Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ja, ik zou het opnieuw doen, maar ik zou het anders aanpakken”
wil blijven proberen een brug te slaan met de Joodse gemeenschap KRIS PEETERS
specifieke: 170 nationaliteiten, verschillende gemeenschappen… Van toen ik aanvaard heb om de lijst in Antwerpen te trekken, heb ik gezegd dat ik een verbindende rol wil spelen en de gemeenschappen dichter bij elkaar wil brengen. Ik wilde een brug slaan naar de Joodse gemeenschap. Daarom heb ik haar een plaats op de lijst aangeboden. Aron Berger is door de gemeenschap zelf naar voren geschoven. Wij hebben op voorhand alle gevoelige punten, zoals de relatie man/vrouw en het onverdoofd slachten, met hem doorgenomen en hem geconfronteerd met zijn uitspraken uit het verleden. Op veel vlakken was hij tot andere inzichten gekomen, zo verzekerde hij ons. Zo had hij er geen enkel probleem mee om met holebi’s op een lijst te staan. Het is toch niet niks dat een man uit die gemeenschap zo’n stap zet.
U kon toch weten dat zijn kandidatuur controverse zou uitlokken. Identiteit en integratie zijn gevoelige onderwerpen.
Dat is zo, maar als je bruggen wil bouwen, loop je risico’s. Ik dacht dat het risico in Antwerpen klein zou zijn. Antwerpen gaat met deze problematiek anders om dan pakweg Jabbeke.
Maar staan de chassidische joden niet te ver af van de principes en de waarden van deze samenleving? Bart De Wever zei ook dat, als je de gevoeligheden in Antwerpen een beetje kent, je zoiets niet doet.
Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Deze man was door zijn hele gemeenschap gemandateerd als vertegenwoordiger en hij was bereid met ons mee te denken. Hij had een koploper kunnen worden. Dat is toch positief! Als zo iemand halverwege de brug komt en jij staat aan de andere kant, dan moet je hem tegemoetkomen. Het is de allereerste keer dat een chassidische jood die stap zet.
U wilde dus eigenlijk een pionier zijn in de Antwerpse stadspolitiek?
Ik ben ervan overtuigd dat de politieke discussies altijd eerst in Antwerpen worden gevoerd. Politieke innovaties zijn altijd in Antwerpen ontstaan en hebben dan pas in de rest van Vlaanderen ingang gevonden. Iedereen in Antwerpen zou het moeten toejuichen dat een gemeenschap die zo lang in isolement heeft geleefd nu naar buiten treedt. Maar goed, het was een inschattingsfout. Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Ik verwijt niemand iets.
Wilde u niet gewoon extra stemmen werven?
Stemmen halen bij verkiezingen is natuurlijk heel belangrijk, maar de gesprekken met vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap gingen niet over wie ons veel stemmen kon bezorgen. Dat is pas aan bod gekomen bij het voorstel om Aron Berger op de lijst te zetten. Volgens onze gesprekspartners geniet hij veel vertrouwen in de Joodse gemeenschap. En daardoor kon hij een belangrijke electorale inbreng hebben. Maar dat was niet prioritair.
Behalve de verontwaardiging over het handen schudden en de verdenking van stemmentrekkerij, liep ook uw communicatieplan niet helemaal gesmeerd.
Dat is waar. Ik was ook liever niet om 6u ’s morgens wakker gemaakt met het nieuws dat Joods Actueel heeft bekendgemaakt dat er een chassidische jood op de CD&V-lijst zou staan.
En toen het nieuws toch was uitgelekt, heeft u uw plannen niet aangepast. Waarom hebt u eigenlijk niet meteen duidelijkheid gebracht?
Ik kon niet anders. De Joodse gemeenschap liet zich niet opjagen door de heisa. Aron wilde overleg plegen met de rabbijn en communiceren als hij er klaar voor was. Ik kon hem er niet van overtuigen om een crisiscommunicatie op te zetten. Eigenlijk was het best confronterend en leerrijk, die bedachtzaamheid van de Joodse gemeenschap. Als je dat vergelijkt met de snelheid waarmee politici Aron Berger meteen veroordeelden... Pas in de nacht van dinsdag op woensdag heeft hij een brief geschreven met zijn volledige standpunt. Daarin geeft hij aan dat hij in bepaalde situaties wel een hand wil geven aan een vrouw als hij anders dreigt niet
respectvol te zijn. Maar toen ik hem zei dat hij wellicht zou worden uitgedaagd door journalisten, haakte hij af. Hij kon niet voortdurend voor de camera handen staan schudden met vrouwen. Dat zou hem compleet ongeloofwaardig hebben gemaakt in zijn eigen gemeenschap. Uiteindelijk heeft hij zelf afgehaakt.
Wist u eigenlijk iets van het vonnis dat tegen hem was uitgesproken.
Nee, dat heb ik van jullie vernomen. Ik heb Aron er woensdagmorgen mee geconfronteerd. Ik had dat vonnis kunnen gebruiken om de samenwerking op te blazen, maar dat heb ik niet gedaan. Uit respect voor de man. Hij had het al hard genoeg te verduren. En ook omdat ik wil verder werken met de Joodse gemeenschap.
Bedoelt u dat op zoek gaat naar een andere Joodse kandidaat voor de CD&V-lijst?
Nee, niet meteen. Laat het stof nu maar even neerdalen.
Maar u zou het opnieuw proberen, zelfs na wat u nu hebt meegemaakt?
Ja, maar ik zou het heel anders aanpakken. Nu had ik aan mijn voorzitter wel verteld dat ik een Jood een plaats op de lijst zou geven, maar niet gezegd dat hij uit de chassidische gemeenschap kwam. Ik vind nog altijd niet dat ik aan Wouter Beke toestemming moet vragen voor elke kandidaat, maar ik zou nu wel beter communiceren en meetings organiseren met meer mensen. Of dat voldoende zou zijn geweest om het project te doen slagen, weet ik natuurlijk ook niet. De reacties, ook uit mijn partij, waren meteen heel erg afwijzend.
Waarom bent u Aron Berger dan zo lang blijven verdedigen?
Zoals ik al zei: Vlaanderen heeft niet dezelfde uitdagingen als Antwerpen. Daar leeft de problematiek van verschillende gemeenschappen. Maar ik mag binnen mijn partij niet alleen rekening houden met Antwerpen. Ik moet rekening houden met heel Vlaanderen. Ik heb natuurlijk veel begrip voor alle vrouwen die het denigrerend vinden dat hun uitgestoken hand wordt geweigerd omdat ze vrouw zijn. Ik kan me voorstellen dat dit verschrikkelijk is.
En wat nu? De kritiek op u was ongemeen hard, ook vanuit uw eigen partij.
Dat heb ik vastgesteld, ja. Maar net voor de verkiezingen staat iedereen altijd op scherp. En de uitdaging in Antwerpen is groot. Als je niet tegen die kritiek kunt, moet je niet naar Antwerpen komen, denk ik. Het is hier part of the game. Natuurlijk zou ik liever hebben dat er positief over mij geschreven wordt, maar als ik hier niet tegen kan, was ik in het mooie Puurs moeten blijven en lijstduwer moeten worden.
U hebt toch geen spijt van uw verhuis naar Antwerpen?
Absoluut niet. Ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt, maar dat heb ik bewust gedaan. De politieke innovatie gebeurt in Antwerpen. Daar wilde ik deel van uitmaken.
En nu heeft u het burgemeester Bart De Wever wel erg gemakkelijk gemaakt? Hij wint de verkiezingen met de vingers in de neus.
Dat denk ik niet, maar het is voor mij vanuit strategisch oogpunt interessant dat hij zelf denkt dat het gemakkelijk wordt. (lacht)
En u zegt dus nog altijd met evenveel aplomb dat u burgemeester van Antwerpen wilt worden?
Bwa, met aplomb zou ik niet zeggen. Ik wil niet arrogant of wereldvreemd overkomen door dat nu te benadrukken. Maar mijn ambitie is niet veranderd. Als we de kans krijgen, zullen we de leiding nemen. Het is alleen nu niet het moment om dit soort uitspraken te doen, lijkt me.