“Ik was ervan overtuigd dat Nibali nog voorop reed”

Julian Alaphilippe zaagt bij zijn derde poging troon van Valverde in Hoei middendoor

Er was er dan toch één die Valverde kon kloppen. Al wist Julian Alaphilippe (25) niet eens dat hij de nieuwe koning was geworden toen hij aan het einde van de eindeloos klimmende Chemin des Chapelles in Hoei was gekomen. “Ik was in de waan dat Vincenzo Nibali nog voorop reed. Vandaar dat ik geen zegegebaar maakte.”

Het typeert Julian Alaphilippe, een zondagskind à la Peter Sagan die zonder stress geboren lijkt, dat hij niet eens wist dat hij gewonnen was. Maar natuurlijk was het geen toeval dat het de 25-jarige Fransman was die de troon van Valverde gisteren doormidden zaagde. Nadat hij drie jaar geleden tweede was geworden in de Waalse Pijl en Luik - Bastenaken - Luik, noemde El

Imbatido Alaphilippe immers al zijn troonopvolger. De zoon van een 77-jarige orkestleider is de eerste Franse winnaar van de Waalse Pijl sinds 1997, toen Jalabert voor de tweede keer het snelst boven was in Hoei.

En zeggen dat de voormalige veldrijder in eigen land jarenlang onder de radar bleef, hoewel hij acht jaar geleden toch zilver pakte op het WK en twee jaar op rij Frans beloftekampioen cyclocross werd. Het was de vroegere Quick-Step-verzorger Johan Molly die ploegmanager Patrick Lefevere de ruwe diamant uit de buurt van Montluçon tipte. Hij had hem aan het werk gezien bij de intussen opgedoekte Franse ploeg van het leger, Armée de Terre. Alaphilippe werd daarop ondergebracht bij IhNed, de toenmalige Tsjechische jeugdploeg van Lefevere.

Sinds zijn Ardennenoffensief van 2015 draait Alaphilippe al rond die eerste grote zege heen. “Vorig jaar kon hij net zo goed wereldkampioen zijn geworden in Bergen, maar in de finale maakte hij een tactische blunder”, zegt Patrick Lefevere, die zijn goudhaantje gewoon zichzelf laat zijn. “Julian? Dat is een cowboy, hé. Neen, serieus: ik vergelijk hem weleens met een vogeltje dat op een tak zit en ongedurig alle kanten opkijkt. Hij lijkt een beetje hyperactief, zoals Paolo Bettini vroeger, al is Julian wel meer speelvogel. En hij mág dat bij mij zijn. Steek hem in een harnas, zoals bepaalde teams die er een ijzeren discipline op nahouden zouden doen, en hij gaat dood. Maar we sturen hem natuurlijk wel als renner, zodat het geen toeval is dat het hier raak was. En Julian is ook heel respectvol. Toen zijn contract vorig jaar afliep, zat zowat heel Frankrijk achter hem, maar geen haar op zijn hoofd dat eraan dacht om te verkassen. Hij was niet vergeten dat we hem na zijn val in de Ronde van het Baskenland en een operatie aan de knie

voldoende tijd hadden gegeven om te recupereren.”

Taal van de pedalen

Alaphilippe won dan wel al onder andere de Amgen Tour of California, een klimtijdrit in Parijs - Nice vorig jaar en de eerste twee etappes van de Ronde van het Baskenland, maar hij had grotere ambities.

“Vorig jaar ontbrak enkel die grote zege”, zegt Alaphilippe. “In Milaan-Sanremo was ik derde in een sprint met Sagan en Kwiatkowski. In de Ronde van Lombardije was ik de beste na een ontketende Nibali... 2017 was zo bezien mijn beste jaar ooit, maar dit is eindelijk mijn eerste echt grote zege”, stelt de nieuwe heerser van Hoei. “Het is het bewijs van mijn vooruitgang. Ik voelde vanochtend al dat het mijn dag kon worden. Al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk moest ik op de Muur voorbij Valverde, een man naar wie ik opkijk. En die met Movistar een ijzersterk team heeft, dat we beetje bij beetje sloopten. We speelden het met zijn allen heel slim. Altijd hadden we iemand mee in de ontsnapping. Zoals Maxilian Schachmann in de laatste vlucht. En dan deed Pieter Serry op de Côte de Cherave een fantastische inspanning. In de afdaling voelde ik dat ik goed was, zelfs al was de inspanning heel intens. De laatste drie à vier kilometer kwam Bob Jungels mee aan de leiding. Samen met Philippe Gilbert bracht hij me perfect naar de voet van de Muur. En dan heb ik me echt geconcentreerd op mijn eigen inspanning. Zonder rekening te houden met wie voor mij zat, of achter mij. Ik wist zelfs niet dat Nibali al ingelopen was. Onder het tempo van Jelle Vanendert werden er achter mij heel wat de keel dichtgeknepen. En daarna heb ik in de laatste meters de anderen zo veel mogelijk pijn proberen te doen. De taal van de pedalen laten spreken. Zo win je de Waalse Pijl vóór Valverde, wat deze eerste grote zege meteen ook speciaal maakt. En als het aan mij ligt, dan doe ik dat zondag nog eens over in Luik - Bastenaken - Luik. Maar daar denk ik pas vrijdag tijdens de verkenning voor het eerst aan. Eerst wil ik met de hele ploeg genieten van deze bijzondere dag.”