Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Carnaval op z’n Amerikaans
Katy Perry landt in Sportpaleis
In het heelal van Katy Perry is het alle dagen carnaval. Gisteravond bracht de Amerikaanse superster haar universum naar het Sportpaleis, al had ze aanvankelijk wat last van divagedrag en liet ze eerst een dik half uur op zich wachten.
Hoewel Katy Perry (33) zich in het dagelijks leven voor diverse goede doelen inzet, is elke vorm van engagement op haar platen ver te zoeken. Ze verdedigt geen grote visie, houdt zich ver van politiek en provoceert niet. In plaats daarvan trekt de zangeres liever de kaart van het complexloze entertainment. Haar shows zijn groots opgezette, kitscherige spektakelstukken waarin ze rondhuppelt als een tot leven gewekt stripfiguurtje.
Dat leverde in het verleden enkele onderhoudende cd’s op, die samen meer dan honderd miljoen keer over de toonbank gingen. Maar Witness, haar vorig jaar verschenen vierde, is de minst succesvolle tot nog toe, en ondanks haar sterrenstatus raakte de zaal in Antwerpen niet uitverkocht.
Het belette Perry niet om alles uit de kast te halen: het oogvormige videoscherm spuwde onvermoeibaar schreeuwerige beelden uit, er kwamen pluchen haaien en flamingo’s aan te pas, net als enorme dansende poppen en podiumconstructies die de zangeres tot boven de hoofden van het publiek brachten. Tijdens het akoestische
Thinking of You bijvoorbeeld zoefde ze op een vliegende planeet door de zaal. Ja, dát soort avond was het.
Ondanks het feit dat de set bulkt van de hits, beseft Katy goed dat haar nummers dit soort visuele overdaad nodig hebben om live overeind te blijven. En dus hoorde bij elke song zowel een toneeltje als een knappe choreografie. Niet zelden in kinky pakjes, overigens.
Met hits als Hot N Cold, I Kissed a Girl en
Swish Swish had ze zelfs een handvol goeie songs onder de riem. En Katy zong ook een stuk beter dan verwacht. Maar dat was al bij al niet eens zo belangrijk. Ze koos gewoon voor een sprankelende show die zich aan een strak tempo voltrok, en die ondanks de functioneel spelende band slechts één keer stierlijk verveelde tijdens een te lang uitgesponnen intermezzo waarbij een haai piano probeerde te spelen.
Kortom: puur Amerikaans entertainment. Visueel verbluffend, maar binnen de lijntjes.