Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Film bevestigt helaas clichés over ballet, maar dat nemen we erbij”
Antwerpse balletschool trots op ‘hun’ Victor na glansprestatie op filmfestival van Cannes
Victor Polster was vorig weekend de absolute vedette op het filmfestival van Cannes. Maar vandaag of toch zeker morgen zit hij weer op de banken van de Koninklijke Balletschool Antwerpen. Daar zijn ze trots op hem. Met één bedenking: “De film Girl bevestigt de clichés dat ballet iets is voor meisjes of verwijfde mannen.”
“Weet je wel hoe gespierd je moet zijn om een meisje van 50 kilogram hoog boven je hoofd te tillen?”, zegt artistiek directeur Nadia Deferm. “Heel wat balletdansers zijn best wel macho’s, testosteron te over. Ik ben zelf getrouwd met een balletdanser. Het cliché dat het vaak homo’s zouden zijn klopt niet. Misschien ietsje meer dan gemiddeld: één op de tien in plaats van één de op twintig, dat zou nog kunnen.”
Directeur Gilbert Verhestraeten valt haar bij: “We zijn heel blij met deze film, die ook voor een stuk hier is opgenomen. Heel wat studenten spelen erin mee. Dat de film de vooroordelen bevestigt, ach ja, dat is dan maar zo.” Recla- me heeft de school volgens de directeur niet nodig. “Met 111 leerlingen in onze secundaire opleiding zitten we zo ongeveer tegen ons plafond aan. Wel is maar één op de drie een jongen. Die verhouding mag nog evolueren.”
Afgelopen zaterdag beleefde de Vlaamse film Girl zijn wereldpremière op het filmfestival van Cannes. Het debuut van regisseur Lukas Dhont over een jonge balletdanser die een meisje wil zijn werd onthaald op een staande ovatie van 25 minuten. In de hoofdrol schittert de 15-jarige Franstalige Brusselaar Victor Polster, die intussen al zijn vierde jaar op internaat zit op de balletschool in Antwerpen.
Polster is overigens niet zijn echte naam, klinkt het hier. “Ze vonden het veiliger om een artiestennaam te kiezen voor zijn verdere carrière, voor het geval deze film zou floppen.”
Klasuitstap naar Kinepolis Victor zit in de balletklas van juf Kristin. De ongeveer vijf jongens en negen meisjes van de klas dan-
sen zich in het zweet op deze zonnige maandagmiddag, vijf hoog in een zaaltje achter de Stadsschouwburg. Nee, ze zijn niet jaloers, maar allemaal even trots. “Hij belt mij elke dag, hij is heel gelukkig met het succes”, glundert een van de ballerina’s. “Het was wel wat flauw dat de pers hem vroeg om een grand écart te doen.” Juf Kristin zucht: “Dat is zo typisch, als je zegt dat je ballet doet, vragen ze of je even een écart doet. Of een pirouette.” Een andere ballerina: “Zo konden ze wel zien dat hij het allemaal zelf doet, dat er geen stand-in is.”
De school gaat er een gezamenlijke uitstap naar Kinepolis van maken zodra de film hier uitkomt. “De opnames waren in de zomer. Eerst waren er audities. Sommigen mochten meedoen, anderen niet”, zegt Nadia Deferm. “Dat is hard, maar dat hoort erbij in dit vak. Het is ook een harde opleiding. Niet iedereen heeft het fysiek en mentaal in zich om tot het einde te gaan. Als iemand de ene blessure na de andere oploopt, dan weten ze meestal zelf ook wel dat het niet voor hen is weggelegd.”
De school heeft niet voor niets twee halftijdse kinesisten in dienst. “In de eerste graad hebben ze 45 uur les, waarvan 17 uur dans, in de derde graad is dat 51 uur, waarvan 33 uur dans”, zegt Verhestraeten. “Ze zijn elke dag intensief bezig van 8 tot 18u, plus nog de bijkomende repetities en opvoeringen.”
Blonde lokken
Victor zelf was blij dat hij in september zijn lange blonde lokken mocht afknippen. “Hij heeft afgezien voor zijn rol. Zo moest hij op ‘pointes’ dansen, de schoentjes met houten afgeplatte tip om recht op de tenen te kunnen staan. Jongens doen dat normaal niet”, zegt de directeur.
“Het is een bescheiden jongen, die in de klas wel altijd bij de eersten is”, zegt juf Kristin. “Je ziet dat hij dat talent heeft, maar ik ben er gerust in dat hij met de voetjes op de grond zal blijven. Het is ook een goede, nuchtere groep. En er zijn al examens. Ik heb de stof rondgemaild terwijl hij in Cannes zat. De film verandert daar niks aan.”