Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wie houdt Valverde zondag van zege in Luik Bastenaken - Luik?
Julian Alaphilippe reageert op uitspraken van de mensen die het dichtst bij hem staan
Hij volgde conservatorium en was soldaat in het leger. Hij baatte een fietswinkel uit en volgde een opleiding om sportleraar te worden. Volgens Patrick Lefevere is hij “een echte cowboy”, Cyrille Guimard houdt het bij “een echte leider”. Vorig jaar was hij vier maanden lang “geen renner meer”, nu is hij na winst in de Waalse Pijl ook favoriet voor Luik - Bastenaken - Luik. Julian Alaphilippe (25) vertelt over zijn atypische parcours in het leven: “Wie ik ben? Mezelf. Altijd en overal.”
Patrick Lefevere, ploegmanager “Julian is een speelvogel. Een cowboy”
“C’est vrai. Ik vind joie de vivre belangrijk. Ik lach graag en ik heb graag dat de mensen rond mij lachen. Daarom zit ik bij Quick-Step op mijn plaats. Oui, wielrennen is een ernstige bezigheid. En we werken wanneer we moeten werken, maar succes mag ook gevierd worden in deze ploeg. Dat hebben we woensdag na de Waalse Pijl gedaan. (lacht) Patrick Lefevere viert dan mee, maar tegelijk is hij iemand naar wie iedereen opkijkt en respect voor heeft. Ik zie andere ploegen waar je dat veel minder hebt. Waar het allemaal alleen werk is. Daar zou ik het moeilijk mee hebben. Op de fiets speel ik graag. Vroeger reed ik op mijn achterwiel, deed ik zo’n superman door horizontaal op mijn zadel te gaan liggen. Dat is er nu allemaal uit, maar in een moeilijke bocht kan ik me nog altijd amuseren. Veel renners zien dat als een obstakel, voor mij is het plezier maken. Tsjaktsjak, zo snel mogelijk erdoor.” “Muziek is ook heel belangrijk in mijn leven. Mijn vader is orkestleider en speelt drum. Dat heb ik ook altijd gedaan. Ik heb een tijd conservatorium gevolgd, maar dat was niets voor mij. Notenleer voelde te veel aan als school. Ik speel alles op gevoel, gewoon door te luisteren. Zeker niet perfect, maar ik heb wel ritme. Drum past bij mij, ik vind het niet iets zoals piano of gitaar, wat je echt kan aanleren. Je moet gewoon ritme in je lijf hebben zitten.”
Jo Alaphilippe, papa “Een spring in ’t veld die altijd meer wil”
Mijn pa omschrijft me als un rentre-dedans,
iemand die ervoor gaat, die niet twijfelt. Dat zit ook in mijn persoonlijkheid. Ik bijt me vast in het leven, wil altijd plus, plus, plus. Op mijn zestiende ben ik gestopt met school. Dat was gewoon niets voor mij. Ik ben direct in een fietsenwinkel gaan werken. Twee jaar à bloc.
Samen met de patron deed ik alles: herstel en verkoop. Er zijn profrenners die nog geen wiel kunnen vervangen, maar bij mij is fietsen demonteren en opnieuw in elkaar zetten twee jaar mijn leven geweest.”
“Op mijn achttiende ben ik dan bij het leger gegaan, als renner. We waren gedetacheerd om te trainen en te koersen, maar moesten voordien wel een opleiding volgen waar alles inzat: schieten, marcheren, sluipen, het hele pakket. De gewone soldaten kregen een opleiding van zes maanden en gingen daarna meteen naar het slagveld. Voor ons was het een light-versie van twee maanden, maar die was fysiek nog altijd superzwaar. Ook voor mij. Er waren gasten die na drie dagen al zijn gestopt. Maar voor mij was het de ideale springplank voor mijn wielercarrière. Een leerschool in afzien. Heel jammer dat de wielerploeg van het Armee de Terre is afgeschaft. Mijn broertje Bryan reed daarbij en moest zo overstappen naar de amateurs. Toen ik Frans kampioen veldrijden werd voor het Armee de Terre, heb ik op het podium gesalueerd en de garde-àvous-positie (geef acht, red.) aangenomen. Ik vond dat normaal. Ik probeer erkentelijk te zijn voor de mensen rond mij. De toenmalige minister van Defensie Jean-Yves Le Drian heeft me nog een email gestuurd om me daarvoor te feliciteren. Ik ben binnen het leger nog aan een opleiding voor sportmonitor begonnen, maar die kon ik niet afmaken, omdat ik profrenner kon worden.”
Cyrille Guimard, bondscoach “Julian heeft de kwaliteiten van een echte leider”
“Vorig jaar op het WK in Bergen was ik de uitgesproken leider van de Franse nationale ploeg. Ik denk dat Cyrille Guimard wel tevreden was over hoe ik die rol heb ingevuld. Ik was jong om leider te zijn, maar de ploeg werkte goed samen. Wat ik daarvoor heb gedaan? Niks. Gewoon mezelf zijn. Ik ben altijd en overal mezelf. Ik was content dat ik vorig seizoen kon afsluiten met een goed WK. (Alaphilippe reed in de laatste kilometer nog voorop en finishte uiteindelijk tiende, red.) Voordien had ik vier maanden niet gefietst door die knieblessure. Een heel moeilijke periode,