Genk en Gent kunnen niet scoren, Pozuelo mist reuzekans in blessuretijd

Een bezoekje van vader Edmilson aan Anderlecht zorgde vorige week voor veel commotie. Flirtte paars-wit weer met zijn zoon, Junior Edmilson (23), van Standard? Hein Vanhaezebrouck heeft alleszins een grote boon voor de dribbelaar, maar bij Anderlecht beseffen ze ondertussen dat Edmilson wegplukken uit Luik een heel moeilijke opdracht wordt.

De persconferentie van Hein Vanhaezebrouck en Matz Sels vond gisteren plaats in het Vanden Stockstadion en niet meer op het oefencomplex in Neerpede, zoals gebruikelijk. Dat is deels de schuld van Edmilson.

U moet weten: bij Anderlecht moeten journalisten soms lang wachten vooraleer een speler opdaagt voor een interview. De training loopt uit, dan volgt de verzorging, de maaltijd… Soms konden we uren wachten aan de receptie van het trainingscomplex en ondertussen zagen we de spelersmakelaars binnen en buiten lopen.

Zo liet Pieter Gerkens vorige week - ongewild - drie kwartier op zich wachten. Marc Coucke stoorde zich aan de persmeute in de inkomhal en hij had gelijk. Tijdens de wachttijd zagen de wakkerste journalisten namelijk exspeler Georges Heylens arriveren met vader Edmilson in zijn kielzog.

“Toevallig bezoekje”

Onze alarmbellen gingen meteen af, want Hein Vanhaezebrouck is allang een fan van Junior Edmilson. In de winter van 2016 stond de Belgische Braziliaan - die toen schitterde bij SintTruiden - boven aan zijn verlanglijstje bij AA Gent. Er was een akkoord op clubniveau, maar in laatste instantie koos Edmilson nog voor Standard. Hein was not amused en deed bij de Buffalo’s zijn beklag, intern en publiekelijk.

Ook nu houdt de coach nog steeds

van de speler. Hij is een jongen die met één actie een wedstrijd kan beslissen. Zulke types heeft Anderlecht te weinig en niet toevallig lonkte paars-wit in januari al. Toen Edmilson Junior vorige week ontdekte dat Edmilson Senior op Anderlecht was geweest, was hij wel

erg boos op zijn vader. In volle Play-off 1-strijd zorgt zo een link met de aartsvijand altijd voor commotie.

Papa Edmilson waste zijn handen nochtans in onschuld. Zijn 76-jarige vriend Georges Heylens, die hem ooit lanceerde bij Seraing, had hem toevallig uitgenodigd. “Georges wil een managementbureau oprichten”, legde Senior uit. “Hij vroeg me tijdens een etentje in het Brusselse of ik wilde participeren en daarna had hij toevallig een afspraak met Luc Devroe. Uit sympathie vroeg hij me mee. Mogelijk is er ergens interesse van Anderlecht voor Junior, maar daar is met geen woord over gerept.”

Wel: er is wel degelijk belangstelling van Anderlecht. Bij Standard beseffen ze dat ook. Voorzitter Bruno Venanzi liet zich zelfs al het volgende ontvallen: “Hij mag naar Anderlecht. Als de juiste prijs maar wordt betaald.”

In januari werd de transferprijs nog geraamd op vijf miljoen, met een percentage voor zijn ex-club STVV. Edmilson heeft op Standard wel maar één jaar contract meer, tot juni 2019. De Rouches deden hem wel een nieuw en meerjarig voorstel, maar pas na de play-offs beslist de dribbelaar of hij daarop ingaat.

Wellicht niet, want Edmilson voelt zich klaar voor een transfer. Al voelt de flankspeler met vijf goals en drie assists in 28 duels meer voor een transfer naar de Spaanse Primera División - zijn droomcompetitie - dan voor een overgang naar Anderlecht.

Gevoelig

Bij paars-wit begrijpen ze dan ook dat deze transfer bijna een mission impossible wordt. Marc Coucke catalogeerde de berichtgeving op Twitter zelfs al onder de noemer van “fake news”. Die term was te fors, maar Luc Devroe kan ook geen wonderen verrichten.

Ten eerste is er de hoge prijs en ten tweede ligt een overgang van Standard naar Anderlecht altijd hypergevoelig. Een deel van de Anderlecht-supporters aanvaarden die spelers nooit. Jovanovic, Mbokani en zeker Defour: ze hadden er allemaal last mee. De enige die aan de toorn van die fans ontsnapt, is Adrien Trebel. Die maakte ooit oorlog om te vertrekken in Luik.

Edmilson daarentegen stuurde in januari 2016 nog en duidelijke tweet de wereld in waarom hij AA Gent in de kou liet staan. “Ik kies voor Standard, de club van mijn hart”, luidde het. Met de Luikenaars was er toen nochtans geen akkoord, maar zijn bestemming moest en zou Sclessin worden. Standard stuurde hem al jeugdspelertje ooit weg en hij zou terugkeren om er zich daar bewijzen. Om dan twee jaar later voor Anderlecht te kiezen?

Wij zijn alvast benieuwd of vader Edmilson nog eens langskomt op Anderlecht. De kans lijkt ons klein en als het gebeurt zullen wij, journalisten, het niet meer kunnen waarnemen.