Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Lotto in luxe naar Luik
Knecht Jelle Vanendert (3e) klimt sneller dan kopman Tim Wellens (7e) op Muur van Hoei
Jelle Vanendert
“Ik probeerde er net een lange sprint van te maken voor Tim, zodat ik de echt snelle mannen zou kunnen elimineren.”
Tim Wellens
“Jelle ging voor mij werken, maar blijkbaar is hij in de slotfase van gedacht veranderd. Dat was niet de afspraak.”
Wat een contrast met het Vlaamse voorjaar bij Lotto-Soudal, waar Tiesj Benoot er moederziel alleen voor stond in de finales. Na de zege van Tim Wellens in de Brabantse Pijl en zijn sterke prestatie in de Amstel klom Jelle Vanendert gisteren op de Muur van Hoei naar een podiumplaats. Met ook een sterke Wellens en een indrukwekkende Benoot lijken de troepen van Marc Sergeant meer dan gewapend voor Luik Bastenaken - Luik zondag.
Het was indrukwekkend hoe Jelle Vanendert al vanaf de Muur van Hoei de kop nam in de achtervolging op de Duitser Maximilian Schachmann, de laatste overblijver van de vluchters. Alleen Alaphilippe en Valverde raakten hem nog voorbij. “Ik probeerde er een lange sprint van te maken voor Tim Wellens, op die manier wou ik de echt snelle mannen elimineren”, aldus Vanendert. “Op 200 meter van de meet keek ik achterom en keek ik recht in de ogen van Alaphilippe, dus wist ik dat Tim niet meer in mijn wiel zat. Toen dacht ik zelf aan winnen, maar in de slotfase waren mijn benen op.”
Wat als hij meteen voor zichzelf had gereden en minder kopwerk had gedaan? “Ik weet niet of dat een verschil zou hebben gemaakt”, zegt de 33-jarige Limburger. “Dit is mijn favoriete koers. Ik ben de Muur opgereden zoals ik wou, op mijn tempo. Ik heb goed kunnen doseren, hield nog wat krachten over tot de laatste bocht en dan ging ik vol door. Indien ik iets later op kop van het peloton zou zijn gekomen, was ik misschien tweede geworden. Maar winnen zat er niet in. Het was ook een lastige koers, in tegenstelling tot de vorige jaren werd er serieus aangevallen. Dan is het in de finale vaak ieder voor zich.”
Tim Wellens kon zijn ploegmaat niet volgen en werd zevende. Met een blik op onweer reed hij na de finish meteen naar de ploegbus. Een kwartier later was hij nog steeds ontgoocheld. “Ik had goede benen en Jelle ging voor mij werken. Maar blijkbaar is hij in de slotfase van gedacht veranderd en zijn eigen kans gegaan. Dat was niet de afspraak. Maar hij was sterk, natuurlijk. Tja, het is nu zo. Finaal komt iedereen wel op de juiste plaats terecht op de Muur en de laatste 200 meter waren er voor mij te veel aan. Maar ik ben klaar voor zondag, dat is een andere koers.”
Herman Frison begreep de ontgoocheling van Wellens. “Maar laten we vooral blij zijn. Hoelang is het geleden dat er nog een renner van Lotto-Soudal op het podium stond? Dat is geleden van de zege van Philippe Gilbert
(in 2011, red. ). En Tim dan nog zevende. Als team waren we supersterk. Tosh Van Der Sande en Tomasz Marcynski reden in de aanval en Tiesj Benoot heeft zich opgeofferd in de finale.”
Vol vertrouwen
Dat moest ook. “Anders waren de vluchters voorop gebleven”, zegt Benoot zelf. “Tim en Jelle zeiden dat ze super waren. Dan heb ik niet getwijfeld en heb ik bijna in mijn eentje het gat toegereden. Ik heb bewezen dat de Amstel vorige zondag een offday was. Het ging nu al veel beter en zondag zal ik nog beter zijn. Ik wil nog een laatste keer knallen vooraleer een verdiende rustperiode in te bouwen. In dienst van Tim en Jelle, maar misschien ook voor mezelf. Luik is een andere koers. Het is een pluspunt dat we met meerdere pionnen kunnen spelen. In het Vlaamse voorjaar stond ik er door omstandigheden vaak alleen voor. Nu zitten we in een luxepositie en daar moeten we van profiteren.”
Lotto-Soudal start zondag dan ook vol vertrouwen in Luik - Bastenaken Luik. Zeker met een herboren Vanendert, die precies de vorm heeft teruggevonden zoals in 2011 toen hij de Pyreneeënrit won in de Tour of zoals toen hij een jaar later tweede werd in de Amstel. Daarna ging het een pak minder, ook door knieperikelen. Maar een koerswijziging in de trainingen rendeert nu. Minder duur en meer intensiteit, luidde het motto.
“Dit is mijn favoriete week. Ook zondag heb ik een vrije rol, maar zal ik ook werken voor Tim en Tiesj. Zij zijn supersterk en het is een kwestie van tijd dat zij hier of in Luik zullen winnen.”