiekwaliteit spat gewoon van het scherm af.”
Toch geeft de baas van Attraction ook nog wat raad mee aan onze vaderlandse fictie. “Vaak kunnen jullie series nog iets meer vaart gebruiken. En de toon is wel érg somber, hier en daar een lichtpuntje mag wel. Maar voorts: blijf trouw aan jullie identiteit.”