Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Provincie Antwerpen telt elke drie weken een dodelijk arbeidsongeval
Vakbond ACV en Provinciaal Veiligheidsinstituut vragen meer inspecteurs
Vandaag is het werelddag voor veilig en gezond werk. Een kans die het ACV en het Provinciaal Veiligheidsinstituut (PVI) aangrijpen om aandacht te vragen voor meer veiligheid op de werkvloer. “Elke drie weken betreuren we in onze provincie een dode door een arbeidsongeval.”
“Bovendien loopt tijdens een op de twee werkdagen een werknemer in onze provincie een blijvende arbeidsongeschiktheid op door een arbeidsongeval”, vertelt Bert Strouwen van vakbond ACV Provincie Antwerpen. “Dat zijn kille cijfers waar veel leed achter schuilgaat.”
En er zijn nog meer cijfers. In 2016 hadden 9.228 Antwerpenaren een arbeidsongeval. 1.950 van hen hield daar een blijvend letsel aan over en 11 personen overleefden het ongeval niet. “We willen die cijfers niet enkel aangrijpen om te treuren, we willen er ook werk van maken om ze terug te dringen.”
Te weinig inspecteurs
Want er zijn een aantal pijnpunten die van de baan moeten worden geholpen, zo zeggen Strouwen en Stephaan Henderieckx van het PVI. “Op dit ogenblik zijn er in de provincie Antwerpen amper vijftien inspecteurs aan de slag die toezicht moeten houden op het welzijn op het werk. Dat betekent dat een inspecteur meer dan 46.000 werkgevers moet controleren. Een onderneming in Antwerpen krijgt daardoor slechts een keer in de 35 jaar zo’n inspecteur over de vloer. Dat is natuurlijk veel te weinig. We zijn bij de slechtsten van de klas, want in België ligt dat gemiddelde op een bezoek per 26 jaar. Een keer in de vijf jaar: dat is ons streven.” Daarom vragen beide instanties om meer inspecteurs. “Want doordat ze met zo weinig zijn, vrezen we dat preventief controleren er op dit ogenblik al helemaal niet inzit.”
En ook voor uitzendkrachten moet meer in de bres worden gesprongen, want zij lopen dubbel zo veel kans op een arbeidsongeval. “Vaak krijgen ze onvoldoende uitleg over de veiligheidsmaatregelen die in een bedrijf van kracht zijn, net omdat ze er maar voor een korte periode werken”, zegt Strouwen.
Dat het aantal ernstige arbeidsongevallen bovendien gestegen is in vergelijking met het jaar 1980, toont aan dat er echt wel werk aan de winkel is. “Vooral op het gebied van preventie”, zegt Henderieckx. “Met het Provinciaal Veiligheidsinstituut werken we in heel Vlaanderen. Jaarlijks leiden we zo’n 250 à 300 mensen op tot preventieadviseur. Dat zijn mensen die in zo goed als alle gevallen door hun werkgever werden gestuurd om die opleiding te volgen en bij te dragen aan een gezonde en veilige werkomgeving. Maar het is dus de werkgever die uiteindelijk het initiatief moet nemen om iemand naar onze opleiding te sturen.”
Verantwoordelijkheid werkgever
En dat gebeurt nog te weinig. “Zeker bij kleine ondernemingen merken we dat dit onderwerp niet de aandacht krijgt die het verdient. Werkgevers dragen hier een grote verantwoordelijkheid. Een preventieadviseur is eigenlijk zoals een boekhouder: iemand die nodig is in je bedrijf.”
Tot slot eist het ACV ook dat elk slachtoffer van een arbeidsongeval een kopie krijgt van het arbeidsongevallenaangifteformulier. “Dat is heel belangrijk, want soms gebeurt het dat er informatie ontbreekt waardoor iemand een tweede keer slachtoffer wordt. En dat moeten we zeker vermijden”, zegt Schrouwen. Hij raadt slachtoffers ook aan om zelfs bij het kleinste ongeval aangifte te doen. “Want amper een op de drie lichte arbeidsongevallen wordt door werknemers gemeld.”
Bert Strouwen
ACV Provincie Antwerpen ‘‘Eén inspecteur moet in onze provincie meer dan 46.000 werkgevers controleren. Ondernemingen worden daardoor slechts eens in de 35 jaar gecontroleerd.’’