Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Grapjes verdoezelen schoonheidsfoutjes niet
Ontvangst en bediening 7/10 De “schatten” en “sjoekes” van vrolijke Frans – pardon – Andy, vliegen ons om de oren van begin tot einde. De grapjes kunnen de schoonheidsfoutjes tijdens de service niet helemaal verdoezelen. De wijnglazen blijven leeg tot we er zelf om vragen en het broodzakje wordt niet bijgevuld. Ook een woordje uitleg bij het eten was welkom geweest.
Eten 8/10
Een rauwe artisjok als aperitiefhapje: origineel, maar een karwei om de blaadjes eruit te trekken om ze in een van de drie mousses te dippen. Topper is het vegetarische voorgerecht: gepofte aubergine met burrata, lauwe kerstomaatjes en basilicum. Daar mocht gerust nog een bordje van komen. Het dessert, de pavlova getopt met een pluk roze suikerspin, is dan weer de grootste streling voor het oog. Al is de meringue net iets te hard. Andy’s suggestie – “hebt ge een hamer en beitel nodig?” – is wat overdreven, maar toch is het zwoegen.
Sfeer en gezelligheid 7/10
Het pand is smal, waardoor sommige tafels iets te dicht tegen elkaar staan. Het hoge plafond en de moderne, ietwat industrieel aandoende inrichting zorgen ervoor dat het toch ruim aanvoelt. De ‘tooghangers’ krijgen een leuk extraatje: dankzij de open keuken kunnen zij goed op de vingers van Marie kijken.
Concept 9/10
Van The Pescetarian een vis/vegetarisch restaurant maken was een geniale zet. Een all the way vegetarisch menu? Doe gerust! Liever enkel vis? Even goed. Of je kiest het beste van beide werelden. Zelfs een carnivoor met voorliefde voor steak en witte pens is fan van dit concept.
Dit moet beter
De wijnkaart lag op tafel, maar niemand die onze keuze kwam opnemen. Pas toen we Andy na het voorgerecht aantikten en zelf om de wijn vroegen, ging onze droge mond weg.
Conclusie
Sterk concept met een lekkere, verfrissende keuken. Voor herhaling vatbaar. Totaalscore 7,5/10 (eadp)