“Laagste van het laagste”

Kirsten Flipkens verweert zich tegen aantijgingen van ex-Fed Cupkapitein Dominique Monami

Nog eerder zullen de aanhangers van Beerschot en Antwerp mekaar in de armen vallen, dan dat Kirsten Flipkens en Dominique Monami zich zullen verzoenen. De nederlaag in Frankrijk, gevolgd door het ontslag van Monami én een partijtje bekvechten in de media, smeulen nog bij de 32-jarige Kempense. “Dat was mijn slechtste ervaring in mijn vijftien jaar Fed Cup.”

Jij wordt beschouwd als de kwade geest achter het ontslag van Monami als Fed Cupkapitein.

“Dat beeld klopt niet. Ik was zogezegd de enige schuldige in dat verhaal, die eigenhandig dat ontslag had geforceerd. Maar als de federatie vond dat Dominique goed functioneerde als kapitein en ik de enige was met bezwaren, dan had ze mij wel voor de keuze gesteld. Ofwel voortgaan onder Dominique, ofwel me terugtrekken uit het team. Maar de federatie heeft elke speelster individueel gecontacteerd. Als ik als enige speelster meende dat Dominique weinig vertrouwen uitstraalde, vol zenuwen op de bank zat en tactisch inzicht miste, dan zou die wissel heus niet hebben plaatsgevonden.”

Waarom kreeg jij dan de volle laag?

“Omdat ik de oudste ben van de hoop? Omdat ik sneller mijn mening kenbaar maak? Dat moet toch kunnen? Vorig jaar tijdens de finale van de Davis Cup hadden Steve Darcis en Johan Van Herck toch ook een discussie op de bank? Vijftien jaar lang speel ik voor de Fed Cup, maar dit was mijn slechtste ervaring uit die hele periode.”

Monami vermoedde zelfs dat je het beslissende dubbelspel gesaboteerd hebt.

“Dat is het laagste van het laagste. Dat was verre van mijn beste wedstrijd, maar wie mij kent, weet dat ik nooit een match zal weggeven. Niet in mijn individuele carrière, laat staan dat ik mijn team in de steek zou laten. Dat was puur modder gooien, natrappen. Compleet belachelijk, die insinuaties.” (hoofdschuddend)

Zit er nog een verzoening Flipkens-Monami in?

“Neen. Voor mij is dat een gedane zaak. Zo’n dingen zeg je niet. Na haar ontslag hebben journalisten me gebeld voor een reactie, maar voor mij was dat interne keuken. Maar als zij zelf in de aanval gaat in de kranten, dan moet ik wel reageren. Mijn opmerkingen gingen trouwens altijd over haar capaciteiten als coach, maar zij voelt zich volgens mij ook heel hard als persoon geviseerd.”

Het legt dit weekend wel iets meer druk op jullie schouders. Als de speelster hun coach opzij schuiven, moeten ze het dan maar tonen.

“Tja… Buitenstaanders kijken vaak alleen naar de resultaten. En die waren ook onder Dominique zeker niet slecht. We gingen zelfs voorbij Rusland en Roemenië naar de Wereldgroep. Maar het is niet omdat je wint, dat alles goed zit. Of omgekeerd. Zelfs als we dit weekend zouden verliezen, zal die wissel op langere termijn een correcte ingreep blijken. Op basis van onze ranking zijn we favoriet, maar onderschat Italië niet. Zo stond Sara Errani zes jaar geleden nog in de finale van Roland Garros. Op dezelfde ondergrond – gravel – als hier.”

Ivo Van Aken treedt eenmalig als kapitein aan. Willen jullie een stem hebben in zijn opvolger?

“Dat zal ook gebeuren. Niet dat de speelsters hun kapitein mogen kiezen, maar we hebben na dit weekend meer dan een half jaar vooraleer een nieuwe Fed Cupconfrontatie plaatsvindt. In die periode kunnen speelsters en federatie eens samenzitten, zodat we bijvoorbeeld niet opnieuw in de krant moeten lezen hoe onze nieuwe kapitein heet.”

Ondertussen sta jij 70e op de ranking. Geeft dat je niveau correct weer?

“Absoluut. De ranking liegt nooit. Een paar jaar geleden heb ik gezegd dat ik wilde tekenen voor nog vijf jaar rond die 70e plaats te hangen. Dus ja, sportief en financieel kan ik hiermee voort. Wat niet impliceert dat ik niet hoger zou willen reiken. Zo stond ik in het dubbelspel nooit beter dan nu, op de 35e plek. Ik geniet ook steeds meer van het dubbelspel, al moet ik dat op mijn leeftijd natuurlijk doseren.”

Denk eens vijf jaar verder. Wil jij in dit milieu blijven?

“Ik wil mezelf eerst wat ademruimte gunnen na al die jaren uithuizigheid. Of beter: ik wil eindelijk de landen bezoeken waarvan ik nu alleen maar hotels, luchthavens en tennisvelden gezien heb. En ja, ik zou nadien graag in het tennis willen blijven. Niet om fulltime met een speelster de wereld rond te reizen, een van de redenen waarom ik ooit zal stoppen. Maar wel een tornooi of 12. Ik heb in die zin al enkele voorstellen gekregen. Ook nu al: als ik Alison of Elise kan helpen, dan doe ik dat met plezier. Zoals Kim mij ooit de weg heeft getoond, probeer ik hen iets te leren. In Boedapest onlangs heb ik Alison zelfs gecoacht. Ik voel me goed in dit milieu, jawel. Ik wil het tennis iets teruggeven van wat ik allemaal gekregen heb door die sport.”