Gazet van Antwerpen Stad en Rand
HEET VAN DE TONG...
Vindt u dat elke secundaire school een ‘Meld Je Aan’-systeem moet invoeren?
Vrije keuze
Elke ouder moet de vrije keuze hebben naar welke school de kinderen gaan.
BEN FIERENS, ANTWERPEN
Opvullen
En waar moeten de kinderen uit de rand dan naar school? Vrijheid van schoolkeuze is voor mij toch nog wel heel belangrijk want enkel de plaatsen opvullen die overblijven voor onze kinderen is geen optie. Gelukkig dat er dus nog scholen zijn die niet meedoen aan dit systeem.
VAN DEN KIEBOOM, WOMMELGEM
Voorrang voor dicht bij school
Prima systeem. Ik vind het niet meer dan normaal dat mensen die dicht bij de school wonen of werken voorrang krijgen. Kamperen voor school is helemaal te gek voor woorden, onhaalbaar trouwens wanneer je moet werken.
VERONIQUE ROYER, ANTWERPEN
Kampeerschande
Goed plan... Kamperende ouders, dat kan toch niet? En dat ze dan nog niet eens binnen konden slapen met dergelijke temperaturen. Een grote schande was het.
LIES VAN RULO, TURNHOUT
Leren uit het verleden
Het systeem is verre van goed. Nog heel veel werk aan. Ik ben blij dat ik het dit jaar niet heb moeten meemaken... Duimen voor grote verbeteringen voor het volgende jaar, want het aantal kinderen stijgt alleen maar, net zoals zes jaar geleden voor de basisschool en negen jaar geleden voor de kleuterschool. Je zou denken dat ze daar iets uit geleerd zouden hebben...
MURIEL CROONENBORGHS, BORGERHOUT
Organisatie
De totale chaos bewijst hoe het stadsbestuur niet kan samenwerken met belanghebbenden. Maar de manier waarop ouders zichzelf georganiseerd hebben, bewijst nog maar eens hoe burgers in Antwerpen zichzelf op zeer korte termijn beter kunnen organiseren dan een stadsbestuur dat jaren nodig heeft om een systeem te bedenken dat niet werkt.
LEEN SCHELFHOUT, ANTWERPEN
Stresserend
Het MJA-systeem is vooral heel stresserend en chaotisch verlopen. Ze hadden er niet aan moeten beginnen als niet alle scholen hadden meegedaan. Ik had één school opgegeven amper vijf minuten van ons huis. Nadien kreeg ik bericht dat we op nummer 112 op de wachtlijst stonden. Gevolg: paniek. Ik moest kijken welke scholen er niet op de MJA-lijst stonden en daaruit moest ik een school kiezen. Je kent die scholen niet dus moet je in korte tijd info zoeken. Uiteindelijk had ik er een gevonden, maar aangezien alle scholen dezelfde inschrijvingsdatum hadden en je niet zeker bent van een plek moesten we op twee verschillende plekken aanwezig zijn. Dankzij de chaos begonnen de mensen te kamperen. Probeer dit maar te regelen als werkende mama. Ik heb familie en collega’s moeten lastigvallen om daar om de vier uur te gaan staan. Ik heb nog nooit zulke stresserende toestanden meegemaakt om mijn dochter in te schrijven. Doordat er ouders zijn die zelfs hun kind in vijf scholen hebben inge- schreven, was er overal paniek. Uiteinde- lijk willen wij gewoon ons kind inschrijven in een school die wij zelf kiezen.
AMBER NARIJS, ANTWERPEN staat open voor beknopte reacties. De redactie heeft het recht uw brief te redigeren of in te korten. Vermeld steeds uw naam en adres. Lezersbrieven, Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen of brieven@gva.be
Minder plastic
Wie kan er nu tegen zijn om minder plastic te hebben? De Europese Commissie vaardigt een nobel wetsontwerp uit, in theorie: geen problemen, maar, zoals steeds zijn er op alle regels, uitzonderingen. In dit geval kunnen afzonderlijke landen nog afwijken van de voorgestelde norm of bijsturen. Bereik je dan nog de vooropgestelde doelen? Praktisch borrelen er wel problemen naar de oppervlakte: geen strootjes meer. Wat met kleine kinderen die dit gebruiken om uit een flesje te drinken? Een ander voorbeeld: hoe gaat men dan in de toekomst maaltijden serveren in bijvoorbeeld vliegtuigen en internationale treinen?
PAUL VAN HERCK, VOSSELAAR
Schuld
Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn overgrote schuld. Zo moesten wij bidden in de kerk. De tijden zijn veranderd, maar wat gebleven is, is dat de gewone man en de maatschappij waarin hij geloofde telkens weer de zwarte piet toegeschoven krijgen wanneer iets fout gaat. Neen, dames en heren die leven van het “recht” of van drukkingsgroepen allerhande en alle andere mediageile opportunisten. Neen, wij hebben braaf ons werk gedaan zoals van ons werd gevraagd en wij hebben trouw afgedragen voor een betere maatschappij die er nooit is gekomen. Stop dan de hypocrisie door ons met de schuld op te zadelen.
MARC MOONS, HERENTALS
Decap
Vakmanschap is meesterschap, getekend: Decap. Faam, uitgedragen tot ver buiten onze landsgrenzen. Eventueel misschien ooit in aanmerking voor homologatie als cultureel erfgoed. Getooid met een aureool van hoogtechnische genialiteit, muzikaalakoestisch in een perfecte match. Dans-uitnodigend, walsend, swingend, rockend, soms geniepig gilet-tegen-gilet. Sociale verbondenheid van gemeenschappen als cement tussen de voegen. Vanwaar mijn nostalgische inslag? Mijn grootouders zaliger waren in hun danscafé als eersten de trotse bezitters van zo’n exclusief Decap-exemplaar. Ode en hulde aan mijn grootouders!
JOHAN BROUWERS, KALMTHOUT