Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Saturday Night Fever in Sint-Amands
Inwoners het minst tevreden over het uitgaansleven
In de donkere straten van SintAmands zijn alleen de bankfilialen verlicht. Aan de op één na beroemdste Scheldebocht valt na de zoveelste prachtige zonsondergang niet bijster veel meer te beleven. Dat vinden althans de inwoners van Sint-Amands zelf. Slechts 16% van hen is tevreden over de lokale uitgaansmogelijkheden. Nergens in de provincie is dat cijfer zo laag. Maar er is hoop op beterschap, ontdekten we toen we er zaterdagavond op de lappen gingen.
Het is 19u op zaterdagavond en Wim Cuyt staat nog in een versleten T-shirt van de lokale Chiro tussen de zagen en de slijpschijven voor café De Waggel. De kroeg, die al héél lang aan de rand van Sint-Amands ligt, op de baan naar deelgemeente Oppuurs, krijgt een totale makeover. Wim, die tot voor kort langdurig werklozen omschoolde tot fietsherstellers, nam het café over van zijn schoonvader Marc Vanhoomissen, die van zijn pensioen wil gaan genieten.
Naast de zaak loopt de spoorlijn van Dendermonde naar Puurs waarop alleen nog op speciale momenten een toeristische stoomtrein passeert. “In de zomer komen er veel fietstoeristen af op ons terras. En ik reken ook wel op de jeugd en sympathisanten van de Chiro van Sint-Amands. Ik ben nog altijd een van de kookouders.”
Toen hij zelf nog bij de Chiro zat, bleef Wim hier vele nachten plakken, uiteindelijk ook aan de dochter van de cafébaas. “We mikken op het weekend van Hemelvaart voor de feestelijke heropening”, zegt hij terwijl hij het zaagsel van zijn kleren veegt en een paar planken uit de weg duwt. “Kom maar af!”
Petanquen in de fuifzaal
Er zijn drie gemeentes in Vlaanderen waar het nóg erger is – wie wil gaan feesten in Landen, Begijnendijk of het bruisende Oostrozebeke neemt best zijn eigen discobar mee – maar nergens in de provincie Antwerpen blijven de inwoners meer op hun uitgaanshonger dan in Sint-Amands.
Vroeger was er nog een feestzaal achter café Plaza in de Winkelstraat, maar die is afgekeurd door de brandweer. Uitbaters Mil en Magda hebben in de zaal dan maar een petanquebaan aangelegd. Vandaag was er een toernooi. Het begon om 10u vanochtend, maar dik tien uur later zit het café nog altijd goed vol met de stevig gesausde volhouders. Rond de biljarttafels en onder de ingekaderde truitjes van de ondertussen gestopte profrenner Kevin Seeldraeyers zit en staat een dertigtal aanwezigen, bij wie vijf vrouwen en bijna allemaal 50plussers. Naar een lief zal het jongere volk hier vruchteloos komen zoeken.
Goedkoop bier vind je dan weer wel. “1,60 euro voor een pintje, dat vind je in de stad niet meer, hè?”, lacht een rood aangeschoten duivenmelker luid. “Wij vertrekken nooit voor iedereen elkaar minstens één keer getrakteerd heeft.” Hij wijst naar het café. “Spijtig van dat jong volk. De jeugd gaat niet meer uit, hè. Er is ook bijna niks meer. Vroeger had je in een straal van vijftig meter rond de Plaza alleen al vijf andere cafés. Nu blijft alleen dit over.”
Drum&bass
Maar er is hoop. Vorig jaar heeft de gemeente een nieuwe polyvalente feestzaal geopend. In De Nestel is het vanavond bijzonder druk op de parking. Eén zaal is afgehuurd voor een trouwfeest, de andere voor een verjaardagsfuif. De parking, niet voorzien op zo veel feestgedruis, overstroomt. “Het loopt goed”, zegt coördinator Mario Michielsens. “We houden de huurprijzen laag voor de inwoners en voor erkende verenigingen is het nóg goedkoper. De drank krijgen ze tegen brouwersprijzen. 40 cent voor een fles water, daar kun je niet voor sukkelen. De 28ste organiseren jongeren uit het dorp hier een drum&bass-fuif.”
Loungen op het dakterras
In café Emile V. op de Kaai zitten de enige tieners die we vanavond zullen tegenkomen. Robin (19) en Rune (18) zijn opgetogen met De Nestel én met dit nieuwe café, pas open sinds juni vorig jaar. “Tot dan was er in Sint-Amands niks voor ons”, zegt Robin. “We moesten uitgaan in Puurs, twintig minuten fietsen door de velden. Nu blijven we geregeld in het dorp op zaterdagavond.”
Cafébaas Ivan Delcroix is geboren en getogen in Sint-Amands. Zijn grootvader, ‘den Blak’, had vroeger ook een café in het dorp. “Als het mooi weer is, heb ik mijn terras”, zegt Ivan. “Toeristen genoeg dan. In de winter is het een ander paar mouwen.”
Hij profileert zich met een kaart met meer dan 150 bieren. “En toen in Oppuurs het laatste café de deuren sloot, heb ik speciaal voor de mannen van hun biljartclub een biljarttafel gekocht. Nu komen ze naar hier.”
Hij neemt ons mee naar het dakterras. “Voilà, het schoonste zicht van heel Klein-Brabant”, wijst hij naar de Scheldebocht. “Vroeger zat hier een zaak waar ze je rond etenstijd buiten kegelden als je alleen maar iets wilde drinken. Die tijd is voorbij.”
Op het terras wil hij een loungesfeer creëren, ook in de donkere uren. “Voor de jongeren van het dorp. Voor hen is het toch veel veiliger wanneer ze in het holst van de nacht niet meer de baan op moeten.”
Duivenmelker
“Vroeger had je in een straal van vijftig meter rond de Plaza nog vijf andere cafés. Nu zijn er in heel het dorp nog maar drie.”
Ivan Delcroix
“Voor de jongeren van het dorp is het toch veel veiliger als ze in het holst van de nacht niet meer naar Puurs moeten.”