“Ik zag mezelf ineens levensgroot op een poster”

Voor de opening van het nieuwe diamant- en zilvermuseum DIVA in de Suikerrui figureren zes gewone mensen als ambassadeur. Allemaal hebben ze een band met één bepaald stuk uit de collectie. En allemaal hebben ze een verhaal dat dieper gaat dan de oppervlak

Als mama van dertien kinderen durft Sonja Van Zaane zichzelf de luxe van diamanten niet te permitteren, maar dat neemt niet weg dat ze wel graag naar juwelen kijkt. “Ik vind het een hele eer om een van de gezichten van het nieuwe museum te zijn”, vertelt ze. “Al was het wel even schrikken om mezelf levensgroot in het straatbeeld te zien.”

In het huis van Sonja Van Zaane (54) en haar man Jozef in Reet gebeurt er altijd wel iets. Vandaag is de schoonzoon tegels aan het leggen in de nieuwe uitbouw, een kleinkind ligt op de bank te slapen en twee dochters lopen rond in huis. Relatieve rust dus.

“Het Vlaamse Hart is het juweel uit de collectie van DIVA dat aan mij gekoppeld is”, vertelt Sonja. “Dat klopt perfect voor mij. Ze zeggen altijd dat ik een groot hart heb. Met de zorg voor dertien kinderen, zes kleinkinderen en de ouderen die ik als zorgkundige bijsta, ben ik altijd met anderen bezig. Ik doe dat gewoon graag.”

17 jaar was Sonja toen ze haar eerste kindje kreeg. Een jaar later stierf haar broer Patrick (22) in een auto-ongeluk en werd haar eerste zoon geboren. “Ik voelde me eenzaam zonder mijn broer en had altijd al de wens om een groot gezin te hebben. Mijn man zag dat eerst niet zitten, hij komt uit een gezin met elf kinderen, maar uiteindelijk heb ik hem toch kunnen overtuigen.”

In hun trouwboekje nemen de namen van de kinderen al gauw drie pagina’s in beslag: Nacha, Kevin, Tanya, Joy, Melvin, Tatcha, Messalina, Jorith, Kylian, Jaro, Alessia, Kyo en Xente. Vijf meisjes en acht jongens. Een huis vol dus.

“Op vakantie gaan is moeilijk voor ons, dat zou te veel kosten. Voor een bezoekje aan een pretpark geldt hetzelfde. Maar we hebben wel een zwembad in de tuin gezet zodat iedereen zich kan amuseren.

Daar heb je ook langer plezier van.”

Sonja haalt haar schouders op bij de vraag hoe je in vredesnaam dertien kinderen grootbrengt. “Dat wordt al snel een routine. Ik ben altijd blijven werken en mijn man ook. ’s Morgen werkte ik als poetsvrouw en was mijn man thuis. ’s Middags vertrok hij naar zijn late shift en zorgde ik voor de kinderen.”

Het is vooral de schaalvergroting die wel wat organisatie en extra investeringen vraagt. Sonja haalde een wasmachine van 9 kilo in huis, zoals in een professioneel wassalon. En kookpotten kleiner dan tien liter zijn er niet te vinden in de kast. “Als ik aardappelen schil, dan is dat meteen vijf kilo. Voor een pastamaaltijd gaan er gemakkelijk vier zakken door. Maar verder is dat niet zo moeilijk. Ik houd de aanbiedingen wel in de gaten, op zo’n berg boodschappen kan dat veel schelen.”

Feestjes

Feestjes worden meestal gevierd in het ouderlijk huis, want al die kinderen - deels met aanhang en soms ook weer eigen kinderen - passen niet in een willekeurige woonkamer. Niet voor niets staat in de living een enorme hoekbank en telt de eettafel standaard twaalf plaatsen.

“Mijn man en ik hebben allebei een auto met vijf zitplaatsen. Dan kunnen we met veel volk op stap. De oudste kinderen hebben ondertussen ook hun rijbewijs.”

Sonja Van Zaane

Mama van 13

‘‘Als ik al mijn kinderen rond mij heb, dan ben ik het gelukkigst.’’

De kinderen op het communiefeest van Kyo. Achter: Jorith, Kevin, Melvin, Joy, Kylian.