Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Teodorczyck gooit titelstrijd in Play-off 1 weer helemaal open
Anderlecht maakt indruk, maar coach Vanhaezebrouck countert nieuw geloof in titel
Hein Vanhaezebrouck had nog gezegd dat winst van zijn ploeg Club Brugge weleens aan het twijfelen zou kunnen brengen. En Anderlecht won, overtuigend. Waarop Vanhaezebrouck, van wie Luc Devroe bevestigde dat hij ook volgend seizoen nog coach is, na de match toch zijn best deed om de euforie te temperen. Maar feit is wel: Anderlecht doet weer mee voor de titel.
Het hing al voor de match in de lucht, zoals de Anderlechtfans tekeergingen: Anderlecht zou rechtstaan. Weer eens. En dat deed paars-wit ook. Met plots wel uitstekend en dominant voetbal. “Het was misschien wel onze beste eerste helft van het seizoen”, zei Hein Vanhaezebrouck achteraf. En hij kende daar de reden voor: “Nooit eerder hebben mijn spelers zo goed uitgevoerd wat we hadden afgesproken. Dit konden we ook al in een paar Europese matchen, maar nu kwam het er helemaal uit. En tegen een heel sterke ploeg als Club Brugge, chapeau. We creëerden zoveel kansen: uit combinaties, uit dominantie, uit de counter. En dan nog een goal uit een vrijstaande fase. Het was ook vooral door een gebrek aan maturiteit dat we de match niet eerder konden afmaken. Uiteindelijk moesten we wel wat inzakken, maar we gaven toch nauwelijks wat weg. En dan hadden we bij die goal van Diaby het geluk dat hij een heel klein beetje buitenspel stond én dat er een videoref was die het heeft gezien. Want dat deed hij tegen Gent met die fout op Spajic niet.”
Vanhaezebrouck zag ook dat zijn sterkhouders (eindelijk) waren opgestaan. “Dendoncker, Obradovic, Teodorczyk en Markovic… Ze hebben heel hard gewerkt. En Saelemaekers wordt stilaan een fenomeen. Die is nog maar 18 jaar, hé! Jammer dat we hem door een blessure misschien even kwijt zullen zijn.”
De explosie van vreugde toen Vertenten affloot, het was lang geleden in het Vanden Stockstadion. De oerschreeuw van Sels, hoe Dendoncker blééf dansen, Trebel die wild zwaaide naar alle tribunes: Iedereen mee uit het dak!. Boeckx die Teo in al zijn vreugde onstuimig omverkegelde… Ze wisten het, ze beseften het: Club is
nog niet af van Anderlecht. Al mocht dat achteraf niet al te luid worden gezegd.
Vooral coach Hein Vanhaezebrouck deed na de wedstrijd zijn uiterste om af te houden dat de titelkansen van Anderlecht door de zege fors zijn gestegen. Dat begon al met: “Club moet zich niet te veel zorgen maken, denk ik. Ik ga geen hallelujah roepen omdat we op vier punten komen.”
Vier redenen
Alsof hij zich had voorbereid, volgden wel daarna enkele redenen waarom Club toch dé grote favoriet blijft. “Ten eerste: wij moeten woensdag naar Standard en dan zaterdag naar Genk, twee zware verplaatsingen met telkens maar twee rustdagen ertussen. Drie of vier rustdagen maakt niet zo’n verschil, maar twee is te weinig, dat is wetenschappelijk bewezen.”
“Ten tweede: Club Brugge speelt nu twee keer na elkaar thuis. En heeft voor zijn volgende match drie dagen recuperatie.”
En hij had er nog eentje – reden nummer drie dus. “Misschien zijn we Saelemaekers, die na de botsing met Denswil vervangen moest worden, een tijdje kwijt. En misschien gaan we met zo’n korte recuperatie woensdag op Standard nog een paar jongens moeten missen. Bovenop de andere afwezigen.”
Ten slotte – puntje vier dus – had hij het bijna liever over de strijd om de tweede plaats dan over de titelstrijd. “Want die willen Gent en Standard ook. Dat wordt nog een hevige strijd.”
Dat Club nu misschien toch wel een beetje nerveus kan worden, lachte hij weg. “Het is nooit slecht, een beetje zenuwachtig zijn.” Maar oké, zoals dat dan heet focussen ze van match tot match. “Als de kloof na volgend weekend nog steeds dezelfde is, zou dat al fantastisch zijn. En dan gaan we nog een paar uitzonderlijke prestaties moeten neerzetten. Maar… Anderlecht heeft nóg gewonnen op Club, hé.”
Dan toch een béétje geloof. In de verte, in de catacomben, stonden nog supporters te zingen van Champion,
Champion. Zij geloven hun coach niet.