Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Clown Dirky lacht weer na vuurspuwact
Dirk uit Lille was half jaar geleden bijna dood door mislukte vuurspuwact, maar staat al terug op podium
Het voorjaar is het hoogseizoen van de clownerie. Overal op communies en schoolfeesten duiken ze op. Maar die met de breedste lach is ongetwijfeld clown Dirky. Nadat een stunt met vuur vorig jaar misging, zweefde Dirk Peeters (52) uit Lille tussen leven en dood. Vandaag treedt hij gewoon weer op.
De grote geruite jas van clown Dirky verbergt littekens die getuigen van een dramatisch ongeluk op de dag van Halloween, eind oktober vorig jaar. “Mijn technicus vroeg me om met mijn vuurspuwkunsten een spooktocht in Meerhout op te schrikken”, reconstrueert Dirk Peeters uit het Kempense Poederlee (Lille). “De act was in feite een vriendendienst voor de organisatoren. Tussen 18 en 22u ’s avonds zouden er zo’n 1.100 bezoekers passeren aan een kroeg midden in het bos. Om in het thema te passen, verkleedde ik me griezelig en liet ik me schminken door een professionele grimeur. Vlak voor de tocht begon, postte ik een angstaanjagende foto op Facebook. Het liep tegen 22u aan en de meeste wandelaars waren gepasseerd. Maar een krantenfotograaf vroeg om nog een keer een grote vuurwolk te blazen, zodat hij een spectaculair beeld kon schieten. Ik neem dus een flinke teug vuurspuwmiddel en blaas. Maar de wind is gedraaid en ik krijg een felle steekvlam op mij.”
Blussen met flesjes water
Dirk brandt als een toorts. “Ik herinner me alles: de vlammen en de pijn. Mijn ogen zijn verbrand, maar ik verlies niet het bewustzijn.”
Midden in het bos is geen stromend water. “De organisatoren trekken twee bakken bruiswater open en kappen de flesjes over me leeg. Maar de hulpdiensten raken niet ter plekke, dus stap ik zelf in een wagen die me naar de rand van het bos brengt. Daar stap ik over in de ziekenwagen. Terwijl de am-
Dirk Peeters
Clown
“Ik blijf een clown in mijn hart en dat is gelukkig zowat het enige orgaan dat niet in brand stond.”
bulancier zegt dat ik me mag neerleggen, gaat mijn licht uit. De rest is weg.” Zo goed als dood
Pas een dikke week later komt Dirk weer bij zijn positieven. “Mijn vrouw, mijn kinderen en Sientje staan aan mijn ziekenbed. Ik lig in het brandwondencentrum en de diagnose is hard. De artsen zeggen me dat het een wonder is dat ik ontwaak, want ze gaven mij 3% overlevingskans. Mijn lichaam is voor 22% verbrand met felle tweede- en derdegraadsbrandwonden. Inwendig zijn cruciale organen zoals mijn longen en stembanden verbrand. Ik blijf een maand op intensieve zorgen. Dan begint de
lange revalidatie in Pellenberg.”
Wie is Sientje? “Sientje is al dertien jaar mijn partner op het podium. Onze relatie is strikt professioneel, hoewel wij soms vaker onderweg zijn dan een getrouwd koppel ( lacht). Clown Dirky en Sientje doen alles samen, niet alleen de clownerie. Ook met onze kinderdisco of het frietkraam zijn we samen de baan op.”
“Ik leerde Sientje kennen toen ik in Tien om te Zien moest optreden met de Feestridders. We hadden een hit met ‘het flitspaalnummer’. Sientje – eigenlijk heet ze Cindy Peeters – is zeer muzikaal. Als jong meisje won ze in Nederland de Miniplaybackshow met Henny Huisman. Ze bracht de meezinger
Ik wil een cowboy als man.”
Staan Clown Dirky & Sientje ondertussen weer samen op het podium? “Jawel, we deden onlangs onze eerste show weer samen. Ik leek wel vrolijk, maar binnenin was ik heel emotioneel. Ik had nooit gedacht dat ik ooit weer op een podium zou staan. Ik revalideer nog steeds, maar de littekens zijn niet zichtbaar voor het publiek en de kinderen. Na het ongeluk zag het er niet naar uit dat ik ooit weer kon optreden, maar ik zit al dertig jaar in dit vak. Mijn collega Rocky zegt steeds: ‘Een clown is meer dan een laagje schmink.’ Hij heeft gelijk, bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik ben een clown in mijn hart en dat is gelukkig zowat het enige orgaan dat niet in brand stond.” ( lacht)
Schuldgevoel
Verwijt Dirk zichzelf iets? “Nee, want ik besef dat vuurspuwen geen kinderspel is. Daarom werk ik niet met petroleum, maar met een duur vuurspuwmiddel. De omstanders, de ondergrond, de windrichting,… ik calculeer alle risico’s in. Zestien jaar lang gaf ik shows zonder het minste incident. Het is gewoon een stom en dom ongeluk geweest. De organisatie bleef ook achter met een schuldgevoel. ‘Ik zag letterlijk een vuurbol lopen’, zei een ooggetuige me onlangs. Dan schiet dat meisje in het midden van de nacht wakker omdat ze het traumatiserende beeld niet vergeet. Als clown denk ik dan aan wat clown Bassie zegt: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen. Want de toekomst lacht me ook toe. De zomer van Dirky & Sientje loopt mooi vol. We zijn volop te reserveren. Behalve dan om vuur te spuwen. Dat ga ik nooit meer doen.”