Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb Hassane leren strijken, hij zal zijn plan wel trekken”
Mechelse mama van Bandé neemt afscheid van haar goaltjes-/hartendief
De grote dag is daar. Hassane Bandé neemt afscheid van KV Mechelen en verhuist naar Amsterdam, vanaf volgende week traint hij al met Ajax. De 19-jarige Burkinees stal het voorbije seizoen de harten van heel KV, maar niemand zal hem harder missen dan zijn Belgische pleegmama Gerd. Voor ze hem uitwuift en een traantje wegpinkt, blikt ze terug op een ongelofelijk jaar, waarin ze met haar nieuwe zoon lief en leed deelde. “Toen Ferrera ontslagen werd, kwam hij wenend thuis.”
“Een jaar geleden vroeg Marianne (de social coach
van KV, red.) of ik een speler in huis kon nemen. Mijn zus had dat al eens gedaan met Leal, maar omdat ik heel goed Frans kan en vlak bij het stadion woon, kwamen ze nu bij mij terecht. Ik heb wel overlegd met ons Joke, die nog thuis woont, maar eigenlijk heb ik eerst ja gezegd en dan pas nagedacht. (lacht) Ik had Hassane zelfs nog niet gezien, hij was na zijn test al terug naar Burkina Faso. Ik zei wel direct: Als het niet klikt, langs mijn of zijn kant, moet je een oplossing zoeken. Maar toen ik hem begin juni ontmoette, viel dat geweldig mee. Ik haalde hem af aan het stadion en hij was direct heel lief. Ik polste natuurlijk naar zijn ouders, zijn broers, zijn studies, maar ik zei: Als ik te veel
vragen stel, zeg je het maar. Zijn antwoord: C’est normal que tu veux savoir, tu es ma mère maintenant. (glimlacht) Zo is hij, heel eenvoudig. En totaal niet verlegen, al zegt hij zelf van wel. Ook met mijn drie kinderen klikte het direct. Ik had vooraf wat schrik, maar was meteen gerustgesteld.”
***
“Hij paste zich ook enorm aan. Hij heeft nooit gezegd Dat lust ik niet, hij heeft alles gegeten. Op de Gouden Schoen, waar ik mee naartoe mocht, vroegen ze hem wat hij het meest apprecieerde aan de Belgische keuken. Soep, zei hij. (glimlacht) Dat kende hij nog niet, maar omdat hij dat lekker vond, maakte ik om de twee dagen verse soep. Hij heeft wel méér dingen leren kennen. Zo zag hij voor het eerst sneeuw, dat vond hij echt wauw. En na de zege in Oostende is de spelersbus speciaal voor hem op de dijk gestopt, de zee had hij ook nog nooit gezien. Op het vlak van religie was er natuurlijk ook een verschil. Hassane is moslim, ik overtuigd katholiek. Maar we hebben vaak over geloof gepraat, altijd op een respectvolle manier. Zelf geef ik godsdienst in het derde middelbaar, in het Frans. Toen het over de verschillende religies ging, is hij met mijn leerlingen komen praten over de islam. Wat vind je van dat terrorisme, vroeg iemand, en dan zei hij: Dat heeft niks met geloof te maken, dat is politiek. Toen hij zei dat je, om in de hemel te komen, goed moet leven en moet bidden tot Allah, vroeg een leerling: Tot Allah, niet tot God? Dan zei hij: Wat is Allah in het Frans? Dieu – hetzelfde dus. Het maakt dus niet uit tot welke religie je behoort. Hij heeft toen wel indruk gemaakt.”
***
“Ik was alleen wat ongerust omdat Hassane enorm veel sliep. Na de training deed hij meteen een dutje en als ik van school kwam, lag hij nog te slapen. (glimlacht) En ‘s avonds kroop hij al om tien uur in zijn bed. Maar Danny
(Sidibe, zijn manager, red.) zei dat dat normaal was, dat zo’n jonge gast moet recupereren. Als hij niet sliep, keek hij tv. Hij leerde hier Netflix kennen en ik heb speciaal voor hem een abonnement op Play Sports genomen. Ook een extra tv gekocht want ons Joke en haar vriend wilden niet altijd voetbal zien. Hassane keek naar alle matchen, maar vooral die van Real Madrid, voor Ronaldo en Benzema. Van heimwee had hij totaal geen last. Hij belde wekelijks met zijn mama, maar hij was nooit down als hij haar had gehoord. Hij is dan ook altijd heel volwassen geweest. Op zijn achtste is zijn papa gestorven, dat heeft ermee te maken. Plus: van zijn mama mocht hij nooit voetballen. Hassane was een slimme, ze wilde dat hij ging studeren. Hij heeft daar echt voor moeten vechten en nu is hij gefixeerd op dat ene doel: het waarmaken. Hij is naar België gekomen en heeft daar geen spijt van. Je vis
mon rêve, zegt hij dan.”
***
“Plots liep het los, maakte hij de ene goal na de andere. Ook voor mij was dat heel gek. Ze hadden mij gezegd: hij is een jong spelertje dat een jaar met de beloften komt meedoen, om nadien verder te groeien. Ik had geen speler van de eerste ploeg in huis genomen, hè. (grijnst)
Voor Hassane was het maar normaal dat hij in de selectie zat, dan mocht invallen en ook begon te scoren. Maar ik vond dat waanzinnig. Ik sta in de tribu-
‘Mama’ Gerd ‘‘Ik heb alleen maar vriendschap van hem gehad. Hij laat nu een leegte achter. Ik zal hem nog geregeld opzoeken en omgekeerd ook, we blijven toch zijn Europese gezin. Een nieuw gezin in Amsterdam wou hij niet, hij wil nu alleen op appartement.”
ne met mijn kinderen en toen ik hem die eerste goal zag maken, voelde ik pure trots, ook al was ik niet zijn echte mama. Die eerste keer pinkte ik zelfs een traantje weg. De aandacht nam ook toe. Het ene na het andere artikel verscheen, wij moesten hem dan vertellen wat er stond. (glimlacht) Gelukkig was het allemaal positief. Zelf moesten we onze privé wat afschermen want journalisten begonnen te bellen, en doordat ik hem na de match altijd opwachtte, klampten supporters me aan. Het ging niet om mij, hè, het ging om Hassane. Ik had hem trouwens even graag gezien als hij bij de beloften had gespeeld. Maar dat succes maakte het nog mooier. Ineens mocht hij ook naar de nationale ploeg. Hij kon het niet geloven, hij wou dat eerst zwart op wit op papier. Het was goed dat hij toen nog eens terug kon naar Burkina, om z’n echte moeder te zien. Omdat ze geen Frans kan, heb ik haar helaas zelf nooit kunnen spreken.”
“De telefoontjes van clubs en managers liepen ook binnen. Zelfs bij mij, maar ik zei: Sorry, daar kom ik
niet in tussen. Hassane werd ook vaak gebeld, maar hij verwees altijd beleefd door naar z’n manager. We wisten wel dat hij ging vertrekken. En de directeur van Ajax legde dan uit dat hij best niet té hoog sprong, dat Ajax de juiste stap was. Hij kon ook naar Engeland of Spanje, maar het belangrijkste was dat hij kon spelen. En ja, met de transfer was veel geld gemoeid… Toen hij pas had getekend, hadden we kaarten gekregen om eens te komen kijken. Maar toen we onderweg waren, belde Ajax plots – dat we voorzichtig moesten rijden, met hem in de auto, want het sneeuwde en de wegen lagen slecht. Ik zei al lachend tegen Hassane:
Het zal wel, er zit hier 8,5 miljoen in de wagen. (grijnst)
We zijn dan toch maar teruggekeerd. Ik grapte ook
eens: Als jij hier kwam, was jij de arme en ik de rijke, nu
is het omgekeerd. Maar hij is zich door dat geld zeker niet anders gaan gedragen. Yannick Ferrera had hem
al gezegd: Alleen als je er nuchter bij kunt blijven, ga je een mooie carrière maken. Dat heeft toen indruk op
hem gemaakt.”
“In de winter liep het voor Hassane minder, scoren lukte niet meer. Transferkoorts, zei iedereen, maar het klikte gewoon niet met Jankovic. Hij voelde geen vertrouwen en daar had hij het heel moeilijk mee. Toen hij rood kreeg tegen Club Brugge – voor natrappen, maar dat was onterecht – deed Jankovic er nog een schep bovenop, daar was hij echt niet goed van. Jankovic had niet het aanvoelen dat Ferrera wel had. Dat Yannick ontslagen werd, vond hij dan ook heel erg, hij is toen na de training wenend naar huis gekomen. Yannick had zich echt over hem ontfermd. Hij is hier eens geweest om kennis te maken en liet dan zijn nummer achter voor als ik nog vragen had. Hassane had geen betere trainer kunnen hebben. Al vond hij Van Wijk ook meteen een goeie. Van Wijk gaf hem opnieuw vertrouwen en toen begon hij weer te scoren – zo simpel kan het zijn. Ja, Van Wijk was kritisch na die eerste match en sprak over peutertuinvoetbal, maar dat werd uitvergroot. Hij heeft dat nadien gekaderd tegenover Hassane en toen heeft hij ook beloofd dat hij zou blijven, om KV Mechelen in eerste klasse te houden. Jammer genoeg is dat niet gelukt. Toen weende hij ook, maar was hij niet alleen. (glimlacht) Diezelfde avond hebben we dat thuis wel doorgepraat, met ook Trova en Abou erbij (Boni en Ouattara, zijn vrienden die in december tekenden, red.). Mooi om zien. Intussen begint het te wegen dat Hassane geen wedstrijden kan spelen, maar hij is blij dat hij nu eindelijk naar Ajax kan. Dan kan hij de manier van spelen toch al leren kennen.”
“Natuurlijk ga ik hem missen… Hij heeft hier een jaar gewoond, er waren nul komma nul spanningen, ik heb alleen maar vriendschap van hem gehad. Hij laat nu een leegte achter. Ik zal hem nog geregeld opzoeken en omgekeerd ook, we blijven toch zijn Europese gezin. Een nieuw gezin in Amsterdam wou hij niet, hij wil nu alleen op appartement. Geen probleem, hij zal zijn plan wel trekken. Ik heb hem wel verwend denk ik, maar hij ruimde spontaan mee de tafel af, deed zelf zijn was en ik heb hem – op zijn vraag – leren strijken. Koken gaat hij nog leren, maar een eitje kan hij toch al bakken. (grijnst) Dat loopt allemaal wel los. En hij zal ook niet op het slechte pad geraken. In de Mechelse cafés kennen ze hem niet, in een heel jaar is hij letterlijk geen enkele keer weggeweest. Hij zit liever thuis. Nu zijn Nederlands nog wat verbeteren, maar voor Ajax is Engels ook goed. En door met Pedersen te babbelen en dankzij de ondertitels op Netflix is zijn Engels toch al fel verbeterd. Ik hoop natuurlijk vooral dat hij schittert op het veld. Hij is pas echt gelukkig als hij speelt. Kan dat niet, dan sluit hij niet uit dat hij ooit terug bij KV Mechelen komt spelen. In dat geval kan hij altijd bij mij terecht. Een nieuwe Hassane neem ik nu toch niet in huis. Dat kan alleen maar tegenvallen.”