Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mannen lachen kanker altijd weg, tot het te laat is...”
IEDEREEN TEGEN KANKER ZO 27/05 | ÉÉN | 20.30U
Een leuke ervaring. Ik kreeg daarover een vlammende mail van iemand die vond dat ik mijn steun aan de partij Groen zo etaleerde. En dat het een schande was dat de VRT dit allemaal toeliet. Ik ben voor alle duidelijkheid geen lid van Groen. Van geen enkele partij. Ik heb met plezier vastgesteld dat alle democratische politieke partijen de afgelopen decennia voor de gemeenteraadsverkiezingen voor mijn deur hebben gestaan. Ze wilden mij allemaal op hun lijst.
Heb je ooit een aanbod overwogen?
Nee. Schoenmaker blijf bij je leest. Er zijn enkele voormalige journalisten die een mooie tweede carrière in de politiek zijn begonnen. Maar behalve enkele uitzonderingen heb ik toch vooral gemerkt dat bekende Vlamingen die de sprong hebben gewaagd, in een keurslijf zijn gedwongen en vervolgens van een kale reis zijn teruggekeerd. Dan kan ik beter vanaf de zijlijn toekijken en zo meer invloed uitoefenen. Als ik dat zou willen...
Zit dat er nog in voor je pensioen?
De tijd begint alleszins te korten. Normaal moet ik tot mijn 67ste werken, maar ik heb geen idee of het nog zolang gaat duren. Ik bekijk de situatie van jaar tot jaar. De dag dat ik het beu ben, stop ik onmiddellijk.
Ik wou nog vragen welk weer we dit weekend krijgen, maar die vraag ben je ondertussen beu gehoord, zeker?
Mensen stellen me die vraag elke dag. Dat is de keerzijde van de medaille. Onlangs trokken mijn vrouw en ik naar een b&b in Antwerpen. Ik liep rond met een pet en zonnebril om de herkenning te vermijden, maar dat hielp geen sikkepit. De Vlaming stapt altijd op me af. Iedereen zat buiten in de zon, ik binnen met mijn rug naar de mensen. Ik vind het zelf niet zo erg om herkend te worden, maar wel voor de mensen in mijn gezelschap.