Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn werk werd altijd enorm geapprecieerd in Vlaanderen”
Brits acteur en comedian John Cleese treedt eind mei op in Kursaal Oostende en het Ethias Theater in Hasselt
Geloof het of niet, maar John Cleese (78) voert dit gesprek vanop een massagetafel in een of ander Zwitsers kuuroord. “Ik vind dit fantastisch”, zegt hij. “Ik laat me geregeld op deze manier onder handen nemen, omdat ik denk dat het mijn leven met enkele jaren kan verlengen.”
Als zijn wens uitkomt, zou het dan tóch niet de laatste keer zijn dat we de kans krijgen om John Cleese aan het werk te zien voor hij sterft? Volgens zijn management is dat ijdele hoop en zal het doek weldra vallen, zeker in België.
Misschien net zoals we pakweg veertien jaar geleden de laatste kans kregen om de Rolling Stones aan het werk te zien? Hoe dan ook, wie het zekere voor het onzekere wil nemen, zakt op woensdag 30 mei best af naar het Hasseltse Ethias Theater. Een dag later is Kursaal Oostende aan de beurt.
In The Last Time To See Me Before I Die grasduint Cleese door zijn professionele verleden: Monty Python’s Flying Circus, Fawlty Towers, A Fish Called Wanda, de Bond- en de Harry Potterfilms … Maar in dit interview komen ook andere onderwerpen aan bod. Omdat John Cleese niet meer van de jongsten is – en omdat hij nog niet zo lang geleden in een radiointerview had aangegeven dat hij wel houdt van een onbeschofte vraag zo nu en dan – besluiten we hem meteen op zijn wenken te bedienen.
Goedemiddag meneer Cleese, hoe gaat het met uw prostaat?
John Cleese:
Stukken beter dan een tijdje geleden moet ik zeggen. Een halfjaar geleden ben ik
John Cleese Acteur “De mensen die mijn tickets kopen, verwachten een bepaald soort humor van me. Als ze die dan ook nog krijgen, is iedereen tevreden.” “Het succes van ‘Fawlty Towers’ heeft volgens mij te maken met het feit dat we focusten op het slechtste in de mens.”
in Londen met een behandeling begonnen die blijkbaar aanslaat. Het werd tijd, want ik had het stadium bereikt waarin ik voortdurend wilde plassen, behalve wanneer ik daadwerkelijk aan het plassen was.
Tot zo ver de medische update. Wat deze show betreft: tijdens uw vorige doortocht door België verkocht u tienduizend tickets. Toch niet slecht voor die greedy, pseudo French bastards, zoals je ons Belgen al eens durft te noemen.
Ik zal je deze keer niet tegenspreken. Maar weet je, mijn werk werd altijd enorm geapprecieerd in België. Zowel in Vlaanderen als in Wallonië, al moet ik wel zeggen dat de Vlamingen misschien nog íéts enthousiaster zijn. Hoe dat precies komt, weet ik niet, maar we hebben vastgesteld dat de Pythons en de andere comedyprogramma’s die ik heb gemaakt altijd beter verkochten in het noorden van Europa. Misschien heeft het daar iets mee te maken.
U stond erom bekend dat u altijd enorm nerveus was als u het podium op moest. Zal dat straks in Hasselt en Oostende ook weer het geval zijn?
Nee, daar ben ik ondertussen van verlost. En maar goed, want vroeger was het echt vreselijk. Op deze leeftijd ben ik erachter gekomen dat mensen tickets voor mijn shows kopen omdat ze me graag aan het werk willen zien, niet omdat ze me haten. De mensen die mijn tickets kopen, verwachten een bepaald soort humor van me. Als ze die dan ook nog krijgen, is iedereen tevreden.
Optreden is niet langer een verschrikking?
Exactly! En als de mensen me na de show ontmoeten, vind ik het telkens weer bijzonder ontroerend als ze dingen zeggen als: “Bedankt, meneer Cleese, om me al veertig jaar te laten lachen.”
En veertig jaar lang dat soort complimenten krijgen, went dat ooit?
Nee. Als mensen me zo’n compliment geven, voel ik me enorm goed. Dat is wellicht een van de redenen waarom ik dit nog steeds doe.
En geld, neem ik aan. Enkele jaren geleden wond u er geen doekjes om: u ging op tournee om na een zware vechtscheiding de alimentatie te kunnen betalen. Ik mag hopen dat u ondertussen alles betaald hebt wat er te betalen viel?
Mag ik jou een persoonlijke vraag stellen? Heb jij je ex ooit 20 miljoen dollar betaald?
Ik heb geen ex-echtgenote en ik heb nog nooit 20 miljoen dollar bij mekaar gezien.
Dat dacht ik al. Wel, sla er mijn curriculum eens op na en je zult vaststellen dat ik in het verleden toch al wel wat succes heb gekend. Daar kun je dan weer uit afleiden dat ik waarschijnlijk goed heb verdiend. Vind je het dan niet vreemd dat ik me nog steeds geen huis met tuin kan kopen? Ik zou dat nochtans enorm graag willen, maar ik kan het me met de beste wil van de wereld niet veroorloven.
Dat zegt u wel vaker, maar het is moeilijk te geloven.
En toch is het zo. Op een bepaald moment was het zo erg dat ik 1 miljoen alimentatie per jaar moest betalen én 1 miljoen belastingen per jaar aan de Britse staat. Daarom heb ik even in Monaco gewoond, maar daar viel niets te beleven. Ik voelde me er geïsoleerd, dus ben ik terug naar Londen gegaan en heb ik mijn belastingen betaald. Net om die reden werk ik nu zo hard, zodat het me volgend jaar hopelijk wél lukt om dat huis te kopen.
Ik klaag niet over een gebrek aan comfort. Als ik op tournee ben, verblijf ik in de mooiste hotels, waar ik enorm van geniet. Maar thuis in Londen moet ik het stellen met een flat van honderd vierkante meter. In een zeer fraaie buurt weliswaar, maar mensen vinden het toch raar dat ik, die vroeger enorme sommen geld heeft verdiend, me niet meer kan permitteren dan dat. Als mijn vrouw en ik en onze vier dikke katten – de dikste monsters van Engeland -– thuis zijn, kan er niemand meer bij.
Als u er op terugkijkt, was het dat dan allemaal waard?
Zo veel geld betalen, bedoel je? Het was het alvast waard om onder dat huwelijk uit te raken. Dus nee, als je denkt dat ik schatrijk ben, zit je compleet fout. Ik hoorde onlangs iemand op tv verkondigen dat ik 17 miljoen dollar waard zou zijn. Wel, laten we het houden op 2 miljoen dollar.
Amper een maandloon van een journalist.
Dat komt omdat ik nooit voor de Amerikaanse televisie heb gewerkt. Jammer, want ik ben vaak in de Verenigde Staten omdat mijn dochters er wonen. Als ik er kom, merk ik dat de Amerikanen Monty Python nog steeds in hun hart dragen.
Jammer genoeg kan ik er niet gaan wonen, daarvoor is het politieke klimaat me te zuur. Maar de reeks heeft er ondertussen een mythische status. Veel meer dan dat het geval is in het Verenigd Koninkrijk. Eerlijk gezegd begrijp ik dat niet. Net zoals ik de vele Britse krantenberichten over de reeks niet begrijp.
Michael Palin (ook deel van Monty Python, red.) vertelde me dat de BBC al zestien jaar niets meer met Monty Python gedaan heeft, dus is het wellicht logisch dat de mensen het wat vergeten zijn. Maar in Amerika is dat dus niet het geval. De Amerikanen hebben het er voortdurend over.
En de Belgen krijgen niet genoeg van Fawlty Towers. Zender CAZ is een tijd geleden gestart met de heruitzending van uw serie die meer dan veertig jaar oud is.
Ik weet het, and it’s lovely! Fawlty
Towers mag dan al bijzonder oud zijn, ik vind niet dat de serie gedateerd is. Om een of andere reden lijkt de tijd er geen vat op te hebben.
Als je Fawlty Towers opzet, ben je zo weer mee. Het succes van de se- rie heeft veel te maken met het feit dat we focusten op het slechtste in de mens. Maak een programma over vriendelijke, beleefde, intelligente mensen en er lacht geen hond. It’s all about the weaknesses.
Van zwaktes gesproken. Uw dochter Camilla, die optreedt als standupcomedian, zegt: “Ik zou willen zijn zoals mijn ouders: ze zijn ongeveer 24 jaar getrouwd. Maar dan met zeven verschillende partners.”
(lange pauze) Mijn excuses, ik was even aan het tellen. Ik denk dat ik alles samen ongeveer veertig jaar ben getrouwd.
“In plaats van een familiestamboom, hebben wij familiehooiwagens”, voegde Camilla eraan toe. “Het blijft maar rollen terwijl het overal stof oppikt.” En ook nog: “We hebben een nieuw kindje in de familie, mijn nieuwe stiefmoeder.”
Mijn vrouw is 47, dat is maar zo’n luttele 31 jaar jonger dan ik. Je kunt niet zeggen dat Camilla geen gevoel voor humor heeft. Als je al wat ouder bent, heb je zo ongeveer alle grappen wel gehoord, maar deze moet ik zeker onthouden.
Een gevoel voor humor zou een sterke troef zijn als het aankomt op vrouwen versieren. Is dat ook nog het geval als je bijna 80 bent?
Om heel eerlijk te zijn heb ik nooit ervaren dat vrouwen houden van mannen met humor. En op deze leeftijd al helemaal niet. Ik denk dat vrouwen verbaasd zijn dat ik nog leef. Dat nog eerder dan dat ze zich fysiek tot me voelen aangetrokken.
Op uw 78ste kunt u terugblikken op een rijk gevuld leven. Waar droomt u, naast een huis met tuin, nog meer van?
Ik zou graag nog enkele series voor tv maken. Documentaires bijvoorbeeld, waarom niet? Een onderwerp dat ik nu al lang bestudeer: is er leven na de dood? Ik denk dat het geleverde bewijs ondertussen onomstotelijk is, dus daar zou ik nog graag iets mee willen doen.
Veel mensen staan er nogal sceptisch tegenover, maar ik zie het als een moderne versie van wetenschap. Leven na de dood is zeer belangrijk. Als we daar met z’n allen van doordrongen zouden zijn, zouden we heel anders omgaan met het leven dat we vandaag leiden.
In uw biografie schreef u dat uw moeder bang was van zo ongeveer alles. Waar bent u bang van?
Dat de planeet in complete chaos zal afdalen. Ik zie overal angst, we hebben te veel dictators en er is overbevolking. Maar de grootste boosdoener is hebzucht. Overal ter wereld zijn mensen zeer belust op geld. Maar geld maakt niet gelukkig en hebzucht al helemaal niet. Vraag me niet hoe, maar ik denk dat de planeet al die problemen zeer binnenkort zelf zal oplossen.
U bent niet bang om te sterven?
Zeker van het stervensproces, omdat ik nu meer dan ooit geniet van het leven.