Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Moeder van Cyril (22): “Mijn kind is voor mijn ogen vermoord”
Het zou voor Cyril Vangriecken (22) gisteren een prachtige lentedag worden. De twintiger uit Vottem had net een schitterend stagerapport behaald aan de Haute École de Ville de Liège. In september zou hij beginnen als leerkracht lager onderwijs. Alleen bevond de jongeman zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats toen schutter Benjamin Herman enkele dodelijke salvo’s afvuurde. Zijn moeder zat naast hem in de auto aan het stuur en zag alles voor haar ogen gebeuren. Cyril is gestorven in haar armen. Fabienne Marichal en haar zoon Cyril waren gisterenvoormiddag vanuit hun woonplaats in Vottem naar het centrum van Luik gereden. “Cyril zou er op zijn school zijn stagerapport afhalen. Een goed rapport met mooie cijfers”, vertelt moeder Fabienne Marichal aan de telefoon. De vrouw is volledig in shock, maar wordt thuis omringd door familie en vrienden. Ze probeert uit eerbetoon voor haar zoon de gruwel toch onder woorden te brengen. Dat gaat met horten en stoten. “Ik zat in de auto te wachten terwijl mijn zoon op school zijn rapport ging afhalen. Daarna stapte hij weer in de auto en zouden we via de Boulevard d’Avroy weer naar huis rijden. Ter hoogte van het Lycée Leonie de Waha zei hij: ‘Mama, daar is iets aan de hand. Ik zie een politieagent op het voetpad liggen.’ Hij wees in de richting van het kruispunt. De situatie voelde heel vreemd aan. Ik wilde meteen versnellen om weg te rijden.”
Rood licht
Maar net op dat ogenblik sloeg het noodlot toe. Enkele meters verder, vlak voor café Aux Augustins waar de dader de twee agentes koelbloedig had vermoord, sprong het verkeerslicht op rood. En de witte Ford Fiesta van Fabienne en Cyril moest noodgedwongen stoppen.
“We stonden stil aan het verkeerslicht en zagen nog altijd niet wat er aan de hand was. Toen kwam de schutter naar onze auto toegelopen. Ik verstond niet wat hij riep. En zonder aarzeling heeft hij mijn zoon met meerdere kogels neergeschoten. Gewoon vermoord. Door het raam aan de passagierskant.”
De moeder is radeloos. “Het dringt nog niet door wat er precies gebeurd is. Die man, ik zie hem nog altijd naar ons toe lopen. Hij schoot. En schoot. Mijn zoon, Cyril, hij is er nu niet meer. Mijn kind is voor mijn eigen ogen vermoord en ik kon hem niet eens beschermen.”
“Gebroken”
“Op deze dag, die een van de gelukkigste uit zijn leven moest zijn, is het plots voorbij”, zegt Cyrils nonkel, die ook politieman is in Luik en de andere slachtoffers evenzeer kent. “En toen passeerde er een heel foute kerel. Het is niet te begrijpen.”
De ouders van Cyril zijn gescheiden, maar komen nog goed overeen. Papa Daniël reageerde kapot van verdriet. “Ik ben gebroken. Mijn zoon was zo’n gelukkige, lieve jongen. Hij is gestorven in de armen van mijn ex. Ergens is dat nog een troost. Maar ik weet niet hoe we dit ooit moeten verwerken.” De familie gaf gisteren haar uitdrukkelijke toestemming om een foto van Cyril te publiceren.